حسین رحیمی، نوجوان شانزده ساله ایرانی که همراه خانواده‌اش در آلمان تقاضای پناهندگی کرده بود، خودکشی کرد. ….

بی بی سی:
آقای رحیمی خود را در کنار بزرگ‌راهی نزدیک اردوگاه پناهجویان در شهر ارلانگن در جنوب آلمان حلق آویز کرد.
بهنام رحیمی پدر حسین به بی‌بی‌سی فارسی گفت که شب گذشته جسد پسرش را بیرون از اردوگاه پناهجویان پیدا کرده و نامه‌ای از او بجا مانده که در آن نوشته بود که دیگر طاقت “این زندگی سخت” را نداشته است. آقای رحیمی به بی‌بی‌سی گفت: “ما حدود شش ماه پیش وارد آلمان شدیم و دو ماه اول را در یک اردوگاه به سر بردیم و بعد به ماه قول دادند که ما را به آپارتمانی منتقل کنند که از این وضعیت در آییم. اما چهار ماه است که ما را در یک سالن بسکتبال جا داده‌اند. جایی که زن و مرد و کودک از هر ملیتی با هم در شرایط بدی زندگی می‌کنند.” “من برای نجات فرزندم از وضعیت اجتماعی بد ایران از راه دریا خود را به اروپا و سپس به آلمان رساندم. اما وضعیت ما در این سالن بسکبال آنقدر بد بود که پسرم تقاضای بازگشت به ایران داد، اما با وجود رضایت من، آنها قبول نکردند که او را بازگردانند”.

به گفته بهنام رحیمی، حسین دچار افسردگی شده بود و “بارها به مسئولان اردوگاه گفت یا من را به خانه‎ای منتقل کنید یا خودم را می‌کشم.” آقای رحیمی گفت که پسرش “یکی دو بار هم با خوردن قرص و زدن رگ مچ دستش” اقدام به خودکشی کرده بود.