“کار برای کسب روزی جهاد بشمار می آید”، نوشته پویان، کارگر گروه ملی فولاد اهواز

نکته اصلی این است که با وجود این مشکلات و سختی ها، کارگر باید به جهادی مضاعف دست زده تا حقوق جهاد اولیه ی خود را از کارفرما پس بگیرد. ….
——————————————–

سالهاست که از بلندگوهای تبلیغاتیِ حاکمیت مذهبی شنیده ایم ” کار برای کسب روزی جهاد بشمار می آید “.

فارغ از جنبه دینی؛ این گفته ی درست و صحیحی است. در شرایط سخت و طاقت فرسای کارخانجات و کارگاههای تولیدیِ فرسوده، نبود ابزار و تکنولوژی های پیشرفته و عدم وجود سیستم های کافی حفاظت فردی و ایمنی کارگر مجبور است با وسایل کاملا ابتدایی که در بیشتر اوقات همان هم از وی دریغ میشود به کار بپردازد.

نکته اصلی این است که با وجود این مشکلات و سختی ها، کارگر باید به جهادی مضاعف دست زده تا حقوق جهاد اولیه ی خود را از کارفرما پس بگیرد.

در حوزه ی کار و در چهل سالِ گذشته اگر عمده ی مشکلاتِ جامعه کارگری به قراردادهای ظالمانه ی سفید امضا،نبود امنیت شغلی،بیمه و دستمزد پایین مربوط میشد اینک نه تنها این مشکلات رفع نگردیده و همچنان به قوت خود باقی است بلکه عدم پرداختِ همان حقوق اندک و ناچیز هم به آن اضافه گشته و باعث شده تا کارگر به لحاظ معیشتی در رنج و سختی بی پایانی قرار بگیرد.

بسیاری از انقلاب های قرن اخیر با شعار حمایت از طبقه محروم جامعه شکل گرفته اند.حکومت اسلامی در ایران هم از ابتدای روی کار آمدن یکی از اهداف خود را بیرون کشیدن قدرت از دست مستکبران و در اختیار قرار دادن آن به مستضعفان عنوان مینمود امّا در مقام عمل تصویب قوانینِ ظالمانه کار در سالهای گذشته نشان از ناکارآمدی و ناکافی بودن این قوانین و فاصله گرفتن از شعارهای طرح شده در سالهای اولیه ی این انقلاب دارد.

قانون کار هیچگاه به نفع جامعه کارگری نبوده و نیست و هرگز قادر نبوده تا مطالبات جامعه کارگری را تأمین و تحولی در زندگی کارگران ایجاد نماید.
مطابق مفاد مصرح در قانون کار ؛ حاکمیت موظف است در جمیع قراردادهای کار بین کارگر و کارفرما حضور داشته باشد و ضمن نظارت دقیق بر این قراردادها اگر اجحافی صورت بگیرد دخالت کرده و حقوق مادی و معنوی کارگر که بر عهده کارفرماست را تعیین و اخذ نماید.

امّا آنچه که تاکنون دیده ایم خلاف این است.به این معنی که کارفرما با مناسبات و روابطی که با سطوح بالایِ مدیریتی و سیاسی دارد از پرداخت حقوق کارگر خودداری کرده و در این تخلف آشکار مصون از هرگونه مجازات قانونی و رسیدگی های لازم است.

در این میان هرگاه زبانِ بی زبان کارگر به اعتراض گشوده میشود دستگاههای امنیتی و انتظامی آن را با ارعاب، فشار، سرکوب،شکنجه و زندان پاسخ میدهند و عملا در جهت تأمین منافع کارفرما و صاحبان قدرت و نفوذ گام بر میدارند.
بااین وجود حرکت روبه جلو کارگران بیدار هرگز متوقف نشده و مبارزه ی  بی امان با کارفرمایان قدرت طلب و پول پرست همچنان ادامه دارد.

اکنون جامعه ی کارگری بخود آمده است و دور نخواهد بود روزی که کارگر بعنوان محورِ اصلی جامعه و سرمایه ی انسانی؛عزت مندانه و با احساس غرور نقش کلیدی خود در تحولات و مناسبات اجتماعی و حتی سیاسی آینده را ایفا نماید…

پویان کارگر گروه ملی فولاد اهواز
۲۶ خرداد ۱۳۹۷

متاسفانه بخش دیدگاه‌های این مطلب بسته است.