روزنامه اطلاعات در سرمقاله خود نوشت: عجیب آنکه پر سر و صداترین صداها در سر دادن فریاد وا اسلاما و وا عدالتا در ماجرای فیشهای حقوقی کلان، به خاموش ترین نجواها در ماجرای واگذاری املاک در شهرداری بدل می‌شود. ….

بی‌آنکه اندیشه کنیم اگر پرداخت حقوقهای نجومی بد است که بد است و هیچ حرفی در آن نیست، واگذاری فلان زمین یا خانه یا آپارتمان به یک‌سوم قیمت به فلان فرد هم بد است. فرقی نمی‌کند که باشد و تحت لوای کدام پرچم هورا بکشد.

اگر اخذ پورسانت گناه است و اگر اختلاس زشت است و اگر پرداخت وام‌های کلان به افراد خاص بی‌عدالتی است هرگونه تخفیف در اعطای تراکم اضافی هم عیب است. هر نوع تغییر کاربری که ممکن است به یک‌باره میلیاردها تومان سود به فرد یا مجموعه‌ای برساند هم عیب و گناه است.

اخیراً رئیس محترم قوه قضائیه درباره ماجرای تخفیف‌های شهرداری، اشاره کردند که هم بزرگنمایی فیشهای حقوقی و هم ماجرای شهرداری درست نیست چرا که ممکن است این تصور ایجاد شود که پس در همه جا فساد است و این به نگاه جامعه نسبت به سلامت نظام صدمه می‌زند.
این حرف حرف درستی است اما لازمه آن این است که دستگاه قضا هم بی‌ملاحظه و بی‌مماشات و بدون تمایز به گونه‌ای با آن برخورد کند که چنین لکه‌های ننگی بر دامان نظام ننشیند. هرگونه برخورد دوگانه با مسئله فساد و تبعیض موجب بدبینی می‌شود و گریزی از آن نیست. خودی و غیرخودی ندارد.