دو تن از مقامات ارشد حکومت خمرهای سرخ در کامبوج به خاطر اقداماتشان در زمانی که در قدرت بودند مجرم شناخته و محکوم شده‌اند. ….

————————————————–

بی بی سی:
روز جمعه، ۲۵ آبان (۱۶ نوامبر)، قضات شعبه فوق‌العاده دادگاه کیفری کامبوج مسئول رسیدگی به جرایم مقامات حکومت خمرهای سرخ، خیو سامفان، ۸۷ ساله و نوآن چی، ۹۲ ساله، از مقامات ارشد خمرهای سرخ را در ارتباط با نسل‌کشی مجرم شناخت و هر دو را به حبس ابد محکوم کرد. این حکم نزدیک به چهل سال پس از سقوط حکومت خمرهای سرخ صادر شده است. هر دو نفر در سال ۲۰۱۴ به اتهام خشونت علیه مردم کامبوج و اخراج اجباری ساکنان پنوم پنه،پایتخت، به حبس ابد محکوم شده بودند اما این نخستین حکم علیه رهبران خمرهای سرخ به جرم نسل کشی است. اتهام دیگری که این پرونده به آن پرداخت، تخلیه اجباری پایتخت بود که در ماه آوریل سال ۱۹۷۵ صورت گرفت زیرا رهبران حکومت شهرنشینی را باعث ترویج رفاه‌گرایی و دوری مردم از آرمان‌های خود می‌دانستند.

خیو سامفان و نوآن چی از مقامات ارشد حکومت خمرهای سرخ بودند. رهبری این حکومت را پول پوت، با عنوان “برادر شماره یک” در دست داشت و خیو سامفان به عنوان معاون او، “برادر شماره دو” خوانده می‌شد.
قضات دادگاه در رای خود مشخصا نوآن چی را مسئول قتل اقلیت ویتنامی‌تبار و مسلمانان چام دانستند اما گفتند که مشارکت سامفان فقط در سرکوب ویتنامی‌تباران به اثبات رسیده است. دادخواست علیه هر دو نفر حاوی موارد متعدد خشونت و سرکوب نیز بود.

در آخرین جلسه دادگاه، صدها تن از مردم از جمله گروهی از مسلمانان و راهبان بودایی حضور داشتند و شاهد اعلام رای قضات بودند.
پرونده مطرح شده در دادگاه به دوره چهار ساله حکومت خمرهای سرخ بین سال های ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۹ ارتباط دارد که با ارتکاب موارد متعدد جنایت علیه بشریت همراه بود.

پل پوت در سال ۱۹۹۸ در ناحیه‌ای که هنوز در دست نیروهای وفادار به خمرهای سرخ بود در گذشت. کوتاه مدتی پیش از مرگ، گزارش شده بود که او آمادگی خود را برای محاکمه توسط یک دادگاه بین‌المللی اعلام داشته است.
محاکمه مسئولان حکومت خمرهای سرخ از لحاظ حقوق بین‌الملل و توجه جهانی به موارد نقض حقوق بشر توسط دولت‌ها اهمیت فراوان دارد. این محاکمه نشان داد که جرایم مسئولان حکومتی و افراد قدرتمند در یک کشور علیه مردم خود بدون مجازات نخواهد ماند و جامعه بین‌المللی حتی پس از گذشت زمانی طولانی، پیگیر اینگونه تخلفات خواهد بود.

خمرهای سرخ از تعبیری افراطی از مائوئیسم پیروی می‌کردند که بر رهبری طبقه دهقانی و تبعیت از شیوه زندگی روستایی تاکید داشت. این گروه به خصوص با طبقه متوسط و روشنفکران دارای افکار و گرایش های غربی خصومت می‌ورزید. هدف آنان ایجاد جامعه‌ای بی‌طبقه متشکل از زحمتکشان بود و برای این منظور، حذف خشونت‌آمیز هرگونه تمایز و تفاوتی، چه نژادی، چه دینی و چه اقتصادی و اجتماعی را مجاز می‌دانستند. رهبران خمرهای سرخ اصرار داشتند که پیروان آنان یکدیگر را “برادر” خطاب کنند. در طول چهار سال حکومت خمرهای سرخ، هزاران تن از مردم کامبوج اعدام، زندانی، شکنجه و بیخانمان شدند در حالیکه اصول اعتقادی حکومتگران این نوع اقدامات را مجاز و حتی ضروری می‌دانست.

رسیدگی به جرایم رهبران و مقامات خمرهای سرخ برعهده یک “دادگاه ترکیبی” متشکل از قضات و حقوقدانان بین‌المللی و کامبوجی است و مشترکا توسط سازمان ملل و قوه قضاییه کامبوج ایجاد شده است.