حسن روحانی زمان انتخابات و نقشی که در رویایی با رقبایش در دور دوم ایفا کرد به ویژه اشاره اش به “لوله کردن” دانشجویان در حمله به قالی باف و یا حملاتش به رئیسی و بیان اینکه کار رقیبش درطی سی و هشت سال ممنوعیت و اعدام بوده است و اینکه تاکید داشت که امام رضا را جناحی ومصادره نکنید، با حسن روحانی بعد از انتخابات تفاوت بسیار داشته و دارد . وی این حرفها را برای گرم کردن تنور انتخابات، جلب نظرو رای توده های شهری و استفاده از ظرفیت شعارهای اصلاح طلبان و بخشی از خواسته های مردم به میان کشید ….

****************************************

گزارشگرن: با سلام به شما اقای زر کار
مختصرا اگر بخواهید تحلیلی از انتخابات دوره اخیر ریاست جمهوری بدهید،چه پاسخ خواهید داد؟

یوسف زر کار:
درود بر شما آقای بهروز سورن

قبل از هرچیز باید روی این نکته ی کلی و اساسی تاکید کنم که انتخاباتی که درجمهوری اسلامی برگزارمیشود، براساس واز منظرمعیارها و ضوابط اصولی، نه آزاد است و نه دمکراتیک. دلایل آنراهمه میدانیم ، از قانون اساسی اسلامی گرفته تانقش و عملکرد شورای نگهبان، نظارت استصوابی و نحوه برگزاری آن، موید این واقعیت است. وقتی که سازو کاردمکراتیک نظیر: آزادی بیان ، آزادی تجمع و تشکل اعم از صنفی و یاسیاسی وجود ندارد ، وقتی آزادی احزاب و قانون مداری در کار نیست ووقتی که توده های مردم از هرگونه آزادی های سیاسی ، اجتماعی و قضایی محرومند و به خودی و غیر خودی تقسیم شده اند ، اقلیت خودی از مزایای فراوان برخوردارند و لی اکثریت غیر خودی نه تنها محروم از شرایط عادی و اولیه زندگی اند، بلکه به طور مستمر محدود و سرکوب میشوند و غیره و غیره، پس صحبت از انتخابات آزاد و دمکراتیک بی معناست.امااطلاق انتصابات به آن نیز درست به نظر نمی رسد.

در رژیم جمهوری اسلامی، در موقعیت موجود و درمحدوده خودی ها ساز و کاری ناقص ، محدود ، سر و دم بریده در درون حاکمیت و فقط برای آنها جریان دارد که خودشان آنرا مردم سالاری دینی می نامند . این معجون ساخته شده از مدرنیته و سنت که انعکاسی از جمهوریت و اسلامیت نظام است، که شاید بتوان آنرا نوعی شبه دمکراسی حکومتی نامید ، با قوانین و عملکردش ساز وکاری است که جناح های حکومتی در محدوده آن منافع و خواسته های خودرا در چهارچوب حفظ کلیت نظام به پیش میبرند .

انتخابات دوره اخیر ریاست جمهوری حسن روحانی (سال ۹۶) جدا از انتخابات دور اولش(سال ۹۲ ) نیست و آن نیز وابسته و تاثیر پذیرفته از نتایج حاصله از انتخابات سال ۸۸ میباشد. انتخابات سال ۸۸ تنش ها و لرزه بزرگی را برای نظام به وجود آورد که هنوز پس لرزه ها و تاثیرات آن چه در وجه بخشی از توده های شهری و روشنفکران و چه در وجه جناح ها ، دسته ها و گرایشات گوناگون درون حاکمیت هنوز ادامه دارد، همچنان آن خواسته های برآورده نشده محرک بخشی از توده ها به صندوق های رای میشود و کماکان جناح ها و دسته ها در تلاش جذب و دفع یکدیگرند .

پس از انتخابات سال ۸۸ در درون نظام ، ائتلافی متشکل از میانه روهای اصلاح طلبان و اقتدارگرایان ( یا همان اصول گرایان ) که با حذف رادیکالهای هر دو طرف همراه بود ، شکل گرفت . این ائتلافی اعتدالی – اصلاحی است که قوه مجریه را در چارچوب سیاست های نظام و ولایت فقیه اش در دست دارد و حسن روحانی نماد و مجری آن است .

پس از آن زمین لرزه بزرگ سال ۸۸ ناشی از مهندسی انتخابات در شکل تقلب بزرگ ، تصمیم گرفته شد که مهندسی انتخابات به گونه ای دگر باشد . نگاهی به ترکیب و تعداد کاندیداهای سال ۹۲ از ولایتی ، جلیلی ، قالی باف ، و غرضی گرفته تا روحانی ، رضایی و عارف و دیگران ، و میزان رای هر کدام گویای دگرگون شدن آن مهندسی مبنی بر عدم اجرای تقلب بزرگ بود . همچنین نگاهی به ترکیب شش نفره و از هر جناح سه نفر در سال ۹۶ ، خیلی آشکار و واضح بیانگر نفوذ ، پتانسیل و تعادل قوای جناح های اصلی درون حاکمیت یعنی گرایشهای اعتدالی- اصلاحی وجناح مسلط با گرایش طالبانی است. در طی برگزاری انتخابات ، تبلییغات ، انتقادات و حملات جناحهای مذکور به یکدیگر جریان یافت و سرانجام دوگانه روحانی – رئیسی در پرتو نیروها ، امکانات و تبلیغات گرایش اعتدالی – اصلاحی در مقابل نیروها ، امکانات و تبلیغات گرایش مسلط اقتدارگرای طالبانی به نحوی آشکارا شکل گرفت . توده های مردم به حق، از ترس غلبه بیشتر و شدیدتر سلطه دینی و به منظور استفاده ازشرایط ممکن، در صف های طولانی و درساعات متمادی چه در داخل و چه در خارج از کشور، پیروزی حسن روحانی را ممکن ساختند که نقش شخصی روحانی در حملاتش به رقیب و استفاده اش از ظرفیت و پتانسیل شعارهای اصلاح طلبان در مقابل سواستفاده از امکانات و آویزه های دینی رقیب در این پیروزی تاثیر بسزایی داشت . گرچه ولی فقیه ، شرکت وسیع مردم را تایید نظام خواند و روحانی آنرا آشتی دوباره و تجدید پیمان دوباره مردم با نظام نامید، اما توده های مردم یه این تعابیر و تفاسیر خندیدند و راه و کار خودراپی گرفتند .

گزارشگران: میدانیم که انتخاباتی که مهر انتهایی و تایید صوری یا کتبی از ولایت فقیه را نیاز داشته باشد،آزاد نیست.بنظر شما آیا روند تحلیف ریاست جمهوری این دوره حسن روحانی وجه تمایزی با سایر انتخابات تا کنونی دارد؟

یوسف زرکاز:
همانطور که در ابتدای سوال قبلی توضیح داده شد ، آزاد بودن ویا نبودن انتخابات با تنفیذ و تحلیف تعیین نمیشود . معیار همانا اجرای مستقیم و بلاواسطه اصول دمکراتیک و قوانین مربوطه است که در مردم سالاری دینی وجود ندارد . قانون اساسی جمهوری اسلامی ، نقش و عملکرد شورای نگهبان در گزینش و حذف فله ای کاندیداها و نحوه برگزاری انتخابات ، خود به خوبی عدم آزاد بودن انتخابات در این نظام را به نمایش می گذارد.

تنفیذ و تحلیف در واقع برخواسته ازدوگانگی نظام جمهوری اسلامی یعنی اسلامیت و جمهوریت است . تنفیذ یا همان نافذ بودن ، جلوه سلطه اسلام ، سیطره و تحکیم دینی و تائید نقش ولایت فقیه در کلیت انتخابات است و تحلیف نیز برخواسته از جمهوریت ادعایی نظام، جلوه مجلس شورای اسلامی خودی ها و نمایندگان دست چین شده نظام است . تنفیذ و تحلیف مراسمی نمایشی اند که به گفته شما با آنها ” مهر انتهایی ” بر انتخابات مبتنی بر مردم سالاری دینی زده میشود تا این انتخابات کذایی کامل شوند .

بررسی وجه تمایز تنفیذ و تحلیف این دوره حسن روحانی با انتخابات تاکنونی در جمهوری اسلامی در حوصله این گفتگو نمی گنجد ولی با نگاهی به همان موارد اشاره شده یعنی مراسم تنفیذ و تحلیف سال ۸۸ و ۹۲ و اکنون ۹۶ تمایزاتی آشکار میشودکه اشاره می گردد :

مراسم تنتفیذ دوردوم احمدی نژاد در فضای حاصله از سرکوب جنبش سال ۸۸ ، کشتارو کهریزک ، خون و باروت و درفضای الدرم بلدرم رهبر و حملاتش به “خواص بی بصیرت” و تائید و تکرار سییاست های مورد نظررهبری به پایان رسیدو مراسم تحلیفش خیلی رسمی و کوتاه در مجلس شورای اسلامی برگزار شد .

تنفیذ دور اول روحانی در فضای آرامش بعد از طوفان و باحضور هاشمی رفسنجانی ، همراه با سخنرانی محتاطانه و متناسب ولی فقیه و اعلام سیاست های دولت آینده از جانب روحانی خاتمه یافت.

در مراسم تحلیف دور اول روحانی هنوز مجلس دهم تداوم داشت و نقش آن در رای دادن به وزرای پیشنهادی دولت اول روجانی خودنمایی کرد وچندین وزیر را چندین بارعوض کرد ند. حضورهاشمی فسنجانی بمثابه “پدرخوانده ” جریان تازه شکل گرفته اعتدالی- اصلاحی در کنار روحانی چشمگیر بود. تعداد کمی مهمان خارجی و نمایندگان کشورها حضور داشتند و یادمان است که قرار بود جک استرا و (معروف به تهران جک ) وزیر خارجه سابق انگلیس، به مراسم تحلیف دعوت شود که نمایندگان وابسته به جبهه پایدرای گفتند که اگر بیاید با گوجه فرنگی و تخم مرغ از او استقبال خواهیم کرد . گرچه او گفت حاضر است تا آن گوجه ها و تخم مرغها را نوش جان کند ولی دعوت به وقت دیگری موکول شد .

مراسم تنفیذ دور دوم حسن روحانی درفضای پس از برجام و تاثیراتش ، بازگشت اقتصاد وابسته از لبه پرتگاه و رفع سایه جنگ، بعد از پیش برد چهارسال سیاست های اقتصادی و پایه ریزی های مورد نظر، تا حدودی بعد از رفع و رجوع ویرانی های احمدی نژاد و با فقدان هاشمی رفسنجانی به اجرا درآمد. سخنرانی طولانی و مفصل روحانی با محتوای تدوام سیاستهای اقتصادی دور اول مبنی براولویت دادن به معیشت مردم، ایجاد اشتغال و تعامل گسترده با همسایگان و جهان، و با چشم داشتی به جایگاه آینده رهبری نظام ، بعد از خامنه ای ایراد شد. درمقابل، ولی فقیه نیز در سخنرانیش ضمن آنکه وی را ” دانشمند محترم ” خطاب کرد، رهنمود سه گانه ای را عنوان نمود که دوتای آن یعنی اولویت اقتصادی و تعامل با جهان همان هایی بود که روحانی خواسته وعنوان کرده بود و سومی اینکه: در مذاکرات جهانی یادتان باشد که غربی ها و به ویژه آمریکا سلطه طلب اند و کمربه نابودی نظام بسته اند که البته تکرار وتاکید همیشگی سیاست رهبری است، خاتمه یافت .

مراسم تحلیف دور دوم حسن روحانی را مصادف با چهارده مرداد، روز مشروطیت برگزار کردند. وی با بهره برداری ازاین روز و اهداف برآورد نشده ی انقلاب مشروطیت به تبلیغ مردم سالاری دینی پرداخت. مرلسم تحلیف در مجلسی انجام پذیرفت که برخلاف دور اول ، اکثریت آن را نمایندگان اعتدالی- اصلاحی در اختیار دارند . گرچه هاشمی رفسنجانی حضور نداشت ولی با یادکردن روحانی ازوی در واقع “روحش” را به حضور طلبید. در این مراسم که انبوهی از مهمانان خارجی: اعم از روسای جمهور، روسای مجالس قانونگذاری ونمایندگان کشورها حضور داشتند، حسن روحانی با ارائه کالایی به نام مردم سالاری دینی بجای دمکراسی واقعی به مدعوین گفت که : ” دولتش خواهان گسترش روابط با همسایگان و تعامل با جهان است” و تاکید کرد که این مورد در مراسم تنفیذ مورد تائید رهبر قرار گرفته است به محکم کاری پرداخت. و این به ویژه در حضور فدریکا موگرینی ( مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا ) معنای خاص خودرا داشت و جالب اینکه سلفی گرفتن های نمایندگان با خانم موگرینی مضحکه ای شد به یاد ماندنی .

گرچه مراسم های تنفیذو تحلیف این سه دوره در شکل تفاوتی نداشتند اما در محتوا ، در سیاست های ارائه شده و جنبه هایی که اشاره شد تفاوت و تمایز چشمگیری داشتند .

گزارشگران: کابینه معرفی شده و غالبا تایید شده از جانب مجلس روحانی را چگونه ارزیابی می کنید؟

یوسف زرکار:
کابینه معرفی شده از جانب حسن روحانی ، کابینه ای ائتلافی است که به جناح اکثریت اعتدالی- اصلاحی تعلق دارد و متشکل ازوزرای تکنوکرات و بوروکرات است . به طور مشخص تر، این کابینه ترکیبی است ازتکنوکرات های کارگزاران سازندگی ، اصولگرایان یا همان اقتدارگرایان معتدل ، اصلاح طلبان بریده از جنبش سبز و امنیتی های سیاستمدار . همانطور که دیده شد در تائید کابینه و رای مجلس برای وزرا ، برخلاف دوراول کابینه حسن روحانی از ۱۷ وزیر ۱۶ نفر آنان رای آوردند و عدم کسب حدنصاب وزیر نیرو ( حبیب الله بیطرف اصلاح طلب ) نیز نتیجه کم کاری و ناتوانی لابی گری فراکسیون امید ( اصلاح طلبان ) بود وگرنه بنا بر گفته علی لاریجانی ( رئیس مجلس ): ” مجلس میخواهد بادولت همراهی کند” .

حسن روحانی در مراسم تحلیف مدعی است که کابینه اش فراجناحی ومعتدل است. این گفته ها هیچکدام واقعیت ندارند زیرا که :

ادعای معتدل بودن کابینه ، در مقابل جناح مسلط با گرایش طالبانی که قصد ایجاد ” جامعه اسلامی را دارد “، مصرف داخلی داشته ودر بعد خارجی نیز مصرف تبلیغی دارد . وگرنه کابیه ایی با نقش برتر افرادی نظیر زنگنه ( وزیر نفت ) و ظریف( وزیر خارجه) که به ادعای حسن روحانی ” برند جهانی ” دارند و در آن وزرای امینتی نقش برجسته ایی ایفا می کنند و سیاست لیبرالیسم اقتصادی منتسب به هاشمی رفسنجانی را پیش میبرد نمی تواند معتدل باشد . و همچنین فراجناحی بودن آن نیز ادعایی پوچ است زیرا که ترکیب وزرا نشاندهنده ترکیب جناحی آن در ائتلافی بصورت شرکت سهامی است و جدای ازاین که در بعد سیاسی تقابل جناح ها آشکارا عیان است وعملکرد دارد، در بعد اقتصادی و اساسا درسیستم سرمایه داری وابسته بطور کلی این جناحهای اصلی اقتصادی وابسته بوروکرات و غیر بوروکراتند که در تلاشند ومی کوشند با انواع و اقسام رقابت ها ، بده و بستان ها و ترفند ها، موقعیت های اقتصادی و منافع جناحی خودرا تحکیم بخشند .

خلاصه اینکه : کابینه دور دوم حسن روحانی کابینه ای ائتلافی با ماهیت راست میانه است که با برتری تکنوکرات ها و امنیتی ها در پیشبرد خط لیبرالیسم اقتصادی می کوشد .

گزارشگران : آیا این کابینه گامی در جهت برآورده کردن وعده های انتخاباتی حسن روحانی است؟

یوسف زرکار:
حسن روحانی زمان انتخابات و نقشی که در رویایی بارقبایش در دور دوم ایفا کرد به ویژه اشاره اش به ” لوله کردن ” دانشجویان در حمله به قالی باف و یا حملاتش به رئیسی و بیان اینکه کار رقیبش درطی سی و هشت سال ممنوعیت و اعدام بوده است و اینکه تاکید داشت که امام رضا را جناحی ومصادره نکنید، با حسن روحانی بعد از انتخابات تفاوت بسیار داشته و دارد . وی این حرفها را برای گرم کردن تنور انتخابات، جلب نظرو رای توده های شهری و استفاده از ظرفیت شعارهای اصلاح طلبان و بخشی از خواسته های مردم به میان کشید و روشن بود که نه خود و نه جناحش و نه ساختار نظام ظرفیت و پتانسیل اجرای آن را ندارند .

این ایفای نقش دوگانه در قبل و بعد انتخابات بطور کلی تبلوری از همان دوگانگی موجود درساختار نظام تجمهوری اسلامی است که وضعیت جامعه و تغییراتش نظیر: رشد مدرنیته در مقابل سنت ، رشد غیر مذهبی شدن در مقابل مذهب و رشد موقعیت اجتماعی جوانان و زنان بر این دوگانگی تاثیر گذارده و آنرا بیشتر و وسیعتر تقویت کرده است که انعکاس اینها در شعارهای انتخاباتی تبلور یافته است. پس شعارهایی که درتبلیغات انتخاباتی طرح شده اند و وعده هایی که داده شده اند، در پس از انتخابات باید تعدیل گشته و از وزن و برندگی آن باید کاسته شود که چنین نیز شد. بدین خاطر است که حسن روحانی در مراسم تحلیف اعلام میدارد که :” من رئیس جمهور همه مردم هستم ” و یا ” این دولت میخواهد معتدل باشد ، نه تسلیم شود نه بجنگد “. این گفته ها به روشنی از یکطرف علائم و اشاراتی است برعقب نشینی از شعارهای انتخاباتی و از طرف دیگر به جناح رقیت گوشزد می کند که منافع آنان را نیز رعایت خواهد کرد . وی گفته نمی خواهد تسلیم شود یعنی نمیخواهد در مقابل جناح رقیب سپر بیاندازد و نمی خواهد هم با آنان بجنگد ، پس باید آنها را مهار کند ، خنثی سازد و یا دور بزندو او در تلاش چنین امریست. وی باتاکید بر اینکه :” خط مشی دولت تعامل گسترده با جهان است که در مراسم تنفیذ مورد تائید رهبری هم قرار گرفته است ” در واقع ادغام اقتصاد لیبرالی در بازهای جهانی رادربرنامه دارد و این یعنی اینکه: تداوم خط مشی لیبرالی – ادغامی رادر پوشش شعار ” امنیت ، آرامش و پیشرفت ” به پیش خواهد برد، که وجه عمده فعالیت و سیاست کابینه اش را در بعد اقتصادی تشکیل میدهد و همانطوو که در دوره اول به بازسازی سازمان ها و ارگان های حذف شده پرداخت و یا ویرانه های احمدی نژادی را تا حدی رفع و رجوح کرد ، در این دوره نیز بر گسترش زمینه های فعالیت های اقتصادی تلاش بیشتری خواهد کرد . در بعد اجتماعی آشکارا از شعارهای انتخاباتی ( ارتفای نقش و جایگاه زنان ، حقوق خلقها و اقلیت های مذهبی ) عقب نشینی کرده و به دستور گزینش مدیران و مسئولین درجه پایین تر در این امور اکتفا کرده است . و در بعد سیاسی، ازادی های مدنی و صنفی را به بی توجهی و حرف درمانی واگذار خواهد کرد و اگر در مواردی ناگزیر شود، به نحوی موردی و قطره چکانی عمل خواهد کرد زیرا که همه ان موارد را به اجرای “حقوق شهروندی” موکول کرده است که آن نیز وعده ی سر خرمن است.

گزارشگران: به نظر شما سیاست دولت روحانی پیرامون رفع حصر چه خواهد بود؟

یوسف زرکار:
این را میدانیم که حصربه اصطلاح رهبران جنبش موسوم به سبز تقریبا یکسال بعداز جنبش سال ۸۸ بوقوع پیوسته است . این را نیزمیدانیم که مواضع و رفتار آقایان موسوی و کروبی و خانم رهنورد در جریان جنبش مذکور ، علیرغم عقب نشینی آنان و فاصله گرفتن بارزشان از جنبش رادیکالیزه شده و توده های معترض – بمنظور حفظ کلیت نظام – ازطرف جناح مسلط اقتدارگراو در راس آن رهبری ، نابخشودنی و در خور عقوبت بود، که موجب حصر آنان گردید . اما باید در نظرداشت که اختلافات و درگیریهای موسوی وخامنه ای به زمان رهبری خمینی که این یک نخست وزیر و آن دیگری رئیس جمهور بود، بازمیگردد. و در مورد کروبی نیز ریشه اختلافات به به موضع گیری ها و رفتار کجدار و مریزش- در زمان ریاستش بر مجلس ششم- در اصطکاک با خامنه ای، مربوط است. از یک طرف، وقایع جنبش سال ۸۸ که علت و موجب حصر گردید، این فرصت را برای تسویه حساب گذشته نیز فراهم نمود و از طرف دیگر این مسله ایست که باید در چارچوب کشاکش و توازن قوای جناح مسلط وقوه قضائیه و خامنه ای باجناح اعتدالی – اصلاحی حل و فصل گردد. پس در رفع این حصر باید تسویه حساب و سلطه جناحی منظور گردد . بعلاوه تداوم خواست رفع حصر از جانب بخشی از توده های شهری وترسی که از تن دادن به این خواست ازطرف جناح مسلط احساس میشود، نیز مزید برعلت شده و مسئله را پیچیده تر کرده است .

در شرایط کنونی و درموقعیت فعلی کشاکش و توازن قوای نیروها و دسته جات درون حاکمیت جمهوری اسلامی و ضعف مفرط اطلاح طلبان و به ویژه آن بخش بریده از جنبش سبز آن که ماندن در بدنه حاکمیت را به هرذلتی خواستار است، حل و فصل و مسئله حصر، کماکان به مرور زمان ، احتیاط های لازم و پاس کاری بین شورای عالی امنیت ملی و قوه قضائیه همراه خواهد بود . بویژه اگر توجه کنیم که مسئله رفع حصر، مسئله اصلی اکثریت توده ها ی مردمی نیست که غرق در فقر و بی عدالتی اند و همه روزه نابرخورداری از آزادی ها و سیطره سرکوب و دیکتاتوری را برگرده خود دارند، بلکه بخشی از توده شهری خواستار آنند ، در چنین شرایط و اوضاعی دولت حسن روحانی کماکان سیاست کجدار و مریز و به نعل و میخ زدن را تداوم خواهد داد و مترصد فرصتی خواهد بود که از آن به نفع خود و جناحش سود جوید وگرنه دولتی با گرایش راست میانه ( اعتدالی – اصلاحی ) و با خطمشی مبتنی براولویت اقتصادی ، وبویژه شخص حسن روحانی اصول گرای معتدل با روحیه عمل گرایانه ، به گشایش سیاسی و منجمله رفع حصر اعتقاد و تمایل چندانی ندارد .

بطور کلی دو حالت و یا سناریوی احتمالی برای رفع حصر میتواند درچشم انداز باشد:

یکم – اینکه در شرایط آرامش تاکنونی و تداوم آن، و با توجه به مریضی و کهولت سن محصورین و با توجه به نقشی که موسوی و کروبی در عقب نشینی از مواضع خود وهمراهی با تظاهرات دولتی در ۹ دی سال ۸۸ ایفا کردند ، رفع حصر می تواند به به گذشت زمان واگذار شود تا با مرگ احتمالی آنها ، مسئله به خودی خود رفع شده و بایک فاتحه خوانی همراه شود .

دوم – در شرایط بحرانی و ویژه ، حال چه به علت فشار بخشی از توده ها، یاجناحی از رژیم و یا فشارخارجی ، می تواند اوضاعی پدید اید که رفع حصر دردستور قرارگیرد و جناح مسلط و رهبری ناگزیر به حل آن شوند ، در چنین حالتی، احتمالا با برگذاری یک دادگاه نمایشی، محصورین محکومیتی را دریافت خواهند کردو سپس با توجه به مدت حصر تحمل شده ، کهولت سن ویا رفتار کنونی محصورین مبنی بر درخواست صندوق و رای دادن به انتخابات دور دوم ریاست جمهوری روحانی و یا دلایل دیگری که میتراشند ، بخشوده خواهند شد . علائمی از این سناریورا محمد خاتمی در گفته هایش برروز داده است : این آقایان نمی خواهند انتقام بگیرند و با حل مسئله حصر ” وحدت ملی ” ایجاد خواهد شد . ¬( نقل به معنا )

خلاصه کنیم : مسئله حصر عمدتا مسئله جناح ها ی حکومتی است و رفع آن نیز منوط به برآیند و نتیجه کشمکش و توازن قوا بین آنهاست .

گزارشگران : آیا نکته ای برای افزودن دارید ؟

یوسف زرکار :
با تشکر از این گفتگو و قدردانی از تلاشتان .

گزارشگران : باسپاس از شما.

سپتامبر ۲۰۱۷ (شهریور ۹۶ )

———————————————-
منبع: گزارشگران
http://gozareshgar.com