این گونه برنامه های رسانه ای و اعتراف گیری های ضدانسانی را محکوم و از فرزندان آزادی خواه جامعه به ویژه اسماعیل بخشی و سپیده قلیان دفاع می کنیم ….

اخبار روز:
جمعی از شخصیت ها و فعالان فرهنگی، سیاسی و اجتماعی چپ ایران با انتشار بیانیه ای نسبت به پخش نمایش «طراحی سوخته» از سیمای جمهوری اسلامی اعتراض کرده و تاکید کرده اند که از اسماعیل بخشی و سپیده قلیان دو تن از فعالین کارگری و اجتماعی که قربانی این نمایش شده اند، دفاع می کنند:

مردم شریف و آزاده ایران
یقینا بخش وسیعی از شما برنامه ی اعتراف گیری و نمایش رسانه ای آن تحت عنوان ”طراحی سوخته“ را در برنامه ی ۲۰:٣۰ از کانال ۲ صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران در تاریخ ۲۹/۱۰/۱٣۹۷ مشاهده کرده اید. ما براساس باور و شناختمان از موازین انسانی، قوانین کشور و افکار عمومی جامعه به این نتیجه رسیده ایم که پخش این برنامه به منظور تخریب روحیه و منکوک کردن شخصیت چند فعال آزادی خواه و پیگیر حقوق کارگری بوده است. پخش چنین برنامه هایی خلاف قانون، خلاف شأن و حیثیت انسانی و نسبت به متهمان سیاسی دشمن خویانه است. تقریباً همگان این برنامه ی بی محتوا، سطحی، ناشیانه، پرتناقض و زشت را نشانه ی کاربرد شکنجه و به کار بردن زور علیه مخالفان راه و روش حکومت و دست اندر کاران حکومتی تشخیص دادند.

این اعتراف گیری نتوانست ارتکاب هیچ جرم و خیانت و وابستگی را به اثبات رساند بلکه بر عکس، و به ویژه پس از بازداشت مجدد اسماعیل بخشی و سپیده قلیان دو روز پس از پخش مایوس کننده آن از سوی گروه های مسلح و مجهز سواره، حکم بر برائت و بر حق بودن متهمان داد. انتساب متهمان به یک جریان سیاسی و نام بردن از چند شخص مقیم خارج کاملا کذب، جعلی، بی ربط و بی منطق بود. مدتهاست که نتیجه ی این گونه کارهای عبث، که در گذشته ی دور اندک تاثیر موقت در فریب افکار عمومی داشت، تنها موجب ناراحتی و خشم مردم و ایجاد فضایی به نفع سیاست های توطئه و مداخله گرایانه ی خارجی و سودجویان ضدمردمی داخلی می شود. این قبیل نمایش ها از اعتراف گیری های بی پایه قطعا خواستهای به حق انسانی، عدالت خواهانه و دموکراتیک گروه های مختلف مردم را، که زیر فشارهای اقتصادی ناشی از نادرستی سیاستهای داخلی و فشارهای تحریم خارجی قرار گرفته در رنج و محرومیت و تبعیض به سر می برند متوقف نمی کنند، اما هر چه بیشتر بر ناامیدی نسبت به دولت ها و این که آنها بتوانند به گرفتاری ها پایان یا آن را کاهش دهند می افزاید.

درک ما پا به پای بخش بسیار گسترده ای از مردم این است که واقعیت نه در آن نمودار سازی ناشیانه و سناریوسازی های غیرقابل باور بلکه درخواست گروه های مردمی و کارگری نهفته است که در یکسال اخیر شامل حرکت های اعتراضی در هشتاد شهر، اعتصاب های حق طلبانه ی فزاینده کارگری (شامل هفت تپه، فولاد اهواز، بازنشستگان، رانندگان، معلمان و جز آن) درخواست های مال باختگان و ستم دیدگان، خواست آزادی اندیشه و بیان، خواست اقلیت ها و قومیت ها، حقوق زنان و همانند آنها می شود. آن واقعیتی که از راه این برنامه ها هرگز قابل کتمان نمی شود، همانا حرکت به حق فرودستان است که حتی بر اساس اظهارنظر مقام های مهمی در حاکمیت صرفا ناشی از تحریم نیست و با سوء سیاست و منفعت طلبی گروه های قدرت گره خورده است.

به باور ما بسیار نامنصفانه و بی خردانه است که مسئولان امنیتی کنش اعتراضی کارگران و گروه های مردمی را وارداتی و آمریکایی و وابسته به فعالان تشکل ها و گروه هایی از خارج از کشور معرفی می کنند. مسئولان دولتی، اما، نه تنها این اعتراض ها علیه خصوصی سازی ها، حیف میل ها، دستمزدهای ناعادلانه و فقرزا، تبعیض و فسادهای مالی و اداری و همچنین پیشنهادهای راه گشای گروه های مردمی و صاحب نظران مستقل را گرامی نمی دارند بلکه به روش های مختلف آنها را تحت پیگرد قرار می دهند و تخطئه می کنند. در حالی که گروه های کارگری و مردمی که خواستار مشارکت در امور کشور، حق تشکل مستقل، حق ارتباط با سازمان های بین المللی حقوق کارگران و نظارت و همکاری اجتماعی اند سرکوب می شوند، مفسدان و غارت گران منابع ملی با اتکا به سیاست های دولتی بر اریکه های قدرت اقتصادی و مدیریتی استوار می مانند. محرومان و قربانیان مجازات می شوند و به ناحق در معرض اتهام و تبلیغات سوء رسانه ای قرار می گیرند، اما مفسدان اصلی که منشا گرفتاری های کشورند، به جزء چند مورد استثنایی، به هیچ روی پاسخ گوی اعمال ویران ساز خود نیستند.

درسی که ما از این آخرین شوی تلویزیونی علیه چند آزادی خواه از جمله اسماعیل بخشی، سپیده قلیان و عسل محمدی، گرفتیم این است که گویا قرار نیست این نابسامانی ها و تبعیض ها و خرابی ها با راه کارهای مردمی و مسالمت آمیز رو به اصلاح بگذارند. این راهکارها اساسا حول محور آزادی تشکل و بیان، انتقاد و حق مشارکت عادلانه در امور اقتصادی و اجتماعی و تولیدی و خدماتی شکل می گیرند و به همین دلیل با سرکوب روبرو می شوند.

امروز ما وظیفه ی خود می دانیم که از حرکت و اعتراض های مصلحانه و مسالمت آمیز و انسانی همه گروه هایی که زندگی مادی و معنویشان به خطر افتاده است حمایت کنیم، در راه حمایت از اراده ی مردم نسبت به توطئه ها و مداخله های خارجی ای که از سرکوب های داخلی سوء استفاده می کنند هشدار بدهیم، از حق تشکل و آزادی بیان در این جامعه دفاع کنیم، خواهان توسعه ی اجتماعی و اقتصادی، به همراه آزادی و عدالت همگانی باشیم و در ورای رقابت ها و جدل های واقعی، ساختگی جناح های قدرت خواستار روشنی و شفافیت در اقتصادی باشیم که در تاریکی پنهان مانده و رانت خواری و فساد را رشد داده، و به فرار مالیاتی فرصت می دهد و به کسی پاسخگو نیست، این گونه برنامه های رسانه ای و اعتراف گیری های ضد انسانی را محکوم و از فرزندان آزادی خواه جامعه به ویژه اسماعیل بخشی و سپیده قلیان دفاع می کنیم .

امضاء کنندگان:
حسین اکبری، علی سالم، کاظم فرج الهی، فریبرز رییس دانا، وحید علیقلی پور، یاشار دارالشفا، سیدعلی صالحی، رضا عابد، حسن اصغری، محمد مالجو، سیامک طاهری، علیرضا جباری، کامران طاهباز، پرویز صداقت، فروزان افشار، ناصر طاهری، مصطفی طاهری، نزهت حافظی سمنانی، شهلا انتصاری، حمید بی آزار، منصور یوسف پور، احمد پورابراهیم، عنایت یوسف پور، پروانه شمیرانی، منیژه گازرانی، محسن حکیمی، مراد فرهادپور، صالح نجفی، رحمان بوذری، مریم محبوب، حافظ موسوی، فاطمه حسن پور، علی کاکاوند، آیدا عمیدی، روزبه سوهانی، سیامک میرزاده، مونا محمدی، ناصر زرافشان، پرویز بابایی، عبدالله وطن خواه، محبوبه موسوی، علیرضا آدینه.

۱٣۹۷/۱۱/۰٣