در ایران، امروز از عقیم کردن کارتن خوابها و گور خوابها می گویند؛ چند ماه آینده شاید از کشتن آنان! …

در اوایل دهه ۱۹۲۰ میلادی اولین و بزرگترین انستیتوی تحقیقات نژادی (نژادشناسی) دنیا در سوئد تاسیس شد. آنها با اندازه‌گیری جمجمه و اسکلت مردم، آنها را به دسته‌های مختلف تقسیم می‌کردند. به عقیده این انستیتو انسان‌هایی با جمجمه کوتاه، و جمجمه بلند از نژادهای مختلفی بودند و رفتار و اخلاق متفاوتی داشتند! تحقیقات گسترده‌ی این انستیتو از این جلوتر نرفت و نتوانست به صورت علمی وجود نژادهای مختلف در میان انسان‌ها را ثابت کند.
اکنون ۱۲۰۰۰ عکس که توسط “انستیتوی نژادشناسی” برداشته شده است در کتابخانه تحقیقاتی دانشگاه اپسالا موجود می باشد. این عکسها برداشته شده از صورت، بدن، سر، بینی و اصولا تمام اعضای بدن اهالی ساکن در کل سوئد را شامل می شود.

تلاش برای ایجاد “نژاد بهتر و برتر” و از پس آن عقیم سازی اجباری (رسما) طی یک قرن گذشته، در جهان اجرا شده است. این عمل سازمان یافته در مورد مردمانی که با “به دنیا آوردن فرزندان نامطلوب” آرزوی “نژاد برتر” را خدشه دار می کردند، اجرا شد. کشورهایی مانند انگلستان، کنیا و ازبکستان، و بسیاری از کشورهای کوچک و بزرگ اروپایی به شکلهایی سیاست عقیم سازی اجباری شهروندان “دست دو” خود را اجرا کرده اند.

آمریکا: عقیم سازی زنان و مردان از اوایل قرن ۱۹ به اجرا درآمد. دولت وقت آمریکا به بهانۀ اصلاح نژاد برتر، قطع عیوب ژنتیکی، کنترل تولید مثل و در نهایت دستیابی به نسلی سالم و قوی دست به اجرای سیستماتیک این عمل زد.

آلمان هیتلری: در سال ۱۹۳۳ قانون عقیم سازی اجباری جهت جلوگیری از تولد کودکانی که “بیماری های ارثی” داشتند، اجرا کرد. آنها با الهام از آمریکا طرح عقیم کردن بیماران روانی، مجرمین، معتادان، ناشنوایان، نابینایان و کولیان را عملی کردند و در مدت چهار سال بیش از چهار صد هزار نفر در آلمان عقیم شدند.

سوئد: بین سالهای ۱۹۳۴ تا ۱۹۷۶ بیش از ۶۳ هزار نفر عقیم شدند که اکثر آنها زنان بودند و بیش از نیمی از این گروه اجبارا عقیم شدند. کولیان و دوره گردان (شهروندان دست دوم) اکثریت این گروه را تشکیل می دادند.

ژاپن: از سال ۱۹۰۷ به بعد به بهانۀ مبارزه با بیماری جذام به عقیم سازی اجباری دست زد. دولت ژاپن بیماریهای “ژنتیکی” که به نظرشان شامل عقب ماندگی ذهنی، اختلالات روانی و غیره بود را حقارتی برای “ژنان” ژاپنی به حساب می آورد، که باید “اصلاح” شود.

چکسلواکی: از سال ۱۹۷۳ به عقیم سازی اجباری تعداد قابل توجهی از زنان کولی این کشور پرداخت.

هند: از سال ۱۹۷۷ به امید کاهش روز افزون جمعیت، عمدتاً زنانی که سرپرستی خانوادۀ خود را به عهده دارند را با وعده های گرفتن زمین و مسکن تشویق به عقیم سازی می کند. زنهای هندی از سر ناچاری و به امید آیندۀ بهتری به سیاست های عقیم سازی دولت تن داده اند.

چین: از سال ۱۹۷۸ با اجرای سیاست تک فرزندی، تنظیم خانواده و کنترل جمعیت، بطور مشخص زنان را به عقیم سازی خود تشویق کرده است.