مقاره عابد عضو مرجع ملی کنوانسیون حقوق کودک در ایران در گفت‌وگو با خبرگزاری کار ایران، ایلنا با اشاره به آمار ۲۰۰ تا ۲۵۰ کودک در زندان‌های ایران، نگهداری کودکان در زندان را نوعی خشونت علیه آنها دانست. ….

دویچه وله:
وی تاکید کرد که تا دو سالگی و زمان شیردهی کودک باید کنار مادر باشد اما پس از این دوره کودک یا باید به خانواده‌اش سپرده شود و یا در صورت نداشتن خانواده سرپرستی‌او باید به سازمان‌های حمایتی مثل بهزیستی واگذار شود.

مدتی است که فعالان حقوق کودک و حقوق بشر خواسته تاسیس مهد کودک در زندان‌ها را مطرح کرده‌اند. عضو مرجع ملی کنوانسیون حقوق کودک گفته که در این مورد آیین‌نامه‌هایی تدوین شده است. به گفته عابد، پیشتر بر اساس تفاهم‌نامه‌ای میان سازمان زندان‌ها و سازمان بهزیستی این کودکان به مهد کودک‌های خارج زندان معرفی می‌شدند اما چون این کار هزینه رفت و آمد کودکان را در بر داشت و مسئولیت نگهداری از این کودکان در مهد کودک نیز مشکل بود، متوقف شد. این مقام مسئول تاکید کرد: «آنچه مهم است در نظرگرفتن منافع عالی کودک است که این منافع ایجاب می‌کند ضمن حفظ رابطه کودک و مادر شرایطی فراهم شود که کودکان وخصوصا کودکانی که بین ۳ تا ۵ سال سن دارند بیشتر اوقات را در خارج از زندان به سربرند.» از اوایل انقلاب و سال‌های دهه ۱۳۶۰ با موج فراگیر دستگیری فعالان سیاسی بسیاری از زنانی که باردار بودند در زندان زایمان کردند و فرزندانشان نیز تا مدتی با آنها در زندان بودند.

اکنون نیز بسیاری از زندانیان غیر سیاسی در بند عمومی زنان ناچارند فرزندانشان را در فضای زندان کنار خود نگه دارند. “کمپین حمایت از مادران زندانی” یکی از خواسته‌هایش را ایجاد مهدکودک در زندان‌ها برای نگهداری این کودکان اعلام کرده است. این در حالی است که در حال حاضر ۱۳ زن زندانی سیاسی نیز وجود دارند که فرزندانشان بیرون زندان و دور از مادرانشان هستند. نرگس محمدی، فاران حسامی، مهوش شهریاری و فریبا کمال آبادی از جمله این مادران زندانی هستند.