میثم آلمهدی: سخنی چند با کارگران هپکوی اراک
یادداشتی میثم آلمهدی کارگر گروه ملی فولاد اهواز خطاب به کارگران هپکوی اراک.
رفقا٬ کارگران و همکارانم از شمال تا جنوب٬ از شرق تا غرب٬ تا زمانی که متشکل و متحد نباشیم سرمایهداران بر علیهمان خواهند تاخت. ….
———————————————
بادرود به همسنگرانم در هپکوی اراک
امروز بیش از گذشته نیاز و مبرمیت وجود تشکل و اتحاد کارگری در جامعه خودنمایی میکند. اعتراض٬ اعتصاب و مطالبهگری پی در پی کارگران در شهرهای مختلف و به دنبال آن برخورد خشونتآمیز عوامل کارفرما با این اعتراضات در همه جا دیده میشود. تمامی این برخوردهای خشن و توهینآمیز برگرفته از هراسی است که کارگر در قلب سرمایهداری کاشته است؛ به همین خاطر است که باید بیشتر از گذشته بر قدرت خودمان ایمان بیاوریم!
رفقا٬ کارگران و همکارانم از شمال تا جنوب٬ از شرق تا غرب٬ تا زمانی که متشکل و متحد نباشیم سرمایهداران بر علیهمان خواهند تاخت. اینجا لازم میدانم یک مسئله را ذکر کنم: مشکل کارگران فقط کارفرما نیست بلکه سیستم سرمایهداری است که با حیله و فریب هر کارخانه را به بخشهای مختلف تقسیم تا بتواند بین کارگران تفرقه و جدایی بیاندازد و کارگران را به حیطه مطالبات خود محدود و محصور کند.
در چهار سال گذشته اعتصاب کارگران هپکو یکی از غرورآمیزترین اعتراضی بود که به خاطر دارم، این اعتراضات تحول بزرگی را در اعتراضات خیابانی کارگری رقم زد اما متاسفانه این روزها اعتراضات اراک آن جنب و جوش سابق را ندارد و این را در یک موضوع میبینم و آن تقسیم کردن کارگران به بخشهای کوچک و هر مجموعه تحت نظر یک کارفرما است که خود این اقدام یک اقدام معمولی نیست بلکه پادزهری از جانب سرمایهدارن برای جلوگیری از اتحاد و انسجام کارگری است. در قبال هر حرکت از طرف شرکتداران و کارفرمایان که خود راویان حرکات سرمایهداری در میان ما کارگران هستند ما کارگران تمامی تلاشمان را در راستای حفظ اتحاد و انسجاممان خواهیم کرد.
لذا ضرورت تشکلهای کارگری مستقل به وضوح احساس میشود. با تشکیل (شورا)های مستقل درون کارخانهها و ایجاد مجمع عمومی برای همفکری و تصمیمگیری جمعی٬ قدرت و آگاهی خود را در مدیریت شورایی به نمایش بگذاریم تا همیشه نه فقط به عنوان انسانهای معترض در کفِ خیابان بلکه به عنوان یک قدرت بزرگ متحد و یک صدا در برابر آنها بایستیم و قطعاً در این راه اشکال نوینی از اعتراض را رقم خواهیم زد!
پس باید متحد و قوی به فکر آینده و مدیریت آن باشیم. رفقای عزیز کارخانهی هپکو اراک٬ شما برای ما کرگران فولاد اهواز همیشه نمونه بارز و عینی یک مبارزه جانانه بودید و ما در این راه از تجارب شما بهره بردیم؛ مطالبهگری و شجاعانه به خیابان آمدن را از شما آموختیم. همچنین در مکتبِ کارگری یاد گرفتیم که بدون تشکیل شوراهای کارگری و مجمع عمومی و استفاده از نظرات کارگران و دخالت مستقیم کارگران در تصمیم گیریها نمیتوانیم مقتدرانه در برابر سرمایهداران ایستادگی کنیم و این مطمئناً برگرفته از مدرسه و مکتب اعتراضی است که شما به ما یاد دادید و امروز شما این فرصت را در اختیار دارید تا از تجربههای موفق ما استفاده کنید تا با قدرت و ایمان به قدرتِ طبقهی زحمتکشانِ جامعه رو به جلو حرکت کنیم.
کارگران فولاد یاسوج نیز در غم از دست دادن رفقا و همکارانشان در سال گذشته بر اثر حادثهای که در شرکت رخ داده بود، هستند. آنان به چشم خود دیدند که هیچگونه احترامی به خانوادههای جانباختگان گذاشته نشد. پرسش من از شما این است٬ آیا تا کنون از خود پرسیدهاید که چرا اینگونه با کارگر برخورد میشود و عکسالعمل ما باید چگونه باشد؟
در ابتدا باید چند اصل مهم را یادآوری کنم:
۱- اگر شما امروز تصمیم به اعتصاب بگیرید آیا کارخانه با پول سرمایهدار میتواند کار کند؟
۲- اگر فن شما نباشد صاحبان کارخانه میتوانند کوچکترین مشکلی را در کارخانه حل کنند؟
۳- اگر توان تولید شما نباشد چرخ کارخانه چگونه خواهد چرخید؟
نکاتی که در بالا ذکر کردم به گوش تمامی کارگران دنیا آشناست؛ و اما ما چگونه میتوانیم در برابر ترفندها و تهدیدات سرمایه داری ایستادگی کنیم؟
رفقا و همکارانم٬ اگر شما اراده کنید، هیچ سرمایهای تبدیل به سود نخواهد شد. باید به خودباوری برسیم و با ایجاد #شورا و #مجمع_عمومی در شرکتها به همه ثابت کنیم که امروز طبقه آگاهیم و تن به تحقیر و استثمار نخواهیم داد.
ما دیگر آن کارگران مزد بگیر و از دیدگاه بورژواها بیچارگانی نیستیم که میخواهند تکهای نان بدست بیاورند تا به خانه بازگردند.
طبقه ما سالیان سال است که تحت استثمار سرمایهداری است. دیگر زمان آن رسیده که ثابت کنیم اگر سرمایه دار از قبل کارما صاحب پول و سرمایه است ما صاحبان قدرتیم٬ ما چرخه صنعتیم و تنها یک ارادهمان کافی است تا چرخشان را از چرخش بایستانیم. پس همه با هم و در کنار یکدیگر به فکر مبارزهای برای برابری باشیم .
ما هم رنجیم و درد هر کارگر در هرجا درد مشترک تمام طبقه کارگری است.
زنده باد اتحاد و همبستگی کارگران
رفیق و همکار شما میثم آل مهدی٬ کارگر فولاد اهواز
متاسفانه بخش دیدگاههای این مطلب بسته است.