اخیرا دو تن از زندانیان سیاسی (آقایان عظیم زاده و عبدی) در اعتراض به پرونده سازی برای فعالان کارگری و اجتماعی و زدن اتهام ِ”اقدام علیه امنیت ملی” به این فعالان در دادگاه های در بسته و بدون وکیل و همچنین اعتراض به شرایط زندان اعلام اعتصاب غذا کرده اند و در پی آن مطلبی هم با عنوان چرا از این اعتصاب حمایت نمی کنیم در سایت ها منتشر شده است.

ما شاهد این نوع اعتراضات از جانب سایر زندانیان نظیر آقایان محمود بهشتی و امیر امیرقلی، سعید شیرزاد، حسین ملکی رونقی و … نیز می باشیم. اعلام اعتصاب غذا معمولا آخرین شیوه بیان اعتراض یک زندانی سیاسی به بی عدالتی است. این امر که ممکن است در نوع بیان این خواسته ها یا زمان اعلام اعتصاب اشکالاتی وجود داشته و دارد که می توان به جای خود به آن انتقاد کرد، اما این مساله که عده ای ناشناس و یا شاید هم با نام های جعلی و مستعار در فضای مجازی علیه آنها مطلب بنویسند و راست و دروغ را سر هم کنند و به فعالان باسابقه کارگری اتهام بزنند شیوه محافل ضد کارگری است.

ما در گذشته انتشار مطالبی با نام های ناشناخته ای همانند مزدک بهرامیان، فرامرز بابامیری و… را هم شاهد بوده ایم که برای تخریب فعالان شناخته شده کارگری دروغ هایی را سر هم کرده اند و عده ای ناآگاه یا تازه کار را به شبهه و تردید انداخته اند.

گر چه این اعمال برای فعالان با سابقه و کهنه کار اجتماعی و کارگری نخ نما شده، اما این امکان وجود دارد که برخی را فریفته و آنان را نسبت به فعالان کارگری بدبین کند.
از این جهت باید با قطعیت اعلام کرد، در زمانی که این افراد به دلیل فعالیت های اجتماعی و سیاسی و دفاع از منافع صنفی همکاران خود در زندان هستند و به شرایط تحمیل شده به آنان اعتراض دارند، انتشار این گونه به اصطلاح نقدها و مطالب به طور قطع در راستای سیاست های محافل ضد کارگری برای ایجاد جو بدبینی است و آب به آسیاب دشمنان کارگران و زحمتکشان می ریزد و عده ای نیز متاسفانه ناآگاهانه و برخی نیز آگاهانه به این جو بدبینی دامن می زنند.

علیرضا ثقفی خراسانی