بسیاری از نشریات آلمان و اروپا نیز یکی از تفاسیر خود را به این موضوع اختصاص داده و آن را ا ز جوانب گوناگون بررسی کردند. ….

دویچه وله:
اجرای برجام و رفع تحریم‌ها علیه جمهوری اسلامی ایران بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های غربی داشت. بسیاری از نشریات آلمان و اروپا نیز یکی از تفاسیر خود را به این موضوع اختصاص داده و آن را ا ز جوانب گوناگون بررسی کردند.

روزنامه محلی آلمانی Neue Osnabrücker Zeitung در تفسیری که درباره اجرایی شدن برجام و رفع تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران نوشته، آورده است: «این موفقیت فوق‌العاده دیپلماسی و خرد در دورانی پرتلاطم است. ایران خطر برنامه هسته‌ای خود را رفع کرده و غرب نیز تحریم‌های فلج‌کننده علیه جمهوری اسلامی را برداشته است. وجود ایرانی میانه‌رو و محاسبه‌شونده به عنوان شریکی در مبارزه با “دولت اسلامی” چقدر ارزشمند خواهد بود. اما برای رسیدن به آنجا هنوز راهی دراز در پیش است. ایران نفت‌خیر و گازخیز در زمانی نامناسب به بازار جهانی مواد خام بازگشته است. بهای نفت سقوط کرده و افزون بر آن معلوم نیست که آیا جمهوری اسلامی در رقابت و مناقشه با عربستان سعودی حد و مرز را رعایت کند و دستگاه قضایی سختگیر خود را به تعدیل کشاند. تلاش‌هایی که می‌توانند از ایران یک شریک بسازند، در واقع اکنون شروع شده‌اند.»
روزنامه محلی Flensburger Tageblatt در تفسیر خود می‌نویسد: «آلمانی‌ها بهتر است که این چنین شتابزده خوشحالی نکنند. بازار ایران نه تنها به خاطر تحریم‌ها که به خاطر سوءمدیریت دچار بیماری است و شکوفایی اقتصادی ایران نیز به عوامل بسیاری بستگی دارد. از سوی دیگر ایران با بازار نفتی تضعیف‌شده روبروست. مسئله دیگر شک و تردید دائمی است که میان اسرائیل و آمریکا بر سر موضوع ایران حاکم است. افزون بر این رقابت و مناقشه میان عربستان سعودی و ایران شدت یافته است. هیچ کسی امروز نمی‌تواند تضمین کند که این دو کشور در هنگام معامله با آلمانی‌ها نخواهند که آلمان با طرف متخاصم دیگر کمتر دست به معامله بزند، از جمله در عرصه معاملات سلاح.»

در تفسیر روزنامه محلی Der neue Tag از جمله آمده است: «علیرغم توافق هسته‌ای باید اذعان داشت که ایران همچنان در آستانه تبدیل شدن به قدرتی اتمی است. هیچ کسی واقعا نمی‌تواند باور داشته باشد که جمهوری اسلامی در درازمدت از گزینه هسته‌ای چشم بپوشد. نکته پرسش‌برانگیز دیگر این است که آیا ایران زمانی خواهد توانست که به نفرت خود از اسرائیل پایان دهد؟ در هر حال غرب توانسته‌است به زمان بیشتری دست یابد و پایان تحریم‌ها نیز به ایران این فرصت یک‌باره را می‌دهد که نقش راهبردی خود در منطقه را از طریق قدرت و ظرفیت اقتصادی گسترش دهد و نه از طریق تهدیدهای هسته‌ای.»

مفسر روزنامه سوئیسی Neue Zürcher Zeitung معتقد است: «نمی‌توان گفت که تحولات ایران به چه سمت و سو خواهد بود. جمهوری اسلامی اگر لازم بداند، همچنان موازین بین‌المللی را زیر پا می‌گذارد، نشانه آن، نقض منع آزمایش‌های موشکی است که در ماه‌های اخیر صورت گرفته‌‌اند. همچنین می‌توان دید که رژیم استوار بر روحانیت در ایران برای توجیه مشروعیت خود نمی‌تواند از شیطانی خواندن دائمی آمریکا چشم‌ بپوشد. توافق اتمی وین بر این امید استوار است که ایران با گذشت زمان به محاسن حضور دوباره در اقتصاد جهان پی برد و موضع اسلام‌گرایانه و ضدغربی خود را تعدیل کند.»

روزنامه فرانسوی Ouest-France در تفسیر خود می‌نویسد: «ایران روی کاغذ دوباره به یک کنش‌گر دیپلماتیک و به رسمیت‌شناخته‌شده بدل گردیده است. آیا ایران از رفع سوءظن‌ها و اتهام‌ها علیه خود استفاده خواهد کرد تا از نفوذ خود در عراق، سوریه، لبنان و یمن در راه صلح استفاده کند. ایران شیعه‌مذهب دو برگ برنده دارد که رقیب سنی‌مذهب این کشور، یعنی عربستان سعودی از آن برخوردار نیست: یکی آنکه ایران کشوری قوی است که می‌توان با آن مذاکره کرد و دیگر آنکه از روحانیتی پایدار برخوردار است که زمام امور را در دست دارد، سوای آنکه کم‌وکیف تحولات اجتماعی چگونه است. در دوران جنون مرگباری که داعش بانی آن است، وجود ملایان ایران آرام‌بخش می‌بود، اگر نمی‌دانستیم که آنان چه جنایاتی از سال ۱۹۷۹ به این سو مرتکب شده‌اند.»

و در پایان نگاهی می‌اندازیم به تفسیر روزنامه اسپانیایی El Mundo که در آن آمده است: «بازگشت ایران به صحنه سیاست جهان فرصت‌هایی تازه به همراه دارد، اما با خطراتی نیز توأم است. اتحادیه اروپا از امکانات و موقعیت‌هایی که حال برای شرکت‌های اروپایی در ایران فراهم آمده، بسیار شادمان است. عادی شدن مناسبات میان تهران و غرب اما پیامدهای ژئوپلیتیک نیز خواهد داشت. تنش‌های میان جمهوری اسلامی و عربستان سعودی شدت گرفته‌اند. این دو کشور قدرت‌های راهبردی در منطقه محسوب می‌شوند و بازیگران اصلی در تقریبا تمامی درگیری‌های خاورمیانه هستند، از جمله در یمن، عراق و سوریه. آمریکا باید تبحر زیادی از خود نشان دهد تا بتواند نگرانی‌های کشورهای عربی را برطرف سازد. اسرائیل نیز به ضمانت‌هایی اضافه نیاز خواهد داشت.»