نماینده شیراز: در ویتنام با ۱۴۰۰ کیلومتر مرز مشترک با چین حتی یک نفر بر اثر کرونا فوت نکرده است

عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه کشور ویتنام با جمعیت ۹۰ میلیون نفری و ۱۴۰۰ کیلومتر مرز مشترک با چین به گونه‌ای پیشگیری کرده که تاکنون حتی یک نفر هم کشته نداده، گفت: اگر ما از همان روز اول ارتباط خود با چین را قطع کرده‌بودیم، از ورود این ویروس به کشور جلوگیری می‌شد. ….

————————————————————-

3233

نماینده شیراز: در ویتنام با ۱۴۰۰ کیلومتر مرز مشترک با چین حتی یک نفر بر اثر کرونا فوت نکرده است

عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه کشور ویتنام با جمعیت ۹۰ میلیون نفری و ۱۴۰۰ کیلومتر مرز مشترک با چین به گونه‌ای پیشگیری کرده که تاکنون حتی یک نفر هم کشته نداده، گفت: اگر ما از همان روز اول ارتباط خود با چین را قطع کرده‌بودیم، از ورود این ویروس به کشور جلوگیری می‌شد.

مسعود رضایی، در خصوص ضربه‌هایی که با شیوع کرونا به کسب و کارها وارد شده است، اظهار کرد: این ویروس ناشناخته است و به نظر من تا دو یا سه ماه آینده ما با شدت و حدت درگیر این ویروس خواهیم بود. وی با بیان اینکه در همه دنیا اقتصادهایی که مشکل داشتند و آسیب‌دیده بودند مانند کشور ما، با شیوع کرونا آسیب بیشتری دیدند، افزود: ما قبل از کرونا نیز مشکلات اقتصادی داشتیم و حتی منابعی که در بودجه در نظر گرفته شده بود، منابعی بود که امکان محقق شدنش دور از انتظار بود؛ از آنجایی که ما یک کشور وابسته به نفت هستیم، تا زمانی که زیرساخت‌های ما به صورتی نشود که بتوانیم از طرق دیگر سرمایه و منابع اعتباری دریافت کنیم، وابسته به نفت خواهیم بود‌، به همین دلیل با قطع شدن فروش نفت، ۵۰ درصد از اقتصاد ما آسیب دید و همین موضوع باعث تورم ۵۰ درصدی شد که نتیجه آن نیز فروش اوراق مشارکت و پیش‌فروشی و آینده‌فروشی خواهد بود.

وی بیان کرد:‌ مشکلات تورمی باعث شد بسیاری از افراد بیکار شوند و بسیاری از کارگاه‌ها، تولیدی‌ها و شرکت‌ها تعطیل شوند. در حال حاضر نیز کرونا مشکلات اقتصادی را افزایش داده است؛ به نظر من تنها راهکاری که دولتمردان ما باید در نظر بگیرند، این است که ابتدا به سلامت جامعه بیاندیشند و این بودجه محدود را در راستای هزینه‌کرد رفع این بیماری قرار دهند. البته باید منابع دیگر را نیز به مشکلات ناشی از کرونا اختصاص دهند. از آنجایی که کشور ما منابع دیگری نیز دارد که اکثراً‌ به مراکز فرهنگی و وابسته به اماکن مذهبی و مراکز اقتصادی که زیر مجموعه دولت نیست، اختصاص می‌یابد؛ به نظر می‌رسد امروز این مراکز باید پای کار بیایند و کمک‌رسانی کنند تا ما بتوانیم از این معضلات رهایی پیدا کنیم و پس از اینکه این بحران را پشت سر گذاشتیم، به فکر سازندگی باشیم.

——————————————–

متاسفانه بخش دیدگاه‌های این مطلب بسته است.