آینهء دیدگاه‌های سیاسی و اجتماعی
کتاب بهای آزادی مصاحبه بهرام رحمانی با رضا خندان مهابادی عضو هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران در رابطه با فعالیت‌های این کانون و فشار سیستماتیک پلیسی – امنیتی بر آن‌ها و پرونده‌سازی نهادهای قضایی و امنیتی حکومت اسلامی ایران برای وی و سایر هیئت دبیران کانون و اعمال سانسور شدید بر تولیدات نویسندگان و هنرمندان و مترجمان، گفتگو کرده است. …. (دنباله…)
گرچه لوسی پارسونز در طول عمر خود وابسته به گروه‌های مختلفی بود، اما در سیاست و اعتقادات فردی همچنان متمایز و مصالحه ناپذیر باقی مانده بود. او زنی بود که مبارزه طبقاتی می‌کرد و برای تغییر نظام سرکوب‌گرانه سرمایه‌داری، هرگز به کمتر از انقلاب راضی نبود. لوسی با تمرکز دقیق بر آگاهی طبقاتی، ابتدا مبارزه را با کارگران شروع کرد و دیدگاه‌های مربوط به جنسیت و نژاد را با یک مبارزه بزرگ‌تر در هم آمیخت. از آنجا که او زن عمل و گفتار قوی بود، فرهنگ حاکم و سازمان‌های وابسته به سرمایه‌داری سعی داشتند صدای منحصر به فرد او را سرکوب کنند، و اغلب از او صرفا به عنوان یک بیوه بی‌خانمان نام می‌بردند. با این حال، میراث هفتاد سال مبارزه او تا به امروز با ما زحمتکشان است تا مبارزات مشابه را الهام ببخشد. …. (دنباله…)
در سینۀ کوه های “مودَر” اراک! (گزارشی از چگونگی به خون خفتن ۱۱ مبارز، در ۴ آبان ۱۳۶۱ در “خاوران” اراک )
کوهستان “مودر” واقع در شهرستان اراک یکی از ده ها و صدها “خاوران”های کوچک و بزرگی ست که در طول دهه خونین ۶۰ توسط رژیم جنایت پیشۀ جمهوری اسلامی بوجود آمده و دامنه صبور این کوه خاموش اما مغرور، محل دفن پیکر های ۱۱ تن از کمونیستها و آزادیخواهانی ست که در سال ۱۳۶۱ در مقابل جوخۀ آتش مزدوران جمهوری اسلامی قرار گرفتند و خون ریخته شده از جانهای شیفته و زلالشان را نثار آبیاری نهال آزادی توده های محروم نمودند. …. (دنباله…)
شماره ۴، جمعه ۲۳ فروردین تا جمعه ۳۰ فروردین ۱۳۹۸ برابر جمعه ۱۹ آوریل ۲۰۱۹ …. (دنباله…)
جمعه ۲۶ آوریل ۲۰۱۹ساعت ۶ بعدازظهر
بحث آزاد: به استقبال اول ماه مه، روزجهانی کارگر …. (دنباله…)
آنچه کار شعاعیان را از سه اثر دیگر متمایز مى کند، تدوین نگره مبارزه مسلحانه پیشتاز با نفى لنینیسم است. آن سه اثر دیگر تلاش دارند که نشان دهند بین لنینیسم و جنبش مسلحانه پیشتاز منافاتى نیست. اما شعاعیان اصرار دارد که نشان دهد این جنبش از سنخ و جنس لنینیسم نه تنها نیست که نافى آن هم هست. و بالاتر از آن لنینیسم ناگذرگاه کمونیسم است. و این کار در آن روزگار در نوع خود بى نظیر و حتى کم نظیر بود. شعاعیان نخست نشان مى دهد که مشروعیت او از بودن در زیر پرچم لنین نیست. چماق بزرگى که سالیان بسیار در دست حزب توده و بعدها در دست، «اپورتونیستهاى سخنورى» بود که در زیر پرچشم لنین لمیده بودند و چریک ها مدام مى خواستند با قسم حضرت عباس ثابت کنند که تمام گفتار و کردارشان مو به مو مطابق نص آیات شریفه در آثار لنین است. که به راستى این گونه نبود. شعاعیان شریعت خود را از کسى نمى گیرد. به مارکس، مائو، انگلس، تروتسکى و هر کس که مى رسد و نظر و عملش را نمى پسندد به قول خودش «خرده» مى گیرد. و براى خرده گیرى هایش از پویه عملى زندگى مثال مى آورد. بدین شکل شعاعیان در هماوردى با غول هاى بزرگى چون لنین، مائو، مارکس، تروتسکى و انگلس از یک تئوریسن محلى فرا مى روید و به یک نظریه پرداز جهانى مى رسد. …. (دنباله…)
