زمان بر ما چگونه گذشته است که کلیدواژه های مهم ترین تریبون عمومی شوراهای صنفی از عدالت آموزشی و آموزش رایگان و حق تحصیل و استقلال دانشگاه، به خبر حکم و زندان و شلاق تبدیل شده است؟! ….

———————————————–

کانال را باز می کنم. پست جدیدی گذاشته شده است:« پرونده جدید لیلا…»
خسته و کلافه، حوصله ام نمی شود پست را تا آخر بخوانم. موس را دستم می گیرم و کانال را با سرعت زیاد بالا می روم. «بازداشت. حکم. زندان. شلاق. وثیقه. حبس. تعزیری. تجدیدنظر. قاضی. وکیل. دادگاه انقلاب.» این واژه های پرتکرار چرا دست از سر این کانال برنمی‌دارند؟؟ چه بر سر کانالی آمده است که تا همین چند وقت پیش خبر بود و یادداشت و عکس و پیگیری از مقاومت شوراها در برابر «افزایش شهریه و هزینه خوابگاه و حقوق لگدمال شده دانشجویی و کاهش سنوات و مشکلات آیین نامه ها و ….»؟! زمان بر ما چگونه گذشته است که کلیدواژه های مهم ترین تریبون عمومی شوراهای صنفی از عدالت آموزشی و آموزش رایگان و حق تحصیل و استقلال دانشگاه، به خبر حکم و زندان و شلاق تبدیل شده است؟!

در همین فکرها و هجوم پرسش های بی پاسخم که چیزی خنده آورتر، غیر واقعی تر، بغضم را به چند قطره اشک‌ می رساند!
این آدم ها غریبه نیستند!! در دل همین مجموعه بزرگ فعالان و شوراها پیش رفتند، فعالیت کردند، مطالبات مستقل و دانشجویی را فریاد زدند و هزینه اش را دادند!
تا همین چند وقت پیش بود که هر یک از آنها به نحوی، به سهم خود در مقاومت علیه طرح کارورزی و بیگارورزی، قوانین تبعیض آمیز تحمیلی از سنوات و شهریه های زورکی گرفته تا ساعت ورود و خروج خوابگاه ها یا پولی شدن هر چیز خرد و درشت در دانشگاه ها شریک بودند. یکی پیگیر جلسات با وزارت و سازمان دانشجویان بود، یکی کارهای رسانه ای را برعهده داشت، دیگرانی اصلا مدتی در اداره همین کانال فعال بودند! چند تای دیگر در دانشکده شان فعال بودند! همین اطراف ما، یکی از دانشگاه های تهران، یکی از دانشگاه های کشور، یک عضو از مجموعه شوراها.

خودم را جمع می کنم. «این مسخره بازی چیست؟ آه و ناله سر دادن ندارد که. بچه ها بهترین سال های عمرشان را صرف فعالیت صنفی و سیاسی علیه وضعیت موجود کردند و حالا صاحبان وضع موجود راهی زندانشان کردند برای باقی بهترین سال ها! خوب که فکر میکنم چقدر این شوراهای صنفی کشور و فعالینش گران تمام شده اند برایشان! این رفقای ما نیستند که هزینه می دهند. این آنهایند که هزینه ای بزرگ متحمل شده اند و طنین تمام شدن ماجراهایی را شنیده اند!

با خودم فکر می کنم، بهترین شکل یادکردن از بچه هایی که امروز در زندان و منتظر حکم و دادگاهند، ادامه دادن همان راه و همان گفتمانی ست که حالا در خلأ بچه های مستقل شوراها، به دست وابستگان به جریان های سیاسی که با عدالت طلب خواندن خودشان به فکر پرکردن کیسه خلیفه اند، افتاده است! باید جانی مانده باشد که این کانال را از صرف اخبار بازداشت و زندان درآورد.
معادله ای ساده وجود دارد: «فعالیت هایمان عصبانی تان کرده است؟ پس درست است. ادامه می دهیم. حق و حقوقمان را فریاد می زنیم.»
————————————————
برگرفته از کانال شوراهای صنفی دانشجویان کشور