بیانیه فعالین سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ایرانی علیه تجاوز نظامی ارتش ترکیه به عفرین (کردستان سوریه)! با اسامی جدید
ما امضاء‌کنندگان این بیانیه، از اتحادیه‌های کارگری، سازمان‌های مدافع حقوق زنان، دانشجویان و جوانان و هم‌چنین سازمان‌ها و احزاب سیاسی چپ، نهادهای دمکراتیک نویسندگان، روزنامه‌نگاران، هنرمندان و افکار عمومی مترقی و پیشرو جهان می‌خواهیم که هم‌چنان به حمایت و پشتیبانی خود از مردم آزاده، صلح‌طلب، برابری‌طلب و آزادی‌خواه کانتون خودمدیریت عفرین در برابر تجاوزگری و جنایت آفرینی ارتش ترکیه و نیروهای سیاه منطقه‌ای ادامه دهند. افکار عمومی آگاه و انسان‌دوست جهان می‌باید از تکرار مجدد فجایعی چون کشتار مردم کوبانی توسط داعش و جنایت نسل‌کشی ارمنی‌ها توسط دولت عثمانی جلوگیری کنند. برای این کار باید در حد توان اقدامات لازم انجام گیرد تا از کشتار مردم عفرین و نابودی سیستم دموکراتیک و شورایی آن توسط دولت فاشیستی و نئوعثمانی رجب طیب اردوغان جلوگیری شود. ….
————————————————————-
بیانیه فعالین سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ایرانی علیه تجاوز نظامی ارتش ترکیه به عفرین (کردستان سوریه)!
مقاومت تحسین برانگیز پیکارگران راه آزادی عفرین در مقابل تهاجملات وحشیانه ارتش فاشیستی ترکیه ادامه دارد. دولت ترکیه ادعا کرده بود که نیروهایش طی چند روز وارد عفرین خواهند شد اما اکنون بیست و شش روز از تهاجم ترکیه به عفرین گذشته و این نیروهای متجاوز، هنوز نتوانسته‌اند وارد عفرین شوند. چرا که نیروهای مدافع خلق روژاوا و نیروهای دمکراتیک سوریه، با تمام قدرت در مقابل تهاجم ترکیه و گروه‌های تروریستی همراه آن، نه تنها محکم و استوار ایستاده‌اند، بلکه ضربات مهلکی نیز به مهاجمین وارد کرده‌اند. در این میان، تلفات نظامیان و غیرنظامیان نیز بالا رفته است.
دولت فاشیست ترکیه ادعا می‌کند هدفش از حمله به عفرین، حفاظت از مرزهایش در برابر فعالیت «یگان‌های مدافع خلق» (YPG) است. این سیاست ضدکردی دولت ترکیه و خصومت و دشمنی آن با سیاست‌های جاری خودمدیریتی دمکراتیک، برابری‌طلبانه و آزادی‌خواهانه در این منطقه، در ابتدا در پوشش «بی‌طرفی فعال» متمایل به داعش دنبال شد. دولت ترکیه در این راستا اجازه می‌داد که نیروهای داعش از طریق خاک ترکیه به سوریه برسند و از آن‌جا حملات خود علیه «یگان‌های مدافع خلق» و «یگان‌های مدافع زنان» (YPJ) را سازماندهی کنند. این وضعیت زمانی که کوبانی توسط داعش محاصره شد به اوج خود رسید. در آن برهه، دولت ترکیه ارتش خود را با توپ و تانک در مرزهایش با کوبانی مستقر کرد؛ و هم‌زمان اردوغان با رضایت خاطر آشکارا اعلام کرد که کوبانی سقوط خواهد کرد. اما نه تنها کوبانی سقوط نکرد، بلکه بهار داعش در این‌‌جا به خزان تبدیل شد و شکست و فروپاشی آن آغاز گردید و خشم اردوغان را برانگیخت. شکست پی در پی داعش در عراق و سوریه و از دست دادن مناطق اشغالی مهمی چون شهرهای استراتژیک موصل(عراق) و رقه(سوریه)، «خلافت» داعش را از هم پاشید و پیشروی نیروهای سوریه دمکراتیک و گسترش مناطق خودمدیریتی دمکراتیک و سیستم شورایی در سوریه، دولت اردوغان را به به وحشت انداخت. وحشت اردوغان و دولت ترکیه به حدی شد که برای اولین‌بار و پس از گذشت شش سال از جنگ داخلی سوریه، ارتش خود را مستقیما وارد سوریه کرد.
نیروهای ویژه ترکیه بامداد روز چهارشنبه ۲۴ اوت ۲۰۱۷ با نام «سپر فرات»، از مرز گذشته و وارد خاک سوریه شدند. اما واحدهای نظامی ترکیه از اوت سال ۲۰۱۶ دوشادوش گروه‌های مخالف حکومت سوریه، به بهانه جنگ با داعش، با نیروهای حزب اتحاد دموکراتیک خلق(پ وای د) و «یگان‌های مدافع خلق» جنگیده‌اند.
هم‌زمان با ورود نیروهای ویژه به سوریه، توپخانه و نیروی هوایی ترکیه مواضع یگان‌های مدافع خلق را مورد هدف قرار دادند. از آن تاریخ تاکنون دولت و ارتش ترکیه به هر بهانه‌ای متوسل شده‌اند تا به روژآوا حمله کنند.
اما اکنون در مقابل حملات هوایی و زمینی ارتش متجاوز ترکیه و گروه‌های ترویستی وابسته به دولت ترکیه، مقاومت مردم و مبارزان عفرین هم‌چنان ادامه دارد. یگان‌های مدافع خلق و مردم عادی عفرین، با اراده‌ای آهنین و محکم، دوشادوش هم علیه اشغال‌گران می‌جنگند و مصمم‌اند ارتش ترکیه و گروه‌های تروریستی را به زانو در‌آورند.
حملات هوایی و زمینی دومین ارتش ناتو به عفرین، با تمام تجهیزات جنگی مدرن و پس از گذشت ۲۶ روز، هنوز موفقیتی نداشته است. ستاد کل نیروهای مسلح ترکیه در تاریخ ۲۰ ژانویه ۲۰۱۸ از آغاز عملیات «شاخه زیتون» علیه عفرین خبر داد. هم‌زمان ۷۲ جنگنده نیروی هوایی ترکیه، بیش از صد نقطه عفرین را بمباران کردند. در همین زمان نیروی زمینی ارتش ترکیه نیز با صدها توپ و تانک از مرزهای سوریه گذشت و تا عمق صد کیلومتری این کشور مناطقی از عفرین را به اشغال خود درآورد.
پیرو تداوم این جنگ نابرابر و تحمیلی دولت ترکیه، هر روزه بر تعداد کشته‌ها و زخمی‌ها نیروهای ترکیه، سرنگون شدن هلی کوپترهایشان، و انهدام تانک‌ها و سایر ادوات جنگی آن‌ها افزوده شده است. نیروهای زمینی ترکیه، در حالی که از پشتیبانی هوایی و توپخانه ای قوی ای برخوردار است، در مقابل حملات نیروهای مدافع خلق عفرین، زمین‌گیر و متحمل تلفات سنگینی شده است. نیروهای قهرمان مدافع خلق توانسته‌اند تعدادی از روستاها و مناطقی را که ارتش ترکیه و گروه‌های تروریستی همراه آن در روزهای نخست تهاجم به اشغال خود در آوردند را بازپس گیرند.
از سوی دیگر، دولت و پلیس مخفی ترکیه «میت» نیز برخی گروه‌های تروریستی هم‌چون «ارتش آزاد سوریه»، «احرار الشام»، «جبهه النصره»، و شکست خوردگان «داعش» را جمع کرده و به همراه ارتش ترکیه به عفرین حمله کرده‌اند.
اما آن‌ها با این تهاجم وحشیانه خود نتوانسته‌اند خللی در اراده پیکارگران راه آزادی و مردم مبارز و مقاوم این منطقه در دفاع از خود و از دستاوردهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی‌شان ایجاد نمایند. اینک مقاومت عفرین کابوس بزرگی برای اردوغان، که رویاهای بلندپروازانه نئوعثمانی را در سر دارد، تبدیل شده است. هم‌چنان که کوبانی به گورستان داعش تبدیل شد اکنون نیز عفرین می رود تا به گورستان ارتش ترکیه و گروه‌های تروریستی دست‌پرورده دولت ترکیه تبدیل شود.
اکنون دولت ترکیه، در سراسر جهان به عنوان یک دولت مهاجم، جنگ‌طلب، خشونت‌طلب و حامی تروریسم معرفی شده و اردوغان لقب «سلطان تروریست» گرفته و با بحران دیپلماتیک روبروست. در چنین روندی جامعه ترکیه با بحران‌های اقتصادی و سیاسی و اجتماعی فزاینده‌ای مواجه شده است. به همین دلایل دولت ترکیه در پیش‌برد اهداف و سیاست‌های داخلی و منطقه‌ای اش ناکام مانده است. دولت ترکیه این توهم را داشت که با جنگ علیه عفرین، توجه افکار عمومی مردم داخل ترکیه را از سرکوب‌های مداوم سیاسی و مشکلات اقتصادی منحرف سازد و به یک معضل خارجی معطوف گرداند. هدف دیگر دولت ترکیه این بود که با به دست آوردن پیروزی در این جنگ، کسب پیروزی در انتخابات سال ۲۰۱۹ را تضمین کند و به ادامه حاکمیت «حزب عدالت و توسعه» تداوم بخشد.
از آغاز جنگ ترکیه بر علیه مردم عفرین و دستاوردهای دمکراتیک آن‌ها، صدها تن از اساتید دانشگاه‌ها، حقوق‌دانان، پزشکان، نویسندگان، روزنامه‌نگاران و فعالان سیاسی و اجتماعی تنها به خاطر ابراز مخالفت با سیاست جنگی دولت اردوغان و تهاجم آن به عفرین، به عنوان مدافعان «تروریسم و خائن»، از کار اخراج شده و به زندان افکنده شده اند. دولت ترکیه مشغول اعمال کنترل و سانسور شدید بر رسانه‌ها و بستن شبکه‌های اجتماعی برای جلوگیری از گسترش نارضایتی مردم است. با این وجود، جامعه ترکیه به مرحله انفجار نزدیک می‌شود.
اکنون مقاومت عفرین، مانند کوبانی، آوازه جهانی پیدا کرده و کلیه محاسبات اردوغان را در هم ریخته است. لشکرکشی به عفرین کمکی به دست‌یابی اهداف و سیاست‌های اردوغان نکرده است، بلکه بحران‌های دولت ترکیه را افزایش داده و خود اردوغان را نیز به عنوان یک عنصر نفرت‌انگیز، دروغ‌گو، توطئه‌گر و تروریست به جهانیان شناسانده است.
در این مدت هر روز هزاران نفر در کشورها و شهرهای بزرگ و کوچک دنیای غرب بر علیه دولت ترکیه، و در دفاع از عفرین، دست به اعتراض و راه‌پیمایی زده و با جلب توجه افکار عمومی جامعه، مراجع بین‌المللی و دولت‌ها را مجبور ساخته‌اند تا برای خاتمه این جنگ و تجاوز دولت و ارتش ترکیه به روژآوا، موضع‌گیری کنند.
این اعتراضات و فشار افکار عمومی کار را به جایی رسانده که سازمان ملل و اتحادیه اروپا از تداوم جنگ و تجاوز ترکیه علیه عفرین ابراز نگرانی کرده و خواستار توقف جنگ شده‌اند.
تانک‌های ساخت آلمان برای حمله نظامی ترکیه به «یگان‌های مدافع خلق» در شمال سوریه استفاده شده‌اند. این حقیقت انتقاد شدید افکار عمومی آلمان را به دولت این کشور را به همراه داشته است. رسانه‌ها از به‌کارگیری تانک‌های آلمانی در جنگی سخن گفته‌اند که با حقوق بین‌الملل هم‌خوانی ندارد.
زیگمار گابریل، معاون صدراعظم و وزیر امور خارجه آلمان، قبل از این حمله در دیدار با مولود چاووش‌اوغلو، وزیر امور خارجه ترکیه، موافقت کرده بود که آلمان مدرنیزه کردن تانک‌های آلمانی لئوپارد که به ترکیه فروخته را به عهده گیرد.
حکومت اسلامی ایران که در تمام دوره جنگ داخلی سوریه در کنار حکومت سوریه قرار داشته و همواره در تهدید کانتون‌های خودمدیریتی دمکراتیک روژآوا با دولت ترکیه هم‌دست بوده است، اکنون از زبان روحانی، رییس جمهور آن، نگرانی خود را از برهم خوردن «ثبات منطقه» ابراز داشته و به ترکیه توصیه می کند که به جنگ پایان دهد.
دولت روسیه قبل از آغاز جنگ، در بیستم ژانویه ۲۰۱۸، برای تسهیل عملیات نظامی ترکیه، نیروهای خود را از عفرین خارج کرد تا شاید یگان‌های مدافع خلق در عفرین، اجبارا کنترل این کانتون را به دولت سوریه واگذار کنند. دولت روسیه اکنون، با دیدن مقاومت مردم عفرین و مدافعان آن، تغییر موضع داده است.
سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه، روز سه‌شنبه ۱۳ فوریه ۲۰۱۸، درباره کردهای سوریه گفت که روسیه کماکان کردها را به مشارکت در همه روندهای مربوط به حل و فصل موضوع سوریه دعوت می‌کند و در این زمینه نمی‌تواند موضع ترکیه را نادیده گرفت.
لاوروف گفت: «همه ما موضع ترکیه درباره برخی گروه‌های مردمی کرد را می‌دانیم و نتایج این کوته‌بینی را در عفرین می‌بینیم.» او ادامه داد: «روسیه مشارکت کردها به شکل مستقیم را در همه تلاش‌های برای حل و فصل موضوع سوریه خواسته و می‌خواهد. کردها بخش جدانشدنی جامعه سوریه هستند و بدون مشارکت آن‌ها هرگز نخواهیم توانست به راه‌حلی ثابت و نهایی برای این بحران برسیم.»
دولت آمریکا نیز که به بهانه به رسمیت شناختن حق ترکیه در به اصطلاح «دفاع از امنیت ترکیه و مرزهایش» چشم خود را بر تهاجم ترکیه به عفرین بسته بود. اینک فرمانده ستاد مرکزی ارتش آمریکا در خاورمیانه، در مقابل درخواست اردوغان برای بیرون بردن نیروهایش از منبج، اعلام کرده که آمریکا نیروهای خود را از منبج بیرون نخواهد برد.
رکس تیلرسون وزیر امور خارجه آمریکا نیز که قرار است روز پنج‌شنبه ۱۵ فوریه به آنکارا برود، در کنفرانس در عراق، بار دیگر نگرانی خود را از عملیات نظامی ترک‌ها ابراز کرده است. او در عین حال گفت که آمریکا هم‌چنان با ترکیه که عضو سازمان ناتو است همکاری می‌کند و رابطه روشن و دوستانه‌ای با این کشور دارد. اما پیش از انجام سفر تیلرسون به ترکیه، مولود چاووش اوغلو روز دوشنبه ۱۲ فوریه اعلام نمود که روابط آمریکا و ترکیه به مرز فروپاشی رسیده است.
دولت فرانسه در آغاز حمله ترکیه به عفرین، به اردوغان توصیه کرده بود سعی کند در جنگ تلفات غیرنظامیان کم باشد. پی‌آمد مشاهده زمین‌گیر شدن ارتش ترکیه در عفرین، دولت فرانسه تلاش کرد نشستی در شورای امنیت سازمان ملل برای خاتمه حمله ارتش ترکیه به افرین برگزار کند. این اجلاس شورای امنیت ناموفق بود. چند روز قبل از این اقدام وزیر خارجه فرانسه با اخطار شدیدالحنی از ترکیه خواسته بود تا به این جنگ پایان دهد.
روشن است که تاکنون دولت‌های سرمایه‌داری جهان، و در راس همه شورای امنیت سازمان ملل، به تهاجم و جنایت آشکار ارتش ترکیه در منطقه عفرین چشم بسته بودند. اکنون آن ها مجبور شده‌اند موضع خود را تغییر دهند و خواهان پایان جنگ ترکیه علیه عفرین گردند.
مردم عفرین و سراسر روژآوا و حامیان بین‌الملی آن‌ها از نظم موجود و سیاست‌های مداوم سرکوبگرانه و غیرانسانی و پر از ستم و استثنمار حکومت‌های سرمایه داری به تنگ آمده‌اند و دنیای دیگری می‌خواهند: دنیای عاری از تبعیض و ستم، سرکوب و جنگ و جامعه‌ای آزاد و برابر و عادلائه و انسانی!
ما امضاء‌کنندگان این بیانیه، از اتحادیه‌های کارگری، سازمان‌های مدافع حقوق زنان، دانشجویان و جوانان و هم‌چنین سازمان‌ها و احزاب سیاسی چپ، نهادهای دمکراتیک نویسندگان، روزنامه‌نگاران، هنرمندان و افکار عمومی مترقی و پیشرو جهان می‌خواهیم که هم‌چنان به حمایت و پشتیبانی خود از مردم آزاده، صلح‌طلب، برابری‌طلب و آزادی‌خواه کانتون خودمدیریت عفرین در برابر تجاوزگری و جنایت آفرینی ارتش ترکیه و نیروهای سیاه منطقه‌ای ادامه دهند. افکار عمومی آگاه و انسان‌دوست جهان می‌باید از تکرار مجدد فجایعی چون کشتار مردم کوبانی توسط داعش و جنایت نسل‌کشی ارمنی‌ها توسط دولت عثمانی جلوگیری کنند. برای این کار باید در حد توان اقدامات لازم انجام گیرد تا از کشتار مردم عفرین و نابودی سیستم دموکراتیک و شورایی آن توسط دولت فاشیستی و نئوعثمانی رجب طیب اردوغان جلوگیری شود.
۱۴ فوریه ۲۰۱۸
امضاء‌کنندگان:
فرهاد بشارت، تحلیلگر سیاسی
علی پیچگاه، فعال کارگری
محبوبه مشگین، فعال سیاسی و مترجم
دکتر گلمراد مرادی، نویسنده و مترجم
بابک سالاری، عکاس – مدرس
مهدی کشاورز، فعال سیاسی
رسول بلوچ، فعال سیاسی
مراد عظیمی، فعال سیاسی
بهرنگ زندی، روزنامه‌نگار
شهره شعاعی، مدرس
جلال سبزواری، محقق
شهلا بهاردوست، نویسنده و تلاشگر برای آزادی اندیشه و بیان
صدیق جهانی، فعال کارگری
ناصر پیمان، شاعر و مترجم
فاطمه رضایی، فعال حقوق بشر
اقبال نظرگاهی، فعال سیاسی
ابوالفضل اردوخانی، طنزنویس
میم – شکیب، فعال سیاسی
علی اصغر فرداد، شاعر و مترجم
محمد رضا روحانی وکیل دادگستری
عارف ئاریا، فعال سیاسی
یاور استوار شاعر، طنزپرداز
م. روان شید، شاعر، نویسنده و روزنامه‌نگار
سادیار غفاری، فعال سیاسی
کیکاووس عباسی، فعال سیاسی
غلامرضا مرشدیان، موزیسین در تبعید
آبتین آیینه، شاعر و پژوهشگر
امین قضایی، تحلیلگر و مترجم
برهان دیوارگر، فعال سیاسی
مریم اخضر پور، فعال سیااسی
نوید دیوارگر، فعال سیاسی
توفیق محمدی، فعال سیاسی
اسامی علی دماوندی، فعال سیاسی
باقر ابراهیم‌زاده، فعال سیاسی
شکوفه ابراهیم‌زاده، فعال سیاسی
حسین نقی‌پور، فعال سیاسی
نسرین ابراهیمی، فعال سیاسی
نسترن کرمانشاهی، فعال سیاسی
پروانه سلطانی، فعال سیاسی
شجاع ابراهیمی، فعال سیاسی
فریار اسدیان، شاعر
اسعد رستمى، فعال سیاسی
سونیا اللهیارزاده، فعال سیاسی
احمد اللهیارزاده، فعال سیاسی
طوبى مدنى، فعال سیاسی
سحر اللهیارزاده، فعال سیاسی
سامان فکوریان، فعال سیاسی
هنر غسالى، فعال سیاسی
سوما اللهیارزاده، فعال سیاسی
میترا درویشیان فعال حقوق بشر و نویسنده
ابراهیم حیدری، فعال سیاسی و شاعر
کیوان عارفی، فعال سیاسی
سلیمان بایزیدی، فعال سیاسی
احمد شریفى، فعال سیاسى
اردشیر نصراله بیگی، فعال سیاسی
شهلا سعیدی، فعال سیاسی
سیاوش شریعتی، فعال سیاسی
سیاوش کوهرنگ، فعال سیاسی
سعید خلیلی، فعال سیاسی
سارا گله‌دارى، شاعرى بى‌مرز براى آزادى بیان
احمد مقیمی، فعال سیاسی
گولاله مروتى، فعال سیاسی
صدیقه شریفی، فعال سیاسی
رضا باقری، فعال سیاسی
آکو امین، فعال سیاسی
صباح مرادی( شەماڵ)، فعال سیاسی
فرهاد گوران، فعال سیاسی
شاهرخ اطلسی، فعال سیاسی
گلاویژ رستمی، فعال سیاسی
ئامانج سه لواتی، فعال سیاسی
محسن قبادی، فعال سیاسی
هیرش فتحی، فعال سیاسی
گلاله آقابرایی، فعال سیاسی
محمدرضا پویا ، فعال سیاسی
هادی رحیمی، فعال سیاسی
مجید مارابی، فعال سیاسی
احمد بازگر، فعال سیاسی
احمد نیکجو، فعال سیاسی
سعید سرهنگی، فعال سیاسی
ثریا فتاحی، فعال سیاسی
کاوه دوستکامی، فعال سیاسی
آرمان پویا، فعال سیاسی
کاروان مرادی، فعال سیاسی
مریم افراسیابپور، فعال سیاسی
خالد لطف الهی، فعال کارگری
هیوا امجدی، فعال سیاسی
شورش کریمیان، فعال سیاسی
فریدون منصوری، فعال سیاسی
امید یوسفی، فعال سیاسی
عباس خرسندی، فعال سیاسی
رضا اخگر، فعال سیاسی
مختار محمدی، فعال سیاسی
حسین عارفی، فعال سیاسی
یدی کوهی، فعال سیاسی
فرهاد مجیدی، فعال سیاسی
خبات بیساران، فعال سیاسی
آریس زارعی، فعال سیاسی
شجاع ابراهیمی، کارگر کمونیست
لطف اله محمدی، فعال سیاسی
حسین دریانی، بازیگر
علی آشناگر، فعال سیاسی
ممد امیری، مدد کار اجتماعی
سعادت هاشمیان، فعال سیاسی
نادر کرباسی، فعال سیاسی
ئاسۆ سهامی، فعال سیاسی
مهرداد امین وزیری، فعال سیاسی
کیهان عارفی، فعال سیاسی
سیامند هوزان، فعال سیاسی
رسول بناوند، فعال سیاسی
فرشاد غفارتژاد، فعال سیاسی
کامران پارسایی فعال سیاسی، فعال سیاسی
فؤاد روشن، فعال سیاسی
فؤاد جهان دوست فؤاد، فعال سیاسی
حسین پیروتی فؤاد، فعال سیاسی
فرزانه ابیری، فعال سیاسی
هه ژار علی پور، فعال سیاسی
توفیق فرجی، فعال سیاسی
خالد ایسافی، فعال سیاسی
کیوان کتاب، فعال سیاسی
شهناز مرتب، فعال سیاسی
نیما نیکولاس، فعال سیاسی
سادیار غفاری، فعال سیاسی
سیاوش عبقری؛ استاد دانشگاه و کنشگر سیاسی- فرهنگی
ناهید حسینی، پژوهشگر امور زنان
نسرین الماسی، فعال سیاسی
روناک آشناگر، فعال سیاسی کمونیست
کیو شکرى، فعال گارگری
محمد قادری، فعال سیاسی
ستار رحمانی، فعال کارگری
حسن احمدی، فعال سیاسی
امیر ابراهیم، فعال چپ
مهدی دهنوی، فعال سیاسی
لیلی گلزار، شاعر
فراست صالحی، فعال سیاسی
عباس شکری، روزنامه‌نگار و نویسنده
جلال محمدنژاد، فعال سیاسی کمونیست
رضا آشفته، فعال سیاسی
مظفر پاک سرشت، فعال سیاسی
معسومه خالدی، فعال سیاسی
رضا آزموده، فعال سیاسی چپ
احمد زارعی، فعال سیاسی
سروه ناصری، فعال سیاسی کمونیست
ئاسۆ عەلیخانی، فعال سیاسی
امید شکیبا، فیلم‌ساز و مدرس سینما،
فریده قاضی، فعال سیاسی
آرمان عزیزی، فعال سیاسی
نظام صادقی، فعال سیاسی
شلیر صادقی، فعال سیاسی
ابراهیم إبراهیمی، فعال سیاسی
نصرت سرورى، فعال سیاسی
بابک اجلالی، فعال سیاسی
کمال محمدی، فعال سیاسی
ناصر طاهری، فعال سیاسی
بیژن شافعی، فعال سیاسی
جلال برخوردار، فعال سیاسی
هاشم محمدنژاد، فعال سیاسی
رئوف افسایی – فعال سیاسی
رضا خباز، فعال سیاسی
کریم شاهی، فعال سیاسی
ابراهیم گومانى، فعال سیاسی
نادر ثانی، فعال سیاسی
عفور عیاس نیاد، فعال سیاسی
علی اصغر خسروی، نویسنده و مترجم
ستار رحمانی، فعال سیاسی
سنور عبدالهی پور، فعال سیاسی
حسن احمدی، فعال سیاسی
تشکل‌ها:
مجموعه عصر آنارشیسم (آنارشیست‌هایی از افغانستان، مراکش، ایران):
http://asranarshism.com
شهلا بهاردوست، مدیر انجمن: http://shb-ev.org
و مدیر سایت البرز نیوز http://www.alborznews.eu
کمیته دفاع از آرمان‌های شاهرخ زمانی
نعمت علی مرادی، مدیر انتشارات ارزان – استکهلم: info@arzan.se
رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی:
بهروز سورن، مدیر سایت گزارشگران: http://www.gozareshgar.com/
رادیو پیام کانادا: www.radiopayam.ca
سایت لج‌ور: www.lajvar.se
صدیق جهانی، مدیرمسئول سایت اتحاد کارگری: www.etehad-k.com
کمپین جمع‌آوری امضا ادامه دارد.
آدرس امیل تماس برای امضا: bahram.rehmani@gmail.com
متاسفانه بخش دیدگاه‌های این مطلب بسته است.