کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری: کارگران و دانشجویان دستگیر شده در روز جهانی کارگر، خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط تمامی بازداشت شدگان می‌باشد. امری که تنها به پشتوانه  و حمایت‌های همه جانبه خانواده بزرگ کارگری امکان‌پذیر خواهد بود. ….

———————————————————

روز چهارشنبه ۱۱ اردیبهشت (اول ماه مه) کارگران ایران نیز موفق شدند، همراه با تظاهرات و تجمعات کارگران در سرتاسر دنیا، مراسم روز جهانی کارگر را با تجمع در تهران و در مقابل مجلس و برخی از شهرهای دیگر کشور، از جمله شهرهای سنندج، سقز، مریوان و … برگزار نموده و تلاش نمایند تا حتی‌المقدور با طرح و بیان خواست‌ها و مطالبات این طبقه در قالب برخی شعارها، بیانیه‌ها و سخنرانی‌ها وهمچنین توزیع شیرینی و گل در میان مردم ضمن بزرگداشت این روز، صدای حق‌طلبی و آزادی‌خواهی کارگران را به گوش همگان برسانند. واقعیت این است که در ایران تحت حاکمیت سرمایه، بعد از گذشت نزدیک به یکصد و بیست سال از به رسمیت شناخته شدن این روز تاریخی و با وجود آنکه در قانون کار موجود ــ با همه نواقص و ایرادهایش ــ این روز به عنوان “روز تعطیل رسمی کارگران” به رسمیت شناخته شده است، اما هنوز کارگران ایران از حق برگزاری آزادانه مراسم روز جهانی کارگر محروم بوده و تجمعات آنان برای بیان خواست‌ها و مطالبات این طبقه همواره از سوی حکومتگران و صاحبان سرمایه با تهاجم و سرکوب مواجه شده و با احضار و تهدید و بازداشت و زندان پاسخ می‌گیرد.

بدون تردید حمله وحشیانه عوامل سرمایه، به تجمعات اول ماه مه، در روز جهانی کارگر و ضرب و شتم و دستگیری ده‌ها تن از کارگران و فعالان کارگری، معلمان، بازنشستگان، زنان و دانشجویان، جدا از ضدیت ذاتی و طبقاتی سرمایه‌داران با کارگران و خواست.ها و منافع آنان، نشان از ترس و وحشت مسئولین و دولتمردان از اظهار وجود سراسری و طبقاتی کارگران در این روز دارد. اول ماه مه با سنت اعتراضی و مبارزه جویانه‌اش، با ویژگی‌های ضداستثماری و مطالبه گرانه‌اش، در اساس این قابلیت را دارد که کارگران را جدا از تعلقات جنسیتی، ملی، مذهبی، قومی و نژادی به اتحاد و همبستگی برای احقاق حقوق کارگرعلیه سرمایه فرا خواند و بیش از پیش متحد و یکپارچه کند. اول ماه مه در واقع قدرت و توانایی جهانی، سراسری و بین‌المللی کارگران را به آنان نشان می‌دهد. بی جهت نیست که صاحبان سرمایه و دولت‌های مدافع آن نسبت به این روز حساسیت ویژه نشان می‌دهند و پیشاپیش برای یورش به کارگران و درهم شکستن اتحاد و همبستگی آنان نقشه می‌کشند. صاحبان سرمایه از هر آنچه که یادآور این روز تاریخی و نام و نشان آن باشد متنفرند و از آن وحشت دارند.سرمایه ایران حمله به تجمع مسالمت‌آمیز کارگران در این روز را در شرایطی پی می‌گیرد که کمر کارگران در زیر بار تورم افسار گسیخته و گرانی روزافزون، دستمزدهای به مراتب زیر خط فقر و حقوق های معوقه و انواع فشارها و مصائب خم شده و سفره ی کارگران و مردم زحمتکش و به جان آمده بیش از هر زمان دیگر خالی است. کارگران ایران هنوز از حق اعتراض واعتصاب و ایجاد تشکل و تجمع محرومند و حق طرح و بیان خواست‌ها و مطالبات خود را حتی به شیوه‌ای مسالمت‌آمیز ندارند.

هم اکنون تعدادی از کارگران و فعالان کارگری و دانشجویی که در مراسم اول ماه مه، روز جهانی کارگر در مقابل مجلس تجمع کرده بودند بازداشت شده و در زندان بسر می‌برند.
حرف آنان در مراسم این روز این بود که: حداقل دستمزد کارگران نباید کم تر از ۷ میلیون تومان باشد؛ مستمری بازنشستگان باید ترمیم شود؛ کارگران بیکار و تمامی افراد آماده به کار باید از بیمه بیکاری مکفی و کارآمد برخوردار باشند؛ کارگران زن و مرد در شرایط کاربرابر، مزد برابر دریافت کنند؛ کارگران از حق ایجاد تشکل‌های مستقل و حق اعتراض و اعتصاب و راهپیمایی و تجمع و حق آزادی بیان و عقیده و نشر برخوردار باشند؛ تبعیض‌های جنسیتی، ملی و مذهبی، قومی و نژادی از جامعه رخت بربندد و به عناوین مختلف به آن دامن زده نشود؛ کار کودکان ممنوع اعلام گردد؛ سیاست‌های جنگ‌افروزانه و مداخله‌گرانه از جانب هر دولتی و علیه هر ملتی که باشد محکوم شود و برقراری صلح و امنیت و رفاه مردم در اولویت قرار گیرد؛ کارگران و معلمان عمدتا به خاطر پیگیری حقوق و مطالباتشان در زندان نباشند و همه زندانیان سیاسی و عقیدتی از زندان آزاد شوند؛ نیازهای مردم سیل زده و از هستی ساقط شده به فوریت تامین گردد؛ و مراسم اول ماه مه، روز جهانی کارگر آزادانه و بدون هیچ مانع رادعی  برگزار گردد و …این ها در واقع بخش هایی از خواست‌ها و مطالبات تجمع کنندگان در اول ماه مه، در مقابل مجلس بود. آیا کارگران، فعالان کارگری و دانشجویان باید به خاطر پیگیری این مسائل و دنبال نمودن این خواست ها و مطالبات دستگیر و روانه زندان شوند؟

کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری ضمن محکوم نمودن سیاست‌های ضدکارگری و بازداشت

کارگران و دانشجویان دستگیر شده در روز جهانی کارگر، خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط تمامی بازداشت شدگان می‌باشد. امری که تنها به پشتوانه  و حمایت‌های همه جانبه خانواده بزرگ کارگری امکان‌پذیر خواهد بود.

کارگران! تشکل‌ها و فعالان کارگری، مردم آزاده و عدالت‌طلب ایران و جهان!

با حمایت گسترده از کارگران و فعالان کارگری، معلمان و دانشجویان دربند، نشان دهیم که آن‌ها تنها نیستند.

کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری
۱۳۹۸/۰۲/۱۴