حقایقی در باره کودکان کار و برده های بدهکار

فقط در پاکستان چندین میلیون از این برده های خردسال وجود دارد.  در بیشتر مواقع پدر و یا مادر آنها بدهکار ارباب، فئودال منطقه، صاحبان کوره های آجرپزی و یا کارخانه های کوچک و بزرگ هستند و در صورت عدم توانایی پرداخت بدهی، کودکان آنها و یا همه خانواده مجبور به کار برده وار می باشند. ….

اقبال مسیح* سمبلی است جهانی بر علیه کار زیان بخش کودک. اقبال در زمان حیاط خود برده ای بدهکار در پاکستان و یکی از ۲۵۰ میلیون کودک کارگر بین سنین ۵ تا ۱۴ سال در سراسر دنیا بود.  حدود ۱۳۵ میلیون از این کودکان در قاره آسیا، ۸۰ میلیون در آفریقا و ۱۷ میلیون آنها در آمریکای جنوبی زیست می کنند.

حداقل یک چهارم (بخوان سه چهارم) این کودکان به کارهای به اصطلاح زیان بار مشغول می باشند.
این مشاغل شامل زیان های زیادی مانند جلوگیری از تحصیل، بیماری های جسمی و روحی / روانی، اخلاقی و در نهایت عدم رشد مناسب اجتماعی کودکان کار می شوند.

برده های معاصر
“برده های معاصر”، امروزه در کشور هایی مانند پاکستان، هند، نپال و برزیل  به فراوانی یافت می شوند. که اکثر اینان شامل “بردگان بدهکار” هستند. صاحبان این بردگان از چنان قدرتی برخودار هستند که این کودکان چاره ای به جز کار برای آنها ندارند.

فقط در پاکستان چندین میلیون از این برده های خردسال وجود دارد.  در بیشتر مواقع پدر و یا مادر آنها بدهکار ارباب، فئودال منطقه، صاحبان کوره های آجرپزی و یا کارخانه های کوچک و بزرگ هستند و در صورت عدم توانایی پرداخت بدهی، کودکان آنها و یا همه خانواده مجبور به کار برده وار می باشند.

اکثر کودکان قالی باف و کودکان شاغل  در کارخانه های چرم سازی  از این برده ها بوده و در قبال کار خود پولی دریافت نمی کنند.

با این کودکان نهایت بد رفتاری می شود. آنها در بدترین شرایط موجود در پاکستان به سر می برند. هیچ گونه حق و پشتیبانی قانونی شامل آنها نمی شود. نه پلیس و نه دادگاه های این کشور ها کمکی به آنها نمی کنند. اربابان با پرداخت رشوه به پلیس فاسد این کشورها پشتیبانی مقامات اجرایی را برای خود کسب کرده و از این طریق کودکان را به آسانی مجبور به کار می کنند.

قوانین موجود علیه کار کودک

پاکستان مانند اکثر کشور ها، دارای قوانین منع کار کودک می باشد، اما این قوانین اجرا نمی شوند. این گونه کشورها همچنین قطع نامه های سازمان ملل متحد مبنی بر ممنوعیت کار کودک  را امضا کرده اند. و این به معنای قبول حقوق مصوبه در کنوانسیون حقوق کودک می باشد. با این حال صدای کودکان کار به هیچ کجا نمی رسد.

نمونه ای از کودکان کار و برده های بدهکار در پاکستان:


دختر خردسال در مزرعه پنبه. او و تمام خانواده اش به صورت برده های بدهکار در این مزرعه کار می کنند. ارباب،  تصمیم گیرنده اصلی بر تمام روند زندگی آنها است.


کودکان جمع کننده آشغال. آنها برای ارباب خود کار می کنند.


پسر خردسال مشغول کار در کارخانه تولید وسایل جراحی است. تولیدات این کارخانه به بیشتر کشورهای اروپایی صادر می شود.


کارگر خردسال در کارخانه چرم سازی. از توپ فوتبال گرفته تا چکمه از این کارخانه ها به خارج صادر می شود.


دختران خردسال از طلوع  تا غروب آفتاب در محوطه کوره آجر پزی چمباتمه زده و به تولید آجر مشغول می باشند.


——————————————————————-
منبع: سایت قدیم لج ور
http://www.lajvar.se/barn/slaveri/kodake-kar.htm
——————————————————————-
* اقبال مسیح برده خردسال کارگری اهل پاکستان که موفق به فرار از دست کارخانه دار شد. وی با ارتباط با سازمان های حامی کودکان، فعالیتی چشم گیر علیه اربابان و صاحبان ثروت و زور و به نفع کودکان کار آغاز کرد. در ۱۶ آپریل ۱۹۹۵ در حالی که اقبال با دوچرخه خود به سوی زمین کشاورزی یکی از اقوام خود در حرکت بود به دست عوامل سرمایه، با اثابت ۱۲۰ ساچمه تفنگ ساچمه ای به قتل رسید.

——————————————————————-

متاسفانه بخش دیدگاه‌های این مطلب بسته است.