ما کارگران اگر برای معیشت و منزلت خود تلاش و مبارزه می کنیم و حتی تاوان و هزینه می دهیم اگرچه قابل تقدیر است اما شاید فضیلتی برایمان محسوب نشود چون برای امر، حقوق انسانی و منافع خودمان است اما وقتی روشنفکران پای در جدال اجتماعی می گذارند و اینگونه بصورت عملی و علنی در یک کارزار طبقاتی از حقوق و منافع طبقه کارگر دفاع می کنند قابل تحسین است و فضیلت بزرگی می باشد ….

—————————————————–

کیوان صمیمی و متحدان و مدافعان طبقه کارگر باید بی قید و شرط آزاد شوند

گردهمایی اعتراضی یازده اردیبهشت روز جهانی کارگر امسال در مقابل مجلس را شاید بتوان به نوعی با یازده اردیبهشت سال ۸۸ قیاس کرد که در نوع خود ویژگیهای منحصر بفردی داشت. اگر در یازده اردیبهشت ۸۸ طبقه کارگر پس از سالها سرکوب، توانست تجمع مستقل باشکوهی در پارک لاله برگزار کند که به علت کیفیت تجمع و تعداد بازداشتی ها  تا مدت ها اخبار آن در صدر رسانه ها بود امسال نیز با به میدان آمدن پر قدرت طیف های مختلف و متنوع کارگران ، بازنشستگان و حمایت همه جانبه دانشجویان ، نویسندگان، روشنفکران و دیگر اقشار اجتماعی چهره ای کاملا متفاوت از خود بروز دادند.

قوه قهریه سرمایه هرگز انتظار نداشت پس از بازداشت جعفر عظیم زاده رهبر توانمند و سازش ناپذیر طبقه کارگر و بگیر و ببند دیگر نیروهای معترض کارگری در اواخر سال ۹۷، تشکل های کارگری و دیگر نیروهای اجتماعی با همه اختلاف سبک ها، سلیقه ها و رویکردها، اینگونه با وحدت عمل مشترک یازده اردیبهشت امسال در مقابل مجلس را به صحنه مقاومت، ایستادگی و بیان اعتراضی حقوق پایمال شده و مطالبات انباشته شده خود تبدیل نمایند بطوریکه اینچنین باعث خشم نیروهای سرمایه گردد. یورش وحشیانه به تجمع کنندگان، تنبیه حق طلبان کارگر در زندانهای  قرون وسطایی قرچک، گوهردشت و ….، بازداشت تعدادی از نیروهای کارگری در پارک جهان نما قبل از مراسم روز جهانی کارگر، همه حاکی از وحشت و عصبیت سرمایه از اردوگاه کار داشت.

گردهمایی اعتراضی یازده اردیبهشت در مقابل مجلس که با خلاقیت و سماجت جعفر عظیم زاده و نیز  پیگیری و پشتکار کم نظیر  صفی از پیشروان کارگری در ادامه اقدامات اعتراضی و تجمعات این بخش از کارگران در جریان جمع آوری طومار چهل هزار امضا برای افزایش دستمزد ،  تجمع برای پیگیری شکایت از قاضی مرتضوی بعلت اختلاس از تامین اجتماعی، افشاگری، مقاومت و اعتراض همه جانبه در برابر اصلاحیه قانون کار،  و تقریبا اعتراض و تجمع در برابر هر بخشنامه، گرایش و عمل ضد کارگری سرمایه داران حتی با تعداد کم شمار در مقابل مجلس بود که محقق شد و توانستند این روز تاریخی جنبش اعتراضی طبقه کارگر را در خیابان و مقابل مجلس بعنوان یک سنت کارگری نهادینه کنند. اینجا محلی بود که امسال یک ویژگی قابل اتکای دیگری نیز  داشت و آنهم حضور عملی و پر رنگ دانشجویان، روشنفکران و نویسندگان در حمایت از حقوق بنیادی کارگران بود.

اگر امروز کیوان صمیمی، مرضیه امیری، عاطفه رنگریز و ندا ناجی کماکان در زندان هستند و قرار بازداشت شان تمدید میشود، جرم نابخشودنی انها فقط دفاع از حقوق فرودستان است.

ما کارگران اگر برای معیشت و منزلت خود تلاش و مبارزه می کنیم و حتی تاوان و هزینه می دهیم اگرچه قابل تقدیر است اما شاید فضیلتی برایمان محسوب نشود چون برای امر، حقوق انسانی و منافع خودمان است ( اگر چه حقوق  ما کارگران، حقوق بنیادی اکثریت ۹۹ درصدی جامعه است)  اما وقتی روشنفکران پای در جدال اجتماعی می گذارند و اینگونه بصورت عملی و علنی در یک کارزار طبقاتی از حقوق و منافع طبقه کارگر دفاع می کنند قابل تحسین است و فضیلت بزرگی می باشد چرا که قوه قهریه سرمایه با تحت فشار گذاشتن این انسانهای فرهیخته و دلسوز زحمتکشان قصد دارند پشتیبانی روشنفکران را از ما کارگران سلب کنند.  بنابراین نه تنها کارگران بلکه همه تشکلها، سازمانها و احزاب کارگری وظیفه دارند ضمن محکوم کردن این عمل ننگین ( تمدید قرار بازداشت) را با فعالیت صد چندان و همه جانبه خود از این عزیزان با هر نوع گرایش فکری که دارند حمایت نمایند و نگذارند طبقه کارگر حامیان خود را از دست بدهند.

کیوان صمیمی و همه متحدان و مدافعان طبقه کارگر که در روز جهانی کارگر دستگیر شدند باید فورا و بی قید شرط آزاد گردند.

شاپور احسانی راد، عضو هیئت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران
۱۶ خرداد ۹۸
————————————————————-

https://t.me/ettehad