«امید»، شعر از محمود طوقی
می گریزی
از تورها و دام ها می گذری
تا ما بیائیم و هزار باره تورهای خود را در آب رها کنیم
ما امید خود را از دست نمی دهیم ….
———————————————-
امید
می گریزی
از تورها و دام ها می گذری
تا ما بیائیم و هزار باره تورهای خود را در آب رها کنیم
ما امید خود را از دست نمی دهیم
بگذار صاعقه ها بیایند و
امیدهای ما را خاکستر کنند
بگذار بادهای وحشی بیایند و
رویاهای ما را به انتهای جهان ببرند
روزی باد شرطه خواهد آمد
و ما قایق های خود را به آب خواهیم زد
و ترا ای بخت نامراد
در تورهای خود خواهیم دید
——————————————
ارسال شده با موضوع » هنر و ادبیات
متاسفانه بخش دیدگاه‌های این مطلب بسته است.