در زوبین بیستم دیلان فتاحی به فیلم «ماجرای نیمروز» می‌پردازد اما در آن متوقف نمی‌شود. او به سینمایی می‌پردازد که به ابزاری برای سرکوب جنبش‌ها و مطالبات لایه‌ها و طبقات مترقی جامعه‌ی ایران تبدیل شده است و مکانیسم این سرکوب را عیان می‌کند، هم‌چنین با انگشت گذاشتن بر فرمول‌های یکسان و تشابهاتی که در محصولات به ظاهر «متفاوت» و «متعدد» این بازار سینمایی به چشم می‌خورد پرده از تلاشی سیستماتیک برمی‌دارد. ….

در زوبین بیستم دیلان فتاحی به فیلم «ماجرای نیمروز» می‌پردازد اما در آن متوقف نمی‌شود. او به سینمایی می‌پردازد که به ابزاری برای سرکوب جنبش‌ها و مطالبات لایه‌ها و طبقات مترقی جامعه‌ی ایران تبدیل شده است و مکانیسم این سرکوب را عیان می‌کند، هم‌چنین با انگشت گذاشتن بر فرمول‌های یکسان و تشابهاتی که در محصولات به ظاهر «متفاوت» و «متعدد» این بازار سینمایی به چشم می‌خورد پرده از تلاشی سیستماتیک برمی‌دارد. او از سینما به وضعیت مستقر می‌رود و بازمی‌گردد، به قتل آتنا اصلانی و سرکوب جنبش ۸۸ می‌پردازد و ربط آن را به سینمای روز آشکار می‌کند.

دیلان فتاحی در زوبین بیستم خصلت‌های سینمای عصر اعتدال را می‌شمارد، از زنان و طبقاتی می‌نویسد که در سینمای آبگوشتیِ «سیاسی» معاصر «تیلیت» شده‌اند و روی جایگزینی «قهرمان»های بزن‌بهادر سینمای جنگ با «قهرمان»های عصر روحانی که خود را کارمند «وزارت» معرفی می‌کنند و از ایدئولوژی مشخصی حرف می‌زنند، انگشت می‌گذارد. نویسنده در این زوبین نشان می‌دهد که چرا مخاطب اصلی این فیلم‌ها نه طبقات فرودست و لایه‌های حاشیه‌یی آنها، بلکه ارتش سایبری‌ای است که در استخدام هیچ نهادی نیستند اما گفتار «امنیت ملی» را در شبکه‌های مجازی و فضای عمومی بازگو می‌کنند. نویسنده سرانجام به نقش زن در سینمای عصر اعتدال می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه زنان معتدل با زنان شورشی دهه‌ی قبل جایگزین شده‌اند و نیز «خانه» چه اهمیت بنیادینی در این سینما دارد، این اهمیت از دل چه تقابلی با «خیابان» شکل گرفته است و ربط همه‌ی اینها به جنبش سرکوب‌شده‌ی ۸۸ چیست.

زوبین بیستم را بخوانید:

http://lajvar.se/pdf/zoobin20.pdf

و یا

http://manjanigh.de/wp-content/uploads/2017/08/zoobin20.pdf