زندانی سیاسی سهیل عربی هم اکنون در زندان تهران بزرگ در شرایط بسیار سختی محبوس است. به دنبال خبرهایی از وضعیت و شرایط خطرناک این زندانی سیاسی؛ کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام؛ گفتگویی را با خانم فرنگیس مظلوم؛ مادر سهیل عربی ترتیب داده است که توجه شما رو به آن جلب می کنیم: ….

خانم فرنگیس مظلوم با سلام خدمت شما
برای همگان روشن است که شما درد و رنج زیادی را بخاطر وضعیت و شرایط فرزندتون سهیل تحمل می‌کنید و صحبت درباره‌ی این شرایط برای شما سخت است. اما از شما تقاضا می‌کنیم برای بیان موقعیت کنونی فرزندتون با ما همراه شوید.
ابتدا بفرمایید سهیل الان دقیقا در کدام بند زندان تهران بزرگ محبوس هست ؟
پاسخ: «سهیل در قرنطینه تیپ ۱است. در جائی‌که قرار بود تنها باشد. ولی در محلی که به اندازه یک نفر جا دارد؛‌ هم اکنون با ۴نفر دیگر هم‌اتاق است.»

درباره‌ی شرایط سهیل برای ما توضیح بدهید.
پاسخ: «وضعیت سهیل بسیار اسفناک است. در قرنطینه حتی یک فروشگاه وجود ندارد که مواد غذائی را تهیه کند و بقول خودش برای زنده ماندن یکی دو لقمه از غذای تهوع‌آور زندان را می‌خورد که بسیار کثیف و پر از شن و ماسه و… است. آن ۴نفر دیگر مدام در‌ حال آزار و اذیتش هستند. قبلا با دو محکوم به قتل هم اتاقی بود که به آنها قول داده بودند که اگر سهیل را سربه‌نیست کنند؛ به زندان رجایی‌شهر منتقل می شوند که باز هم حاشا بغیرتشان که قبول نکردند و اونها رو به بند دیگری منتقل کردند. الان با چهار نفر با قول‌های کذائی که بهشون دادند در یک اتاق است و به بهانه‌های مختلف آزارش میدهند. همینطور که در خواب بینی‌اش را شکستند. سهیل می‌گفت مامان هرکس با من حرف میزنه فقط سرتکون میدم چون دوربین هست و صدایم ضبط میشه ولی با وجود چهار نفر در اتاق ۴۵نفر شهادت دادند که من به رهبر توهین کردم و امضا جمع کردند.»

برای ملاقات و تماس‌های خانوادگی سهیل چه محدودیتهایی وجود دارد و چه کسی این محدودیتها را اعمال کرده است؟
پاسخ:«از ملاقات و تلفن محروم است. ممنوع تلفن ‌و ممنوع الملاقات عناوینی است که هر بار عوامل زندان به من تحویل می‌دهند و علتش را هم این عنوان می‌کنند که به بیرون از نظام بیانیه می‌دهد. دادیار ناظر بر زندان مداحیان که جانشین حاجی‌مرادی شده به رئیس زندان پاس می‌دهد. رئیس زندان به رئیس بند و بقیه هم به ایشان پاس می‌دهند. هیچ دلیل قانع‌کننده‌ای ندارند. گفتم تلفن قبول؛ ولی ملاقاتش را چرا ممنوع کردید. فرزند من باید حق ملاقات داشته باشد. بخصوص که دادگاهش انجام شده و محکومیتش قطعی شده. ولی هر بار برای ملاقات من باید یک پروسه سخت و زجرآور را طی کنم. برای من مهم نیست که با این پاهای علیل از خانه‌ام که در پرند است و با تهران لااقل۴۰کیلومتر فاصله دارد به تهران و دادگاه که در بازار بزرگ تهران واقع است و از آنجا به زندان بروم. مسیر زندان تهران بزرگ واقعا طولانی است. چون در جاده قم است و حتی باور کنید باز هم مسافتی معادل تهران دارد. یعنی از صبح حدود صد کیلومتر می روم. ولی از پا نمی‌نشینم و برای دیدار پسرم هر زجر و بدبختی را به جان می‌خرم.

مگر گناه سهیل چیست؟ چه نقض قانونی کرده است که چنین فشارهایی را روی او اعمال می کنند؟
پاسخ:«جرم سهیل باصطلاح این رژیم توهین به رهبر و مقدسات و در حقیقت روشنگری و دگراندیشی است. به گفته و قول رهبر ج ا هر انسانی حق گفتن عقیده خود را دارد!!! و سهیل عقیده‌اش را بیان کرد که مجرم قلمداد شد و این برای رژیم بسیار خطرناک است که درست بیاندیشید و ابراز کنید که دیگر کسی فرمانبردار آن نیست. همین باعث شده که ۴۰سال بر ما حکومت کردند و امثال سهیل باعث بیداری و هوشیاری ما می‌شوند و بالطبع افرادی مانند سهیل افراد خطرناکی هستند!»

در مورد پرونده سازی و محکومیت مجددی که برای سهیل صادر کردند؛ چه نکته ای دارید؟
پاسخ:«سهیل به جرم تکرار جرم مجددا محکوم شد. توهین به رهبر و مقدسات با وجود حکم آزادیش که یکسال بدون تفهیم اتهام کاملا غیرقانونی در زندان بود.»

چه انتظاری از دوستان او و مردمی که خبر را می شنوند؛ دارید؟
پاسخ:«انتظار و خواسته من از تمامی دوستان و ملت ایران اینست که زندانیان سیاسی‌مان را تنها نگذارید و صدایشان باشید. حمایتشان کنید. اینان بخاطر ماست که شکنجه و حبس را تحمل می‌کنند. برای آزادی و آسایش و امنیت ما از جان و سلامت خود گذشتند و تن به زندان دادند. اگر امروز سهیل و سهیل‌ها در زندانند؛ شاید فردا نوبت فرزندان شما نیز باشد. پس بیایید تا دیر نشده و تمام فرزندان‌مان در چنگال این بی‌رحمان اسیر نشده‌اند؛ برای آزادی وطن و برای آسایش فرزندان ملت بیدار شویم.»

———————————————-
منبع: کانون هانوفر
https://www.facebook.com/profile.php?id=100024513930723