علی خامنه ای، دو روز پیش با صدور حکمی، امیر سرتیپ «احمدرضا پوردستان» را به عنوان جانشین فرمانده کل ارتش منصوب کرده است. او چهارم شهریور ۸۷ با حکم رهبر جمهوری اسلامی، فرمانده نیروی زمینی ارتش شده بود و در طول هشت سال گذشته به اندازه کافی اعتماد فرمانده کل قوا را برای ارتقا موقعیت خویش جلب کرده است. ….

ایران وایر:
در سال های اخیر، احمدرضا پوردستان در میان نظامی های ارتش ایران، شخصیت پر سر و صدایی بوده است. او صرفا تنها یک چهره نظامی نبوده، همواره کوشیده در کنار شخصیت نظامی اش، نقش یک تحلیل گر سیاسی و گاهی بین المللی را هم بازی کند.
امیر پوردستان، شخصیت رسانه ای و اجتماعی قدرتمندی دارد، رابطه اش با خبرنگاران خوب است و بلد است ادبیات خودش را با ادبیات دلخواه نظام تنظیم کند. پوردستان در طول این سال ها کوشیده چهره یک مدیر توسعه محور از خود نشان دهد.

او علاوه بر تبلیغ «طرح جامع نیروی زمینی ارتش» (شبیه طرح های توسعه سپاه) که از سال ۸۹ با تصویب آیت الله خامنه ای اجرایی شد، مرتب از توسعه و دست‏آوردهای تازه ارتش گزارش می دهد، حالا اگر مد روز فعالیت های سایبری باشد،‌ از ورود ارتش به جنگ سایبری می گوید، اگر پای «اقتصاد مقاومتی» در میان باشد، آن را ذیل این «فرموده» تعریف می کند و اگر مد روز بی اثر نشان دادن تحریم ها باشد، سریع فرمان را می چرخاند که « خیر سرشار تحریم، رسیدن به خودکفایی بود»‌، کارت ساخت «بالگرد ملی» را روی میز می گذارد و توضیح می دهد اصلا «آمریکایی ها مانده اند چه گونه در این شرایط تحریم ها، هنوز بالگردهای ارتش پرواز می کنند، جنگنده ها بر فراز آسمان هستند و کشتی ها در دریاها به حرکت در می آیند.»

تنظیم ادبیات امیر محدود به این حوزه ها نیست؛ حواسش است در حاشیه مذاکرات هسته ای، بگوید « اجازه بازرسی از مراکز نظامی را نمی دهیم»، بعد از مذاکرات بگوید نباید به دشمنی چون آمریکا امریکا «خوش گمانی» کرد، متناسب با فرموده رهبری موضع بگیرد: « اوباما غلط می کند ارتش ایران را تهدید به نابودی می کند»، انتخابات مجلس نهم را تیر خلاص بر نقشه های آمریکا توصیف کند و …. این طوری می شود که سخنرانی های امیر مثلا همین فروردین ۹۵، پیش از خطبه های نماز جمعه تهران، آیت الله «احمد جنتی» را به وجد می آورد تا وصف امیر بگوید: « از شاهکارهای امام، اثرگذاری روی ارتش بود که همه منقلب و عوض و انقلابی شدند که یک نمونه آن، امیر پوردستان بود، خداوند او را با حضرت علی محشور بفرماید.»

در مسیر همین هماهنگی ها، امیر که روزگاری می گفت ارتش مظلوم واقع شده و همان گونه که «مرتضی مطهری»، کتاب «خدمات متقابل اسلام و ایران» را نوشت، او هم باید «خدمات متقابل ارتش و ایران» را بنویسد، در چند سال گذشته اندک اندک یاد گرفت که بهتر است از سپاه تعریف کند: «سپاه بازوی قوی و امین نظام است و محدود به بخش نظامی نیست»، مکرر توضیح دهد ارتش در کنار سپاه است، چه در مرزهای شمال غربی و چه در سوریه و عراق، و با محوریت سپاه در حال انجام وظیفه است، شعار تعامل بیش تر با سپاه سر داده و خبر دهد « رزمایش مشترک ارتش و سپاه در رده لشکر برای اولین بار پس از انقلاب» برگزار می شود، تاکید کند « ارتش خود را بدهکار نظام می داند»، برای فرماندهان ارتش به واکاوی رابطه مالک اشتر و امام علی بپردازد تا به وقت لازم، «برای مولای زمان، نقش آفرینی هایی» ایجاد کنند و نصیحت شان کند: « دشمن شناسی و دشمن ستیزی از ویژگی های نیروهای مسلح است و این امر از طریق تبعیض محض از ولایت ممکن است» و بگوید: « انشاالله روزی برسد که فرماندهی معظم کل قوا به ما فرمان آزادسازی قدس را بدهند. ما منتظر آن لحظه هستیم».

اما منقلب و عوض شدن و یا شکوفایی امیر پوردستان یک سویه دیگر هم دارد ؛ ۱۱مرداد ۹۵ وقتی جنجال انتشار سخنرانی «حسن عباسی» علیه ارتش رقم خورد، عباسی در نامه عذرخواهی به فرمانده کل ارتش نوشت امیر پوردستان از سال ۸۹ پی گیر دریافت فیلم کلاس هایش بوده و از طریق دفترش کتبا او را مورد محبت و لطف قرار داده است. یک روز بعد در حالی که فرمانده نیروی دریایی ارتش، حسن عباسی را فردی کم اطلاع در برخی حوزه ها دانست که «متاسفانه تصور می کند نظرات و صحبت هایش در همه زمینه ها دقیق است»، امیر پوردستان در مقام فرمانده نیروی زمینی ارتش دست به قلم شد و حسن عباسی را «معلمی مهربان و انقلابی» توصیف کرد که «با کلامی آتشین و صریح»، «خود را سپر بلا و آماج ناجوانمردی های کینه توزان انقلاب ساخته» است.

کلام آتشین و صریح حسن عباسی البته که تاثیرش را در شش سال گذشته بر امیر گذاشته است.

امیر پوردستان طرح سپر دفاع موشکی آمریکا را نسخه زمینی جنگ ستارگان می داند، حادثه ۱۱ سپتامبر را یک خیمه شب بازی می خواند که با هدف جلوگیری از تشکیل قطب قدرت در خاورمیانه اجرا شد. به باور امیر پوردستان، « اسلام محور نظم نوین جهانی» است، قدرت جهان اسلام از وحدت بین شیعه و سنی ایجاد می شود، انقلاب اسلامی ۵۷ بسترساز وحدت بین شیعه و سنی بود و آمریکا ۱۱ سپتامبر را راه انداخت تا از ایجاد چنین قطبی جلوگیری کند و در منطقه ماند تا موج بیداری اسلامی در منطقه را بخواباند و بعد «با جنگ های ترکیبی و هیبریدی، اسلام ناب محمدی را مورد هجمه قرار داد»؛ خط به خط با حسن عباسی.

در این مسیر، امیر پوردستان سردارگونه سخن گفتن را هم یاد گرفته؛ یک جور خشم انقلابی، پیش بینی های مکرر، شعارهای تکراری و اظهارنظر درباره همه چیز. او با همین ژست ها و کلام ها، شهریور ۹۰ وعده داد در روزهای آینده طومار «پ ک ک» را در کردستان برای همیشه در هم می پیچانند، اندکی بعد گفت اگر تحریم ها آسیب بزنند، از اهرم تنگه هرمز استفاده می کنیم، تیرماه ۹۱ گفت سوریه از حالت بحران عبور کرده و در آینده نزدیک تنش ها و چالش ها رنگ خواهد باخت، بهمن ۹۲ گفت آمریکا در پیچ فروپاشی تاریخی قرار گرفته و اگر راهبرد خود را اصلاح نکند، به فروپاشی شوروی سابق دچار می شود و ….

سخنرانی های امیر ادامه دارد، ؛ از روابط اقتصادی چین و آمریکا تا تحلیل انتخابات آمریکا، کشف جنگ و جنایت بوکوحرام در نیجریه به نیابت از آمریکا و …؛ سردار نقدی وار.

سمت تازه « احمدرضا پوردستان» یک موقعیت ویژه برای او ایجاد کرده تا به سمت فرماندهی ارتش جمهوری اسلامی ایران نزدیک تر شود. او سوراخ دعا را یافته است. با ریش سفیدش که از سال ۹۳ بلند و بلندتر شده، چهره ای انقلابی تر هم پیدا کرده، فقط باید بیش تر و دقیق تر فیلم های کلاس های درس حسن عباسی را نگاه کند. روزی که او فرمانده ارتش شود، حسن عباسی را رسانه ها صرفا تئوریسین سپاه توصیف نمی کنند، تئوریسین ارتش هم می خوانندش؛ لحظه جور شدن در و تخته با هم.