ادعانامۀ مجلس بریتانیا علیه نیکلا سارکوزی در ماجرای حملۀ نظامی به لیبی

گزارش کمیسیون امور خارجۀ مجلس انگلستان تصریح می کند که دولت وقت فرانسه به بهانۀ نجات جان غیرنظامیان شهر بنغازی دخالت نظامی در لیبی را به اقدام نظامی علیه رژیم معمر قذافی تبدیل کرد. ….

media
Nicolas Sarkozy et Muammar Kadhafi, le 25 juillet 2007 à Tripoli

رادیو فرانسه، ناصر اعتمادی:
کمیسیون امور خارجۀ پارلمان انگلستان با انتشار یک گزارش ۴٩ صفحه ای رییس جمهوری پیشین فرانسه، نیکلا سارکوزی، را متهم می کند که برای پیشبرد منافع شخصی خود و تحکیم موقعیت فرانسه در شمال آفریقا فرمان حملۀ نظامی علیه رژیم معمر قذافی در لیبی را در سال ٢٠١١ صادر کرد.

گزارش کمیسیون امور خارجۀ مجلس انگلستان تصریح می کند که دولت وقت فرانسه به بهانۀ نجات جان غیرنظامیان شهر بنغازی دخالت نظامی در لیبی را به اقدام نظامی علیه رژیم معمر قذافی تبدیل کرد. این گزارش همچنین نخست وزیر وقت انگلستان، دیوید کامرون، را “مسئول نهایی” شکست حملۀ هوایی این کشور در لیبی معرفی کرده است. گزارش تأکید می کند که حملات هوایی انگلستان به سقوط معمر قذافی و جنگ داخلی در لیبی منجر شد و بیشترین بهره را به اسلامگرایان در کل شمال آفریقا رساند.

اقدام نظامی علیه لیبی با تأئید شورای امنیت سازمان ملل و با پشتیبانی دولت وقت فرانسه صورت گرفت. گزارش پارلمان انگلستان به گفتگوهای مسئولان سرویس های اطلاعاتی فرانسه و وزیر امور خارجۀ وقت آمریکا، هیلاری کلینتون، و همچنین اظهارات “سیدنی بلومانتل”، مشاور وقت وزیر امور خارجۀ آمریکا، استناد می کند که در خصوص تصمیم رییس جمهوری وقت فرانسه گفته است : “اهداف رییس جمهوری فرانسه در حملۀ نظامی به لیبی دستیابی به سهم بیشتری از تولید نفت این کشور، افزایش نفوذ فرانسه در شمال آفریقا، تحکیم موقعیت ارتش فرانسه در جهان، مقابله با طرح های قذافی برای جایگزین کردن فرانسه در کشورهای فرانسوی زبان آفریقا و بالاخره بهبود وضعیت سیاسی در خود فرانسه هستند.”

کمیسیون امور خارجۀ پارلمان انگلستان سپس تصریح می کند : اگر چه چهار هدف اول برای حملۀ نظامی به لیبی منافع ملی فرانسه را تأمین می کنند، در عوض هدف پنجم، یعنی “بهبود وضعیت سیاسی در فرانسه”، به منظور تأمین منافع سیاسی خود رییس جمهوری وقت فرانسه، نیکلا سارکوزی، دنبال شده است. گزارش تأکید می کند که هدف رییس جمهوری فرانسه مشخصاً به دست آوردن آرای بیشتر در انتخابات ریاست جمهوری سال ٢٠١٢ بوده است و به این منظور او قصد داشته با حملۀ نظامی به لیبی به نگرانی افکار عمومی در خصوص مهاجرت جمعیت های منطقۀ مدیترانه به فرانسه پاسخ بدهد.

گزارش کمیسیون پارلمان انگلستان “آلن ژوپه”، وزیر امور خارجۀ وقت فرانسه، را از یاد نبرده که در سخنرانی اش در شورای امنیت سازمان ملل و در پشتیبانی از حملۀ نظامی به لیبی تصویر مبالغه آمیزی از اوضاع امنیتی و غیرنظامیان این کشور ارایه داد و گفت : “زمان زیادی و شاید تنها چند ساعت” برای دخالت نظامی در لیبی “باقی نمانده است.”

نمایندگان مجلس انگلستان سپس به نقش مخالفان تبعیدی رژیم قذافی در فرانسه اشاره کرده اند که ارتباطات مهمی با برخی محافل بانفوذ روشنفکری فرانسه داشتند و قویاً خواستار اقدام نظامی فرانسه علیه رژیم معمر قذافی بودند. نمایندگان کمیسیون امور خارجۀ مجلس انگلستان تأکید می کنند که در حملۀ نظامی به لیبی عملاً درس های اشغال عراق در سال ٢٠٠٣ نادیده گرفته شد و دولت بریتانیا توسط فرانسه درگیر اقدام نظامی شد که حاصلش جنگ داخلی در لیبی و پیشروی اسلامگرایان در منطقه بوده است. آنان گفته اند که جستجوی راه حل سیاسی برای نجات جان غیرنظامیان بنغازی در سال ٢٠١١ امکانپذیر بود و تونی بلر، نخست وزیر پیشین انگلستان، گفتگوهایی را در این جهت با معمر قذافی آغاز کرده بود، اما، نخست وزیر وقت انگلستان، دیوید کامرون، و دولت او عزم خود را برای حملۀ نظامی علیه رژیم قذافی جزم کرده بودند.

متاسفانه بخش دیدگاه‌های این مطلب بسته است.