ما امروز نه در پایان بلکه در آغاز مبارزه خود هستیم. کافی نیست که به این جا بیائیم و به نفع هشت ساعت کار روزانه تظاهرات برپا کنیم. ما نباید همانند بعضی مسیحی هائی باشیم که شش روز هفته را مرتکب گناه می شوند و روز هفتم به کلیسا می روند بلکه ما باید روزانه و به طور دائم در باره اهداف و آرمان هایمان صحبت کنیم و از مردان و به خصوص از زنانی که با آن ها در تماس هستیم بخواهیم که به صفوف ما بپیوندند و ما را در مبارزه یاری دهند. ….

———————————————————————

خلاصه ای از سخنرانی النور مارکس در روز اول ماه مه ، هاید پارک – چهارم ماه مه ۱۸۹۰
ترجمه: اشرف دهقانی

ما به این جا نیامده ایم تا کار احزاب سیاسی را انجام دهیم. ما به خاطر طبقه کارگر، برای دفاع از حقوق خودش و دست یابی به مطالبات خودش در این جا هستیم. من زمانی را به یاد می آورم که در تعداد اندکی ، حدود ده دوازده نفر ، با خواست لایحه هشت ساعت کار به هاید پارک آمدیم. اما ده دوازده نفر به صدها نفر و صدها نفر به هزاران نفر تبدیل شد تا این که ما امروز شاهد تظاهرات بزرگ و باشکوهی هستیم که تمام هاید پارک را فرا گرفته است. ما روبروی تظاهرات دیگری ایستاده ایم و من خوشحالم که می بینم توده عظیمی از مردم در طرف ما هستند. همه آن هائی از ما که نگرانی های اعتصاب کارگران بندر و به خصوص کارگران گاز را تجربه کرده و زنان و مردان و کودکانی را دیده اند که دور ما ایستاده اند، اعتصابات را کافی می دانند و حال ما مصممیم که از طریق تصویب هشت ساعت کار روزانه در قانون ، ضمانت آن را تأمین کنیم. اگر چنین نکنیم در اولین فرصت آن ها این دست آورد را از ما پس خواهند گرفت.

اگر ما به پیروزی ای که این روز بزرگ می تواند به راحتی به ما عرضه کند نرسیم باید فقط خودمان را سرزنش بکنیم. در این پارک، در این بعد از ظهر مردی هست (مایکل داویت) (۱) که یک بار توسط گلادستون زندانی شده بود. اما آقای گلادستون اکنون بهترین روابط را با او دارد. دلیل این تغییر را شما چه می دانید؟ چرا حزب لیبرال یک مرتبه به سوی “حکومت ملی” برگشته است؟ (۲) به این دلیل ساده که مردم ایرلند ۸۰ نماینده به مجلس عوام فرستادند تا محافظه کاران را تقویت کنند. به همین طریق ما هم باید این اعضای لیبرال و رادیکال را اگر از برنامه ما پشتیبانی نکنند از مجلس به بیرون بیاندازیم. (۳) من در این بعد از ظهر نه فقط به عنوان عضوی از اتحادیه کارگری بلکه به عنوان یک سوسیالیست با شما صحبت می کنم. سوسیالیست ها معتقدند که ۸ ساعت کار روزانه ، قدم اول و عاجل ترین قدمی است که باید برداشته شود و هدف ما رسیدن به زمانی است که دیگر طبقه ای که نان دو طبقه دیگر را تأمین کند وجود نخواهد داشت؛ و جامعه از شر بیکاری چه در بالا و چه در پائین ، خلاصی خواهد یافت.

ما امروز نه در پایان بلکه در آغاز مبارزه خود هستیم. کافی نیست که به این جا بیائیم و به نفع هشت ساعت کار روزانه تظاهرات برپا کنیم. ما نباید همانند بعضی مسیحی هائی باشیم که شش روز هفته را مرتکب گناه می شوند و روز هفتم به کلیسا می روند بلکه ما باید روزانه و به طور دائم در باره اهداف و آرمان هایمان صحبت کنیم و از مردان و به خصوص از زنانی که با آن ها در تماس هستیم بخواهیم که به صفوف ما بپیوندند و ما را در مبارزه یاری دهند.

“برخیزید همچون شیران بعد از یک خواب غفلت
در شماری شکست ناپذیر،
زنجیرهایتان را همچون شبنم روی زمین بریزید
زنجیرهائی که به هنگامی که در خواب بودید به دست و پای شما بسته شده -
شما بیشمارانید – آن ها در مقابل شما بسیار اندکند.”