شش تن از بازداشت‌شدگان تجمع اخیر معلمان در تهران، به «حبس» و «شلاق» محکوم شده‌اند. آنها پیش‌تر ضمن رد تودیع وثیقه ۵۰ میلیون تومانی، با قرار کفالت از زندان اوین آزاد شده بودند. ….

رادیوفردا:
بر اساس گزارش‌های دریافتی، این شش آموزگار، از بازداشت‌شدگان تجمع ۲۰ اردیبهشت مقابل سازمان برنامه و بودجه در تهران هستند که برای طرح مطالبات و افزایش دستمزد بالاتر از خط فقر و مقابله با خصوصی‌سازی آموزش کشور دست به تجمع اعتراضی زده بودند. بر اساس این گزارش، شعبه ۱۰۶۰ دادگاه کیفری دو مجتمع قضایی کارکنان دولت تهران، هر یک از آنها را به اتهام «اخلال در نظم عمومی از طریق شرکت در تجمعات غیرقانونی» و «تمرد نسبت به مامورین حین انجام وظیفه» به تحمل ۹ ماه حبس تعزیری محکوم کرده است.

این شش تن با آنکه اتهام «تمرد» از مامورین را رد کرده‌اند، در عین حال به پرداخت جریمه نقدی ۵۰۰ هزار ریالی بدل از ۷۴ ضربه شلاق هم محکوم شده‌اند.

وب‌سایت هرانا هویت آنها را عالیه اقدام‌دوست، عضو اتحادیه بازنشستگان، رسول بداقی، بازرس سابق کانون صنفی معلمان تهران، اسماعیل گرامی، جواد ذوالنوری، حسین غلامی و محمد عابدی اعلام کرده است.
در جریان تجمع یادشده، پس از درگیری پلیس با تجمع‌کنندگان، چند تن مصدوم و به بیمارستان منتقل شدند و هشت نفر نیز بازداشت شدند.
بازداشت‌شدگان پس از چند روز حبس در پلیس امنیت خیابان وزرا در تهران و پایگاه هفتم پلیس آگاهی، «با دستبند و پابند به زندان اوین منتقل» و سپس به قید کفالت آزاد شده بودند.

وب‌سایت هرانا نوشته که قاضی دادگاه، «تعهد متهمان مبنی بر عدم حضور در هرگونه تجمع در آینده را شرط آزادی» دانسته است. این در حالی است که بازداشت‌شدگان با رد خواسته وی، «بر قانونی بودن تجمعات و راهپیمایی‌های مسالمت آمیز تاکید کردند.»

محمد حبیبی، فعال صنفی معلمان نیز از دیگر متهمان این پرونده است که از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی تهران، به ۱۰ سال و شش ماه حبس، ۷۴ ضربه شلاق و دو سال ممنوعیت از فعالیت در احزاب، گروه‌ها و دسته‌های سیاسی و اجتماعی محکوم شده است. آقای حبیبی که در حال حاضر در زندان اوین به سر می‌برد، به ممنوعیت خروج از کشور نیز محکوم شده است.

گزارش‌ها حاکی است اداره آموزش و پرورش حقوق ماهانه او را نیز قطع کرده است.
به تازگی پنج سندیکای کارگری فرانسه در نامه‌ای خطاب به رهبر جمهوری اسلامی، وی را مسئول جان محمد حبیبی، معلم زندانی ایرانی، دانسته و خواستار آزادی وی و دیگر معلمان دربند شدند.
این سندیکاها همچنین خواستار آزادی «فوری و بی‌‌قید و شرط همه فعالان زن و مرد زندانی از جمله اسماعیل عبدی و محمود بهشتی، معلمان دربند» شده و نوشته‌اند که هدف آنها چیزی جز «فعالیت‌های سندیکایی و دفاع از حقوق قانونی مزدبگیران» نیست.

در سال‌های اخیر، تعداد قابل توجهی از فعالان صنفی از جمله معلمان و کارگران اخراج، بازداشت، زندانی و تبعید شده‌اند.
مقام‌های جمهوری اسلامی نگاه مثبتی به فعالیت‌های صنفی ندارند و با هرگونه فعالیت صنفی به شدت برخورد می‌کنند. این در حالی است که اعتراض‌های صنفی در ایران بدنبال خصوصی‌سازی شماری از کارخانجات و نیز رکود اقتصادی افزایش یافته است.