اینجا زباله می‌روید
کوه‌هایی از زباله، هر روز در مازندران می‌رویند و طرح‌هایی همچون کارخانه نیمه‌کاره زباله‌سوز، طرح تصفیه شیرابه زباله به آب شیرین و صدور حکم بازداشت شهرداران به‌دلیل ناتوانی در مدیریت پسماند، همچنان نتوانسته اند مانع رشد این کوه‌ها شود. ….
سلامت نیوز:
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه قانون، مسئولان مازندرانی در طی سه دهه گذشته با عملکرد و نگاه سلیقه‌ای خود ثابت کرده‌اند که توان مدیریت پسماند و حل بحران زباله را در این استان ندارند. مازندران با داشتن دریا و جنگل از سرمایه‌های ملی کشور محسوب میشود، بنابراین حل بحران ۴۰ سال زباله در این استان نیازمند نگاه و بودجه ملی است.
زباله مهم‌ترین مشکل امروز مازندران است چراکه سلامت شهروندان و محیط‌زیست را به‌صورت مستقیم نشانه رفته است. اما هر مسئولی که به این استان آمده، طرحی سلیقه‌ای برای معضل زباله پیشنهاد داده،طرح هایی که اساسا ناکارآمد بوده است. یک روز مسئولی کلید حل این مشکل را احداث کارخانه ورمی کمپوست دانسته و روز دیگر مسئولی طرح احداث کارخانه زباله‌سوز را مطرح کرده است اما در نهایت تمامی این طرح‌ها با گذشت ۳۰ سال همچنان نیمه‌کاره رها شده‌اند.
دریا و جنگلی که سطل زباله شد
مازندران را به دریا و جنگلش می‌شناسیم؛ دریا و جنگلی که از سرمایه‌های ملی کشورمحسوب میشود اما به سطل زباله‌ای برای مردم و مسئولان این استان تبدیل شده است. روزانه ۲۷۰۰ تن زباله در مازندران جمع‌آوری میشود که در سایه غفلت مسئولان به‌راحتی در میان جنگل، رودخانه و دریا رها میشود. براساس آمار سالانه بیش از ۱۵ میلیون گردشگر به مازندران سفر می‌کنند که این تعداد گردشگر در برخی مواقع، میزان حجم زباله جمع‌آوری شده را حتی به سه برابر افزایش می‌دهند.
چشم‌به راه نگاه ملی
باتوجه به موقعیت جغرافیایی مازندران و گردشگرپذیر بودن این استان، حل بحران ۴۰ ساله زباله مازندران، نیازمند یک نگاه و بودجه ملی است.
نمایندگان استان مازندران بارها به عدم اختصاص بودجه ملی برای حل بحران زباله این استان اعتراض کرده‌اند ولی تاکنون اتفاق نیافتاده است.
محمد دامادی نماینده مردم ساری به «قانون» درباره عدم اختصاص بودجه ملی برای مدیریت پسماند مازندران گفت:« استان‌های دیگر به فکر اتوبان‌های دو طبقه هستند ومسئولان بودجه‌های کلانی را به طرح‌های اختصاص می‌دهند درحالی که هیچ راه حل و اعتباری برای مهار زباله مازندران وجود ندارد .در مازندران از زیر آسفالت هم سبزه روییده میشود. کجا زباله و شیرابه را تخلیه کنند که به محیط زیست سیبی وارد نشود. ۳۰ سال است که ما فریاد می‌زنیم و دولت‌ها قول مهار زباله‌های مازندران را از طریق اعتبارمی دهند و اما در این چند سال هیچ بودجه‌ای برای حل این معضل اختصاص نداده‌اند».
ولی‌ا… نانواکناری، نماینده مردم بابلسر و فریدونکنار نیز با ابراز تاسف از نفوذ شیرابه زباله‌های بابلسر در دریای خزر، گفته است:« حدود ۱۰ سال است که زباله‌ها به شکل نادرست و ناهنجاری در نزدیکی ساحل خزر در بابلسر دپو می‌شوند. ساماندهی پسماند یک طرح ملی است که اختصاص بودجه ملی را می‌طلبد و استان با بودجه محدودش قادر به حل این مشکل نیست».
همچنین حسین نیازآذری، نماینده مردم بابل نیز درباره بحران زباله گفت:« از رییس سازمان محیط زیست درخواست کرده‌ایم به معضل زباله مازندران نگاه ملی داشته باشد و در هیات دولت مساله اختصاص بودجه برای حل این بحران را پیشنهاد دهند».
دپوی زباله در ۱۰۰ هکتار از جنگل‌ها
دپوی زباله در جنگل‌های مازندران سال‌هاست که برای محیط زیست مشکلاتی را پدید آورده است. به‌طوری‌که ۶۰۰ هکتار جنگل این منطقه که ریه‌های کشور تلقی می‌شوند، در معرض خطر هستند. براساس آمار در ۱۰۰ هکتار از جنگل‌های مازندران، دپوی زباله صورت می‌گیرد.
طرح تصفیه شیرابه زباله به آب شیرین
تصفیه شیرابه زباله به آب شیرین یکی از طرح‌هایی که در مازندران حاشیه‌های فراوانی به‌دنبال داشت. دانشگاه نوشیروانی بابل با شهرداری ساری قراردادی مبنی بر تصفیه شیرابه و تبدیل به آب سالم با روش نانو انعقاد کرد. اما متاسفانه بعد از گذشت چندسال و صرف بودجه هنگفتی، این طرح نیز همانند دیگر طرح‌ها با شکست مواجه شد.
حال پرسش اینجاست؛ چه‌کسی پاسخگوی هزینه و زمان از دست رفته در طرحی است که از همان ابتدا بسیاری از کارشناسان محیط زیست آن را بدون پشتوانه علمی و کارایی می‌دانستند؟
مازندران در محاصره زباله‌ها
سهیل اولازاد، یکی از فعالان محیط زیست مازندران درباره معضل زباله به «قانون» گفت: «در هر گوشه این استان زباله دفن میشود. در محمود‌آباد در دو متری ساحل دریای خزر زباله دپو میشود. در سرخ‌کوه در بیست متری ساحل زباله‌ها را دپو می‌کنند. در قائم‌شهر نیز ۴۰ سال است زباله را در بستر رودخانه دپو می‌کنند.
در فریدونکنار ارتفاع دپوی زباله به ۱۰ متر رسیده است. در ساری وضعیت به‌گونه‌ای است که از دپوی زباله‌ها در کنار پارک کیاسر یک دریاچه شیرابه به‌وجود آمده است. در جنگل شیرگام شیرابه زباله باعث پوسیدگی ریشه درختان شده است، به‌طوری‌که با کوچک‌ترین ضربه، درخت‌ها از ریشه کند می‌شوند.
در شهرستان تنکابن ۴۰ سال است زباله در رودخانه تلار تحلیه میشود و ارتفاع زباله در این رودخانه به ۱۵ تا ۲۰ متر می‌رسد. این آلودگی‌ها آمار سرطان را در استان‌های شمالی کشور افزایش داده است».
شیرابه زباله‌ها در سفره‌های زیرزمینی
اولادزاد ادامه داد: «شیرابه زباله‌ها، هکتارها زمین کشاورزی را آبیاری می‌کند و هنگامی که وارد رودخانه میشود، آب‌های زیرزمینی آلوده می‌کند. این اتفاق درحالی رخ می‌دهد که حتی دستگاه‌های تصفیه شهری و خانگی هم توانایی تصفیه این آب‌ها را از کلیفرم انسانی ندارد . نفوذ شیرابه زباله‌ها به رودخانه‌ها و آب‌های زیرزمینی باعث شده است که مازندران در کشور رتبه نخست سرطان گوارش را داشته باشد».
بازداشت شهرداران چاره‌ساز نبود
انباشت روزانه ۲۰۰ تن زباله در جنگل‌های شمال ایران توسط شهرداری ها، اداره محیط زیست مازندران را مجبور به شکایت از شهرداران این استان کرد. درپی این شکایت حکم بازداشت ۸۰ درصد از شهرداران شهرهای مازندران صادر شد اما این حکم نیز چاره‌ساز بحران زباله مازندران نبود.
به‌گفته شهرداران مازندران، آنها هم با دفن و یا انباشت زباله در جنگل‌ها مخالفند اما چاره دیگری ندارند و اگر زباله‌ها دراین مکان‌ها دفن نشوند، مجبور به رها سازی آنها در شهرها می شوند.فرصت‌‌سوزی شهرداران
نکته جالب توجه اینجاست؛ شهرداران مازندرانی درحالی از نبود بودجه برای مدیریت پسماند سخن می‌گویند که تمامی فرصت‌های انجام کار را در ۴۰ سال گذشته به‌دلیل مدیریت سلیقه‌ای و غیرکارشناسی از دست داده‌اند.
متاسفانه بخش دیدگاه‌های این مطلب بسته است.