کمبود بیش از ۷۰۰۰ معلم در آستانه سال تحصیلی جدید، آن هم فقط در خوزستان
در حالی که کمبود معلم در استان خوزستان در سال های اخیر همواره در صدر مصائب و مشکلات آموزشی این استان بوده است، اما تاکنون هیچ راهکار عملی برای رفع این کمبودها مطرح نشده است. ….
——————————————-
در حالی که کمبود معلم در استان خوزستان در سال های اخیر همواره در صدر مصائب و مشکلات آموزشی این استان بوده است، اما تاکنون هیچ راهکار عملی برای رفع این کمبودها مطرح نشده است. این مساله به ویژه در آستانه آغاز سال تحصیلی و کمبود ۷۰۰۰ نفره معلمان، و خطر روبرو شدن با کلاس های درس بدون معلم، اهمیت جدی تری به خود گرفته است.
در این میان مناطق دور افتاده تر روستایی، آن مناطقی که عموما توسط نظام حاکم به دست فراموشی سپرده می شود، سهم بسیار بیشتری از کمبود معلم و سایر خدمات آموزشی را به ارث می برند. چنین محرومیت هایی که ماهیتا نتیجه جولان سیاست های طبقاتی و تبعیض آمیز آموزشی است، با گسترش ابعاد معضلات و مخاطرات خود، رسالت نظام آموزش خوزستان را به فراموشی سپرده و زندگی حال و آینده هزاران هزار دانش آموز را با ابهامات جدی روبرو می کند.
به موازات چنین شرایطی باید آثار بروز سیل های اخیر و تخریب های فراوان آن را نیز به عنوان عاملی فزاینده در نظر گرفت. اضافه شدن تخریب مدارس و سایر امکانات آموزشی در کنار کلاس های خالی از معلم منجر به کاهش انگیزه دانش آموزان و نهایتا افت شدید تحصیلی آنها می شود. مصائب و مشکلاتی که هر چند در قامت بلای طبیعی سیل متجلی می شود، اما در پایه ای ترین شکل چیزیی نیستند جز نتیجه سیاست های طبقاتی مخرب حکومتی.
در این میان شاهد اعتراضات و غرولندهای بی مایه ای از برخی مسئولین خوزستان در واکنش به مشکلات مذکور هستیم، که نه تنها در محدوده حرف باقی می مانند بلکه بعضا حتی جنبه انتخاباتی و تبلیغاتی نیز پیدا می کنند. در متاخرترین آنها، در اوج چنین مشکلاتی و همچنین مصائب ناشی از سیل، مدیر کل آموزش و پرورش استان در عوض رسیدگی به مشکلات، و مشخصا با هدف شرکت در انتخابات مجلس استعفا داد. چنین نگاه ها و سیاستهای سودجویانه سیستم حاکم و به طبع آن عملکرد مسئولین و دست نشانده های آنها است که مسبب بروز چنین بحرانهایی میشود و به دنبالش شاهد، ظلم و ستم و تبعیض وارده به سیستم آموزش، معلمان و دانش آموزان هستیم.
سیاست های تبعیض آمیز نظام جاری، دسته بندی استانها از لحاظ اهمیت و موقعیت، و به دنبال آنها آموزش طبقاتی فزاینده در سطح جامعه، از جمله عواملی هستند که بسیاری از استانها را با مشکلات عدیده ای در حوزه آموزش روبرو کرده است. بنابراین، باید رویکرد نئولیبرالی دولت نسبت به نظام آموزشی کشور را وسیعا مورد تعرض قرار داد. باید تهاجم بیش از پیش به وضعیت معیشتی معلمان و روند رو به رشد خصوصی سازی آموزش را متوقف ساخت و نگاه تبعیض آمیز آموزشی متناسب با موقعیت جغرافیایی شهرها و استانها ریشه کن شود.
متاسفانه بخش دیدگاههای این مطلب بسته است.