اگر انتخابات چیزی را تغییر می¬داد، تابحال ممنوع شده¬بود!
مطلبی در باره انتخابات اتریش
جمعبندی این بحث را با این گفته ادیب انقلابی و کمونیست «برتولد برشت» (Berthold Brecht) به پایان می¬رسانیم: «تنها اَبله ترین گوساله¬ها سلاخان خود را خود انتخاب می¬کنند» ….
————————————————
برخلاف تبلیغات جاری، در ۲۹ سپتامبر بحث بر سر آلودگی محیط زیست نیست، بلکه انتخابات جدید مجلس شورا است که بعد از هم¬پاشی ائتلاف حزب مردم و آزادیخواه اتریش ÖVP/FPÖ –که خود مقصر آن بودند برگزاری دوباره آنرا ضروری کرده¬است. نیروهای مختلفی بار دیگر «انتخاب بد کوچک» را تبلیغ می¬کنند. اینکه بظاهر «بد کوچک» خود بخشی از قدرت سیستم است، آنطور که دهها بار شرکت حزب سوسیال دمکرات اتریش (SPÖ) و سبز¬ها (Grünen) در دولت و استان¬های مختلف ثابت کرده¬اند که این احزاب همواره یک سیاست سرکوبگرانه پیشه کرده¬اند، واقعیت یا انکار می¬شود، یا اینکه تحت تاثیر توهم آفرینی تبلیغات بورژوازی قرار می¬گیرد. برای اکثریت مردم سیاست این حزب و یا سیاست دیگر احزاب فرق بزرگی با هم ندارند. فاشیزه شدن، برچیدن آزادیهای دمکراتیک و نیز تعدیل امکانات اجتماعی مسائلی هستند که جدا از رنگ و برنامه سیاسی احزاب بورژوازی به اجرا در می¬آیند. این تدابیرنتایج مستقیم تشدید بحران¬های سیستم سرمایه¬داری¬اند و با نزول نرخ سود سرمایه-داران در رابطه¬اند. تشدید استثمار زحمتکشان (بطور مثال ۱۲ ساعت کار در روز در اینجا) و در کشور¬های وابسته، افزایش خطر جنگ عوارض ذاتی نظام سرمایه¬داری¬ در مرحله امپریالیستی آنند و نمی¬توانند از طریق پارلمان برطرف شوند.
سیستم انتخابات پارلمانی که ما را هر چند سال به انتخاب دعوت می¬کند، در واقع فقط شکلی از پنهان نگهداشتن دیکتاتوری است. نه دیکتاتوری یک فرد و نه دیکتاتوری یک حزب، بلکه مشخصا دیکتاتوری یک طبقه، یعنی سرمایه¬داران است. آنها نه تنها رسانه¬ها را کنترل می¬کنند، بلکه امکانات میلیونی (و یا میلیاردی) را که برای اشخاص در نظر گرفته می¬شود زیر نظر آنهاست که همراه با تبلیغاتی مطلقا تهی از محتوا که آنرا <انتخابات> می¬نامند. حال چه انتخابی برای ما درنظر گرفته شده-است؟ این انتخابی مابین «وبا» و«طاعون» است چون هیچکدام از این احزاب مورد انتخاب، اندک قدمی، حتی در سطح حداقل هم جهت «تغییر رادیکال» جامعه کنونی- سرمایه¬داری و یا نابودی آن بر نمی¬دارد. آنها همگی کارگزار نخبگان حاکم سرمایه¬اند. تمامی احزاب بورژوازی بروشنی وظیفه دارند نظام را به نفع سرمایه به بهترین وجه اداره نمایند – نه چیزی دیگر. صاحبان شرکت¬ها، روسا، کارفرمایان، خلاصه سرمایه¬داران با تمام قوا می¬کوشند با اختصاص سود و افزایش نرخ سهام تا آنجا که ممکن است به نفع خویش و به ضرر توده¬های مردم و بخصوص طبقه ¬کارگر بر ثروت خود بیافزایند. حاکمیت آنها همواره به ضرر توده¬های مردم، بخصوص طبقه کارگر است.
بهمین دلیل نظم و سیستم آنها بهیچ¬وجه نمی¬تواند از ما باشد! ما با انتخابات بورژوازی نمی¬توانیم انتخاب کنیم، در جامعه¬ای که در آن زندگی می¬کنیم چه اتفاقی بیافتد. انتخابات کسب قدرت فردی نیست. ما حتی نمی¬توانیم برای تغییرات بنیانی مثبت به نفع توده¬ها انتخاب کنیم. تنها انتخابی که برای ما باقی گذاشته¬اند این است که چه کسی باید استثمار را سازماندهی کند، چه کسی بدتر شدن وضعیت را طرح-ریزی و به عمل در¬آورد.
طبقه حاکم بر خصلت دمکراتیک نظام تاکید دارد، آنها می¬گویند: هرکسی می¬تواند حزبی تاسیس کند و یا هر کسی می¬تواند فهرست نمایندگان خود را معرفی کند. این حرف درستی است، ولی باید پرسید چرا چنین می¬گویند؟ نه بخاطر <آزادی وسیع> (زیرا آنها دقیقا می¬دانند که برای دگرگونی شرایطی بیش از حق کاندید شدن مورد احتیاج است)، بلکه در کنار تبلیغات پر هیاهو رفتن به انتخابات، برای آنها کسب رای مردم جهت برپا نگهداشتن دمکراسی بورژوازی مهم است. برای حاکمین مهم این نیست که چه کسی رای بدست می¬آورد، بلکه مهم این است که اصولا رای! هر رای داده شده کمیت رای دهندگان را بیشتر کند و این هرچه بیشتر باشد حاکمین بهتر می¬توانند قدرت خود را تثبیت کنند. آنها می¬توانند بگویند:< البته که تعدیل¬های اجتماعی جاری خوب نیستند ولی اقداماتی ضروری¬اند، نگاه کنید ما اکثریت مردم را پشت سر خود داریم، بهرحال فلان درصد مردم ما را انتخاب کرده¬اند> بهمین دلیل است که بعد از انتخابات اعداد سخن می¬گویند – چون آنها خود را در پناه رای¬های داده شده توجیه می¬کنند. افسانه پارلمتتاریسم بورژوازی چنین عمل می¬کند. می¬توانیم چنین چیزی را بپذیریم؟ ما می¬گوئیم نه!
در مقابل ما چشم¬انداز دمکراسی پرولتاریائی توده¬ای را دنبال می¬کنیم، جائیکه زحمتکشان در شوراها متحد می¬شوند و بدین طریق تولید و جامعه را شکل داده و هدایت می¬کنند – ما برای کمونیسم مبارزه می¬کنیم و نه سیستم موجود که در خدمت قشر بالا و باریکی از سرمایه¬داران است. آیا می¬بایست به حقانیت این سیستم با رای معتبر خود (حال به هر اندازه انتقادی) کمک رسانیم؟ واضح است که نه!
کارگران، توده¬های خلق، جوانان – نمی¬توانند از چنین مشروعیتی بهره¬ای داشته باشند، چون آنها با سرمایه¬داران منافع مشترکی ندارند (در واقع این سیستم آنهاست که ما را به انتخابات دعوت می¬کند!). این نظام استثمار و سرکوب بین¬المللی بعد از انتخابات ۲۹ سپتامبرهم تشدید خواهد شد.
همزمان آشکارا می¬گوئیم که این سیستم از درون در هم نخواهد شکست. نه!
لازمه برآورد این امر مهم عمل قهر¬آمیز و آگاه جهت کسب قدرت سیاسی توسط پرولتاریاست.
جمعبندی این بحث را با این گفته ادیب انقلابی و کمونیست «برتولد برشت» (Berthold Brecht) به پایان می¬رسانیم: «تنها اَبله ترین گوساله¬ها سلاخان خود را خود انتخاب می¬کنند»
وین ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۹
انتخابات را فعالانه بایکوت نمائیم!
پیش بسوی انقلاب پرولتاریائی!
————————————————————
درج، چاپ و نشر این نوشته با ذکر نام و منبع آن آزاد است!
تذکر: این اعلامیه توسط <آلترناتیو برای ایجاد حزب کمونیست انقلابی> تهیه شده¬است .
برای کسب اطلاعات بیشتربه سایت این سازمان مراجعه کنید!
prolrevol.wordpress.com
ia.rkp2017 @yahoo.com
———————————————————
ترجمه و تکثیر<یکی ازفعالین چپ در وین – اتریش >
Kontaktadresse: Iran-Rat, Amerlinghaus, Stiftgasse 8, A-1070 Wien
email:linksaktivist@gmx.at
متاسفانه بخش دیدگاه‌های این مطلب بسته است.