اطلاعیه کانون نویسندگان ایران در نکوداشت ۸ مارس؛ روز جهانی زن

کانون نویسندگان ایران این روز را به همه ی زنان و مردان برابری‌خواه ایران و جهان شادباش می‌گوید، به ویژه که این روز را فرصتی می شمارد تا تلاش زنان نویسنده را در مبارزه ی پیگیر و خستگی ناپذیر با سانسور ارج ‌نهد. ….

kanoone-nevisandegan

از تظاهرات چندین هزار نفری زنان ایران در اسفند ۱٣۵۷ تا تظاهرات چندصد هزار نفری زنان آمریکا در ژانویه ۲۰۱۷، نزدیک به چهار دهه فاصله است. این فاصله و تفاوت زمانی و مکانی اما یک وجه مشترک دارد؛ با یک رشته به هم پیوند می‌خورد، و آن پویایی زنان برای دفاع از حقوق انسانی‌شان است. این جنبش البته با افت و خیزها و فراز ونشیب‌های بسیار در این گوشه و آن سوی جهان همراه بوده است: گاه از افغانستان و ترکیه سر برآورده و گاه از سوئد؛ زمانی در آفریقا و زمانی در آمریکا. و در همه‌ جا نیروی مخالف این جنبش گسترده دولت‌ها بوده‌اند.

از حمله به زنان کارگر در نیویورکِ ۱٨۵۷ و در ایرانِ ۱٣۵۷ و در آمریکای ۲۰۱۷ حکومت‌ها بوده‌اند که در برابر زنان صف بسته‌اند. این کشاکش ها تاریخ‌های مشخص و موارد معینی از ستیز میان جنبش زنان و دولت‌ها بوده است وگرنه این عرصه فراخنایی به وسعت تاریخ جهان مدرن و گستردگی زمین دارد. کوشش زنان ایران برای دستیابی به حقوق برابر انسانی بیش از یک قرن است که جریان دارد و نزدیک به چهار دهه است که در برابر افزایش محدودیت‌ها و کاستن جایگاه زنان تا سر حد نیمه انسان، مقاومت و تحرکی روزافزون از خود نشان داده‌ اند؛ چرا که دشواری ها و مصایبی که با آنها درگیرند بیش از هر جای دیگر جهان است: از حجاب اجباری تا محرومیت از آواز خواندن و محدودیت در ورزش و تصمیم‌گیری برای زندگی و سفر و تبعیض جنسی در کار و دانشگاه و… فایق آمدن بر این همه تبعیض و محرومیت و محدودیت، مسئله‌ی هر روزه‌ی زنان در ایران بوده است. زنان به شیوه‌های گوناگون برای حقوق خود جنگیده اند و پیشروی‌هایی نیز داشته‌اند تا جایی که بارها ناله‌ی ناکام ماندن حاکمان از به زانو در آوردن زنان از گلوی این مقام و آن دست‌اندرکار حکومتی شنیده شده است.

با این همه، بی گمان جنبش زنان با درخود ماندن نه تنها راه به جایی نمی برد بلکه از دامنه ی قدرتش کاسته می‌شود. مخالفت جدی با سانسور و دفاع از آزادی بیان بی‌هیچ حصر و استثنا، خواستی است که بر دیگر مطالبات بحق زنان آثار مثبت بسیار خواهد داشت. هم‌اکنون زنانی به جرم سخن گفتن و نوشتن و بیان اعتراض خود در زندان به سر می‌برند، حتی یکی از ایشان، گلرخ ایرایی، به “جرم” نوشتن رمان و عکس‌های منتشر نشده، در حال گذراندن کیفر شش ساله ی زندان است. در همین دو سه هفته‌ی اخیر چند زن در شهرستان‌ها بازداشت شده‌اند و حتی یکی از آن ها پس از آزادی از بازداشتِ چند روزه، دست به خودکشی زده است. زنان نویسنده و هنرمند از بیان آنچه می‌اندیشند و انتشار آزادانه‌ی آثارشان محروم اند و سانسور مانعی جدی در برابر آفرینش‌های ادبی و هنری آن هاست. با این همه، کوشش برای عقب راندن مانع ها و دستیابی به آزادی بیشتر همچنان ادامه دارد.

هشت مارس روز گرامی داشت کوشش و تکاپوی همه‌ی انسان‌هایی است که آزادی جامعه را در گرو آزادی زن می‌دانند؛ روز توجه به مصایب و تنگناها و نیز کوشش‌های برابری خواهانه‌ی زنان در همه‌جای جهان است. کانون نویسندگان ایران این روز را به همه ی زنان و مردان برابری‌خواه ایران و جهان شادباش می‌گوید، به ویژه که این روز را فرصتی می شمارد تا تلاش زنان نویسنده را در مبارزه ی پیگیر و خستگی ناپذیر با سانسور ارج ‌نهد.

کانون نویسندگان ایران
۱۶ اسفند ۱٣۹۵ (۶ مارس ۲۰۱۷)

متاسفانه بخش دیدگاه‌های این مطلب بسته است.