تصادف وسایل نقلیه و موتوری یکی از عمده‌ترین دلایل مرگ و میر در سطح جهانی هستند و بالاترین نرخ این مرگ و میر به کشورهای در حال توسعه تعلق می‌گیرد. ….

به گزارش گروه خودروی عصر ایران به نقل از تارنمای “اطلس‌ورد”، بیشترین قربانیان تصادفات جاده‌ای در اصطلاح “کاربران جاده‌های آسیب‌پذیر” نامیده می‌شوند و شامل عابران پیاده، رانندگان، سرنشینان و کاربران وسائل دو‌چرخ هستند.
زمانی که با آمار و تعداد رسمی اعلام شده از سوی مقامات حمل‌و‌نقل رو‌به‌رو می‌شوید، وضعیت مرگ‌و‌میر جاده‌ای در سراسر جهان را بحران خواهید یافت.

مرگ‌های مرتبط با وسایل نقلیه یازدهمین عامل رایج مرگ‌و‌میر در کشورهای در حال توسعه هستند.

- گروه سنی جوان بین ۵ تا ۲۴ سال در معرض بالاترین ریسک مرگ‌و‌میر جاده‌ای قرار دارند.
- حمل و نقل عمومی در بسیاری از کشورها با درآمد کم یا متوسط، می‌تواند امنیت کمی را برای مردم ایجاد کند. این کشورها کمتر از نیمی از خودروهای جهان را دارند. با این وجود همین کشورها بیش از ۹۰ درصد از مرگ‌و‌میرهای تصادفات جاده‌ای را به خود اختصاص می‌دهند. شبکه جاده‌ای ضعیف و نامناسب و کمبود منابع برای اجرای قوانین ایمنی در جاده‌ها و امداد رسانی ضعیف پزشکی از جمله عوامل افزایش مرگ‌های جاده‌ای هستند.
- در مقابل کشورهایی با کمترین آمار مرگ و میر عمدتا کشورهایی ثروتمند با درآمد بالا به شمار می‌آیند. این کشورها منابع لازم برای حفظ جاده‌ها و ایجاد استانداردهای بالا را دارند و هر روزه قوانین سخت‌گیرانه‌تری را برای حرکت در جاده‌ها وضع می‌کنند.
- در کشورهای ثروتمند سامانه حمل و نقل عمومی با قدرت امنیتی تحسین‌برانگیز است. از طرف دیگر در برخی از کشورهای کم درآمد همین سامانه حمل و نقل عمومی عامل بزرگ مرگ‌و‌میر جاده‌ای محسوب می‌شود. به عنوان مثال در نیجریه و کنیا، سامانه‌های حمل و نقل عمومی کابین مسافران را بیش از ظرفیت ایمنی پر می‌کنند، بیش از سرعت قانونی حرکت کرده و اعتنایی به قوانین ندارند. تمامی این رفتارها برای مسافران نامناسب و خطرناک است.

نیمی از کشته‌شدگان تصادفات جاده‌ای، عابران، دوچرخه‌سواران و کاربران وسایل دو چرخ هستند.

- در آمریکا کشته‌شدگان کاربران موتورسیکلت‌ها به حدود ۲۰ درصد رسیده‌اند. این آمار بین سال‌های ۲۰۱۰- ۲۰۱۳ حدود ۱۵ درصد برآورد شد.
- در شرق آسیا این میزان به بیش از ۳۳ درصد می‌رسد. کاربران جاده‌های آسیب‌پذیر در این کشورها چندان توجهی به علامت‌های جاده‌ای و راهنمایی- رانندگی مانند خط عابر یا رنگ چراغ‌ها ندارند.

از طرفی برخی از ساختارها مانند خطوط حرکت برای دوچرخه سواران در این کشورها وجود ندارد. یکی دیگر از معضلات این بخش مدیریت دولتی است. دولت ها تا کنون نتوانسته‌اند، ابتکارعمل را برای کاهش تراکم خودروها در جاده‌ها و بزرگراه ها در دست بگیرند.

ضرورت تلاش‌های جهانی
در کنفرانس برزیل بسیاری از کشورهای جهان دور هم جمع شدند تا به راهکاری جهانی برای افزایش امنیت جاده‌ها و استاندارسازی تا سال ۲۰۳۰ در راستای اهداف توسعه پایدار بپردازند. آنها در خصوص اجرایی کردن سفت و سخت قوانین جاده‌ای، وادار کردن مردم به حرکت با سرعت مناسب، بستن کمربند ایمنی، استفاده از کلاه ایمنی برای موتورسواران و محدودیت‌های حضور کودکان در خودرو بحث کردند. از طرفی آنها متعهد شدند تا زیرساخت های جاده‌ای، امکانات ویژه برای عابران و دوچرخه سواران و همچنین امنیت حمل و نقل عمومی را گسترش دهند. براساس این بررسی بالاترین ضریب مرگ و میر جاده‌ای در کشورهای جهان در جدول زیر مشخص شده است.