جزئیات تازه از ردپای ایران در “اوراق پاناما”
تاکنون هیچ سرمایهدار حقیقی و حقوقی در کشور ما مجبور به پرداخت مالیاتی نجومی نشده که به خاطر فرار از آن به سمت چنین شرکتهایی دست دراز کنند! ….
دویچه وله:
روزنامه “زود دویچه” به تازگی گزارشی درباره نقش ایران و احمدینژاد در “اوراق پاناما” منتشر کرد که توجه زیادی برانگیخت و واکنشهای متفاوتی را به دنبال داشت. این روزنامه اکنون جزئیات بیشتری از این ماجرا منتشر کرده است.روزنامه “آفرینش” چاپ تهران در شماره ۱۸ فروردین ماه خود با اشاره به این که نباید به خاطر کم تعداد بودن نام اشخاص حقیقی و حقوقی ایران در اوراق پاناما “زیاد خوشحال بود و احساس آبرومندی نزد افکارعمومی جهان داشت” نوشت: «تاکنون هیچ سرمایهدار حقیقی و حقوقی در کشور ما مجبور به پرداخت مالیاتی نجومی نشده که به خاطر فرار از آن به سمت چنین شرکتهایی دست دراز کنند!»
مهدی محسنیانراد، متخصص علوم ارتباطات و استاد دانشگاه نیز در یادداشتی که در روزنامه “اعتماد” منتشر شد، افشای اسناد “اوراق پاناما” را حاصل شاخهای از فعالیت رسانهای به نام “روزنامهنگاری تحقیقی و پژوهشی” عنوان کرد که به گفتهی او آموزش آن پس از انقلاب ۵۷ در ایران متوقف شد.
آزادی افشاگری رسانهها
محسنیانراد با تاکید بر اینکه بسترهای لازم برای روزنامهنگاری تحقیقی در جمهوری اسلامی وجود ندارد نوشت: «همین است که وقتی پروندهای مانند قتلهای زنجیرهای رخ میدهد، روزنامهای که خبر را منتشر میکند، توقیف میشود یا زمانی که مدیرکل بانک ملی با اختلاس از ایران فرار میکند روزنامهها تنها خبر این فرار را گزارش میدهند.»
این استاد دانشگاه در ادامه افزود: «تمام اعضای انجمن بینالمللی روزنامهنگاران تحقیقی که در پرونده “اوراق پاناما” همکاری کردهاند، شبیه همان روزنامهنگارانی هستند که افشاگری واترگیت و… را به وجود آوردند و در واقعیت حرفهای روزنامهنگاری، تنها و تنها به رسالت و وظیفه خود عمل کردهاند و رفتار و تلاش حرفهای آنها غیرعادی و عجیب نیست. این تعجب، تنها برای ماست که چنین شاخهای از روزنامهنگاری و تاثیرات مهم آن را در ایران تجربه نکردهایم.»
ظاهرا به همین علت است که برملا شدن فساد اقتصادی در جمهوری اسلامی معمولا متاثر از جنگ قدرت و رقابتهای جناحی است و مسئولان حکومتی تا کنون واکنش قابل اعتنایی به افشای “اوراق پاناما” نشان ندادهاند.
متاسفانه بخش دیدگاههای این مطلب بسته است.