رضا فانی یزدی: کرونا و ما ایرانی ها

ما به اندازه کافی جبهه ی مقابله و جنگ با حکومت اسلامی داریم. بیایید در جبهه هایی که موجب ترس و وحشت و بی اعتمادی مردم به سیستم بهداشتی و کمک های اولیه کشور است وارد نشویم، اینجا جایی است که مردم قربانی می شوند. تنفرانگیز است که افرادی عمدا و آگاهانه در این جنگ های کثیف وارد می شوند ….

———————————————–

کرونا و ما ایرانی ها

اخبار روز:

ویروس کرونا متاسفانه راه خود را به کشور ما نیز پیدا کرد و در حال حاضر بعد از چین بیشترین تعداد قربانیان را از مردم ما گرفته است. تاسف آور است که مسولین حکومتی باز غفلت کرده و نتوانستند در زمان لازم به مقابله و کنترل این ویروس مرگبار اقدام کنند. بی توجهی و غفلت آنها نه تنها موجب مرگ تعداد زیادی از مردم و مبتلا شدن چند صد نفر شده که حتی تعدادی از مقامات کشور نیز به آن مبتلا شده اند. ویروس حکومتی و غیرحکومتی نمی شناسد، کرونا مسلمان و غیرمسلمان نیز نمی شناسد، کرونا مخالف و موافق نظام نیز نمی شناسد. کرونا وقتی وارد شد با آهنگی شتابان همه گیر شده و درب هر خانه ای را که به بهداشت و درمان و پیشگیری های اولیه بی توجهی کند زده و وارد خواهد شد. با کرونا باید به همان شیوه ای مقابله کرد که در همه جای دیگر دنیا مقابله می کنند. باید قرنطینه کرد حتی اگر شهری به بزرگی ووهآن با جمعیتی به بزرگی ۱۱ میلیون نفر باشد. باید مراکز عمومی را بست، کنترل راههای کشور را به کمیته مقابله با بحران سپرد و بهداشت و حفظ جان شهروندان را در مرکز توجه خود قرار داد، در عین حال نباید مردم را ترساند و وحشتزده کرد. این همان چیزی است که در چین پر جمیعت ترین کشور دنیا انجام می شود و آنها موفق به کنترل نسبی گسترش این بلای خانمانسوز شده اند. رهبران چین بدون توجه به زیان های عظیم اقتصادی و علیرغم همه نگرانی های بعدی، مهمترین مراکز اقتصادی کشور را تعطیل کردند. مدارس و دانشگاهها را بستند و هر آنچه را که در امکان داشتند برای کنترل بکار گرفتند. فقط تصور کنید این ویروس در هندوستان حیات یافته بود و یا در یکی از کشور های آفریقایی و یا حتی در اروپا و یا امریکا، حتما وضعیت بسیار بدتر از آن می بود که امروز شاهدش هستیم. برای مقایسه نگاه کنید به ایتالیا که پس از دو ماه که چینی ها درگیر مقابله هستند و سازمان بهداشت جهانی نیز هشدارهای متعدد داده بود، چگونه گرفتار شده اند و با چه شدتی شیوع این بیماری در این کشور و از طریق این کشور به بقیه اروپا ادامه دارد. تصور کنید این بیماری ابتدا از ایتالیا شروع شده بود حالا اروپا در چه وضعیتی بود؟

2642

در این صفحه اطلاعات گزارش شده به سازمان بهداشت جهانی بروز می شود.
https://infographics.channelnewsasia.com/covid-19/map.html

مردم ما متاسفانه در ایران به دلیل بی توجهی مسولین کشور باز قربانی شدند، اما امروز که این بلا نازل شده چه باید کرد؟

آیا با سرزنش مسولین مشکل حل می شود؟
آیا با شایعه پراکنی و افزودن بر تعداد مبتلایان و یا قربانیان کمکی به کنترل بحران می کنیم؟
آیا با ایجاد ترس و وحشت و دامن زدن به بی اعتمادی مردم به سیستم بهداشتی و ستادهای مبارزه و مقابله با بحران داریم به مردم کمک می کنیم؟ و یا به خیال خودمان داریم با حکومت مبارزه می کنیم؟

اگر شما در چنین وضعیتی بودید چه انتظاری از دیگران داشتید؟ اگر در حال غرق شدن باشید چه انتظاری دارید؟ کسی دست شما را بگیرد و یا کسی در گوش شما بخواند که عامل غرق شدن شما ناخداست و باید او را از بین برد و شما را سرزنش کند که تا وقتی سکان کشتی را از دست این ناخدا نگیری همین است و همین، به این ناخدا اعتماد نکن و جلیقه نجات را از دست او نگیر، به او اعتماد نکن و من هم متاسفانه برایت کاری نمی توانم بکنم و فقط شاهد غرق شدنت هستم. شما در چنین حالی چه انتظاری خواهید داشت؟

این روزها در رسانه های و شبکه های مجازی تعداد زیادی از ایرانیان و بخصوص عده ای که خود را مخالف نظام و یا در زمره روشنفکران مخالف نظام اسلامی می دانند به این موضوع بسیار توجه نشان می دهند. اما با یک نگاه می بینید که همه فقط یک چیز می گویند، حکومت و مسولین آن بی کفایتند و مسولیت همه آنچه که در کشور اتفاق افتاده و یا خواهد افتاد بر دوش آنهاست. آنها یعنی مسولین نظام به مردم دروغ می گویند، آنها از وقوع ویروس کرونا در کشور مطلع بوده اند و آن را مخفی کرده اند، چرا؟ چون انتخابات در پیش رو بوده است، چون به فکر تجارت با کشورهای همسایه بوده اند و چون اساسا دروغگو هستند و یا اگر یک قدم پا را آنطرف تر بگذارید چون دشمن مردم خود هستند و خواهان نابودی مردم! کسی توجه نمی کند که اگر آنها خبر داشتند، شهر قم که مرکز حوزه های شیعی است و همه زعما و علمای اسلام در آن شهر سکنا دارند چطور شد که به آنها توجه نکردند؟ چطور شد که یکی از اولین قربانیان از بیت یکی از مراجع قم است و یکی از اعضای مجلس مصلحت نظام حکومت اسلامی مبتلا شده است، چطور که معاون وزیر بهداشت مبتلا شده است؟ شاید بتوان گفت که آنها غافلگیر شده اند و یا بی توجهی کرده اند و یا به هشدار های سازمان بهداشت جهانی بی توجهی کرده اند ولی نمی توان قبول کرد که می دانسته اند و مخفی کرده اند انهم انقدر مخفی کرده اند که معاون وزیر بهداشت هم خبر نداشته و یا بیت مرجع تقلید آقای شبیری زنجانی هم خبر دار نشده چون موضوع فوق سری بوده و جزو اسرار نظام بوده است! نمی توان خیلی این مورد مخفی کاری را جدی گرفت، خصوصا که خبر است که خیلی بیشتر از خود مقامات مبتلا شده اند، حتی گفته می شود که قالیباف هم مبتلاست.

آنچه مرا متحیر کرده این است که همه صاحب نظر شده و فارغ از اینکه هیچ اطلاع درست و موثقی از آنچه در ایران می گذرد داشته باشند وظیفه خود می دانند که خبر رسانی کنند و تا آنجا که ممکن است این امر را نیز سیاسی کنند و به خیال خودشان عرصه مقابله با کرونا را به عرصه مقابله با نظام اسلامی تبدیل کرده و جبهه جنگ را در این عرصه نیز گسترش دهند، از جعل اخبار گرفته تا افزایش تعداد مبتلایان و قربانیان و یا عدم رسیدگی به مردم در مراکز درمانی.

در تعجبم که چرا ما باید راجع به هر مسئله ای اظهار نظر کنیم و آن را به یک ‌موضوع سیاسی تبدیل کنیم. بعضی ها با سیاسی کردن بیش از اندازه این موضوع به دنبال چه هستند؟ این یک اپیدمی جهانی است، از امریکا و اروپا گرفته تا افغانستان و ایران، و خیلی هم ربطی به نوع حکومت در این کشورها ندارد. از چین شروع شد و متاسفانه دارد همه دنیا را می گیرد و هیچ کشوری در امان نخواهد بود. البته کشورهایی که امکانات بیشتری دارند در کنترل آن موفق تر بوده اند، ولی می بینیم که در قلب اروپا ایتالیا سومین کشور است در جهان پس از چین و ایران که بیشترین تعداد قربانیان را دارد و به بیشترین کشورها در همسایگی خود نیز سرایت داده است.

تصور نمی کنم در ایتالیا کسی کرونا را بهانه کند برای ایجاد جبهه جنگی برعلیه حکومت در این کشور. مگر آنها به لحاظ تعداد قربانیان در مقام سومین کشور نیستند؟ مگر آنها تا کنون ۱۲ قربانی نداده اند؟ مگر عدم رعایت قرنطینه و منع رفت و آمدها در این کشور موجب انتقال آن به دیگر کشورها نشده است؟ حتما آنها نیز در این مورد کوتاهی و بی توجهی کرده اند ولی مردم ایتالیا همه امروز همه توجه شان کمک به اطلاع رسانی و همراهی با سیستم بهداشت و درمان کشورشان است و نه بی اعتبار کردن آن.

آماده سازی ستادهای مواجهه با بحران و کنترل و مراقبت کار ساده ای نیست حتی اگر از قبل هشدارهای لازم را نیز داده باشند. به همین دلیل است که می بینید این ویروس این روزها در همه جا پیدا شده است و سازمان بهداشت جهانی اعلام وضعیت فوق العاده کرده است. با این وجود می بینید ایتالیای پیشرفته غافلگیر شده است.

من خودم بیشتر از ۱۵ سال در وزارت بهداشت کالیفرنیا کار کرده ام و حداقل سالی یک بار در شکل گیری مرکز مقابله با یک بیماری اپیدمیک با دیگر متخصصین در این زمینه همکاری کرده ام و شاهد بوده ام که راه اندازی سیستم ارتباطات و چگونگی اطلاع رسانی و یا ایجاد مرکزی برای هدایت و کنترل چه کار دشوار و درعین حال دقیقی است. ما در وزارت بهداشت کالیفرنیا سیستمی داریم که همیشه آماده است و در زمانی کوتاه با دیدن اولین علائم ویروس نیل غربی West Nile Virus به راه می افتد اما با این وجود هر ساله مشکلاتی پیدا می شود و در عین حال ظرف ۲۰ سال گذشته که این ویروس شناسایی شده است بیش از ۲۵۰۰ نفر در امریکا تلفات داده است. اما هرگز ندیده ام که جز افراد متخصص کس دیگری در این موارد اظهار نظر کند و یا در کار وزارت بهداشت در این زمینه ها دخالت کند. مواجهه با بیماری های واگیر و اپیدمیک امری تخصصی است و ایرانی ها هم در این زمینه خوشبختانه از امکانات خوبی برخوردار هستند گرچه طی سالهای گذشته تحریم ها در این موارد به کشور اسیب فراوان زده است.

توجه من در این مطلب این است که در این مواقع بحرانی، سیاسی کردن مساله و به خصوص به شایعات دامن زدن کاری از پیش نمی برد و فقط به ایجاد ترس در مردم و ناامیدی آنها از سیستم بهداشتی کشور دامن می زند که عملی غیر مسولانه است. اینکه طلبه ها بیماری را منتقل کرده اند و یا برای ۲۲ بهمن مخفی کاری کرده اند به نظرم اساسا غیر منطقی است. شما توجه نمی کنید که این ویروس مسوول و غیرمسوول نمی شناسد و مسولین خود به اندازه دیگران نگران جان خود و خانواده هایشان هستند، آنها در اکواریم زندگی نمی کنند. پس نگویید مخفی کرده اند.

کیت های تست و آزمایش بیماری را سازمان بهداشت جهانی زمانی به ایران فرستاد که چند مورد مشکوک به آنها قبلا گزارش شده بود. اگر با متخصصین در این موارد صحبت کنید به شما خواهند گفت که تشخیص این گونه ویروس ها کار ساده ای نیست بخصوص که هر ساله تعداد قابل توجهی از مردم مبتلا به انواع آنفلوانزا با علائم مشابه به مراکز درمانی مراجعه می کنند و مخصوصا در مواردی که ویروس کاملا جدید و ناشناخته است، بسیار شناسایی آن دشوار است و بدون داشتن تست های استاندارد و تایید شده جهانی تقریبا شناسایی آن غیر ممکن است.

عده ای این روزها با بزرگنمایی و افزایش اعداد مبتلایان و قربانیان تصور می کنند که دارند با حکومت مبارزه می کنند. اما توجه نمی کنند که حاصل کار آنها فقط و فقط ایجاد ترس و وحشت و افزایش موج بی اعتمادی بیشتر مردم به سیستم بهداشت و درمان کشور است.

کوته نظر نباشیم و در دام این هیاهو ها نیفتیم، ما به اندازه کافی جبهه مقابله و جنگ با حکومت اسلامی داریم. بیایید در جبهه های که موجب ترس و وحشت و بی اعتمادی مردم به سیستم بهداشتی و کمک های اولیه کشور است وارد نشویم، اینجا جایی است که مردم قربانی می شوند. تنفرانگیز است که افرادی عمدا و آگاهانه در این جنگ های کثیف وارد می شوند. ما اگر از رفتار غیرمسولانه مسولین گلایه می کنیم، خودمان بهتر است در این موارد مسولانه رفتار کنیم.

ما باید مسولانه رفتار کنیم و از وحشت آفرینی بیشتر پرهیز کنیم و به آن دامن نزنیم، اگر کمکی از دستمان بر نمی آید، که نمی اید حداقل شایعه پراکنی نکنیم و این امر را به متخصصین این حوزه بسپاریم، همان پزشکان و متخصصین ایرانی مشغول در امور پزشکی و بهداشتی در داخل کشور و سازمان بهداشت جهانی.

ما نه تخصصی در این زمینه داریم و نه امکاناتی که کمک کنیم پس بگذاریم مردم و مسولین بهداشت و درمان در کشور بدور از هیجانات سیاسی و سم پاشی مخالفین به کار خود ادامه دهند.

باید توجه داشت که در چنین مواقعی یعنی وقتی موقعیت های اضطراری در کشوری بوجود می آید، مهم این نیست که مسولین در آن کشور لیاقت دارند یا ندارند و یا به لحاظ سیاسی مورد تایید ما هستند یا نیستند، یا حکومت دمکراتیک و منتخب مردم است یا دیکتاتور و سرکوبگر، مهم این است که تمام سیستم مدیریت بحران در اختیار و کنترل حکومت است و مردم باید به آنها اعتماد کنند و در نهایت به آنها پناه ببرند. برای مقابله با ویروس کرونا نمی توان به فیس بوک و صدای امریکا و به من و شما پناه برد. باید به سیستم بهداشت کشور پناه برد. آنها که به بی اعتمادی مردم در این شرایط دامن می زنند و یا ایجاد وحشت می کنند و مزاحمت ایجاد می کنند نه تنها کمکی به مردم ‌نمی کنند که شاید بتوان به یقین گفت که بدتر از هر ویروسی به جان ملت افتاده و توان مقابله انها را برای مقابله با این شرایط اضطراری از بین می برند. اینجاست که باید گفت:

مرا به خیر تو امید نیست، شر مرسان

بگذارید همان سیستم ناکارآمد هر چه را از دستش بر می آید انجام دهد، چرا که من و شما هیچ کاری از این سوی دنیا از دستمان ساخته نیست.

از انتقاد سازنده و نشان دادن ضعف های مدیریتی در کنترل و مدیریت بحران هرگز نباید فرو گذار بود اما نباید در شرایط اضطراری به جای ارتقاء روحیه کمک رسانی و همکاری، وحشت آفرینی کرد و به اعتماد همگانی که لازمه زندگی در روزهای سخت است آسیب رساند.

رضا فانی یزدی
۲ فوریه ۲۰۲۰

——————————————

متاسفانه بخش دیدگاه‌های این مطلب بسته است.