وقاحت گستاخانه در متن نامهء سیدعلی خامنه ای را نمی توان نادیده گرفت. گستاخانه ازاین نظر که درک و شعور دیگران را به هیچ می انگارد و درخود بزرگ بینی نیز افراطی بیمارگونه دارد.  کوتاه سخن، جای جای نامهء مقام معظم رهبری به رییس جمهوری نشانگر سقوط شتابندهء حکومتی است که دراثرخودکرده های بی تدبیرش درگرداب ورشکستگیِ به تقصیر دست و پا می زند و برای آن که شرّش ازسرکشور کم شود و خطر ازدست رفتن یکپارچگی و تمامیت آن را رفع کند، تنها نیازمند یک خیزش همدلانه و تلنگر مردمی است! ….

جنبش سکولار دمکراسی ایران:
بیش از ۳ ماه پس از تصویب “برنامه جامع اقدام مشترک” (برجام) توسط مذاکره کنندگان حکومت آخوندی و کشورهای موسوم به ۱+۵ و درپی روندی غریب و مضحک که درآن هرکس مسئولیت این شکست خفت بار را به گردن دیگری می انداخت و خود شانه از زیربار مسئولیت خالی می کرد، هفته گذشته مجلس دست نشانده و فرمایشی – که راه یافتگان به آن از صافی تأیید صلاحیت شورای نگهبان منصوب ولی مطلقه فقیه گذشته و آزمون التزام عملی به او را گذرانده اند – در حرکتی مفتضحانه، که بررسی جزییات “برجام” را درمدت “۲۰ دقیقه” به انجام رساند، سرانجام بر “روند بررسی” نقطهء پایان نهاد.
د

رمورد چند وچون این کش و قوس بیش از ۹۰ روزه، نویسنده ای نکته سنج به نام “منصور امان” می نویسد: «مهلت ۹۰ روزه درحقیقت فرصتی گرانبها به آقای خامنه ای برای عقب نشینی منظم و سرکشیدن “جام زهر” بود.  وی اما با هراس خفت بار از پذیرفتن مسئولیت “نرمش قهرمانانه” این شانس را از دست داد. او ترجیح داد درپس اردوی گیج و به هم ریخته اش پنهان شود و طوق شکست را به گردن آنها بیاندازد».
دراین مدت، زیردستان نیز که دست مقام معظم رهبری را خوانده بودند، ازپذیرش بار مسئولیت شانه خالی می کردند و هیچ موقعیتی را برای تأکید براین که همهء مراحل منتهی به تصویب “برجام” زیرنظرمستقیم مقام معظم رهبری انجام شده، ازدست نمی دادند.

صحنهء آخر این پرده از نمایش تراژدی، که به بهای دهها میلیارد دلار برای مردم نگونبخت و مستأصل کشور تمام شده، روز چهارشنبه این هفته، ۲۹ مهر، با نامهء سید علی خامنه ای خطاب به شیخ حسن روحانی، رییس جمهوری و رییس شورای امنیت ملی اجرا شد. متن این نامه پراز آشفتگی، اغتشاش فکری، مغالطه کاری و نتیجه گیری های توهم آمیز و بریده از واقعیت ها است.
به گزارش “پایگاه اطلاع رسانی دفترمقام معظم رهبری”، متن نامهء سیدعلی خامنه ای به شیخ حسن روحانی با این عبارات آغاز می شود: «اکنون که موافقت نامه موسوم به برجام پس از بررسی های دقیق و مسئولانه در مجلس شورای اسلامی، کمیسیون ویژه و دیگر کمیسیون ها و نیز در شورای عالی امنیت ملی، سرانجام از مجاری قانونی عبورکرده و درانتظار اعلام نظر اینجانب است، لازم می دانم نکاتی را یادآورشوم تا جنابعالی و دیگر دست اندرکاران مستقیم و غیرمستقیم آن، فرصت کافی برای رعایت و حفظ منافع ملی و مصالح عالیهء کشور دراختیار داشته باشید»!

مقام معظم رهبری درحالی از “بررسی های دقیق و مسئولانه در مجلس شورای اسلامی” سخن می گوید که این مجلس فرمایشی با بررسی ۲۰ دقیقه ای جزئیات برجام بی اختیار بودن خود را نشان داد و رییس مجلس نیز آشکارا آن را “پروندهء مقام معظم رهبری” خواند. همچنین، سیدعلی خامنه ای درحالی دربارهء “رعایت و حفظ منافع ملی و مصالح عالیهء کشور” رهنمون می دهد که خود وی، درطول بیش از ۱۲ سال، با خیره سری و طرح شعارهای نابخردانه ای چون “حق مسلم ماست” به ماجراجویی ای پرداخت که موجب واردآمدن دهها میلیارددلار زیان و خسارت مالی و مادی و انزوای بی سابقه کشورشد.

دراین نامه، سیدعلی خامنه ای شرط و شروطی برای رییس جمهوری تعیین می کند که آنها را جز به درماندگی و بریدگی از واقعیت ها – ازجمله مفاد صریح و آشکار متن “برجام” – نمی توان تعبیرکرد.  ازجملهء این شرایط پافشاری خردگریزانه بر “دشمنی” با ایالات متحده است که درصورت عمل به آن عملاً اجرای “برجام”، به عنوان راه حلی برای برون رفت کشور از بن بست فاجعه بار موجود، تعلیق به محال می شود: «دشمنی رژیم ایالات متحده امریکا را برضد جمهوری اسلامی برای آنان اجتناب ناپذیرکرده است و این دشمنی تا هنگامی که جمهوری اسلامی با قدرت درونی پایدار خود آنان را مأیوس کند، ادامه خواهد داشت»!

این واقعیت گریزی در جاهای دیگر نامه نیز به وضوح به چشم می خورد. از جمله درموضوعاتی که او بدون توجه به مفاد صریح متن توافق آنها را “نقض برجام” برمی شمارد: «از آنجا که پذیرش مذاکرات ازسوی ایران اساساً با هدف لغو تحریم های ظالمانه اقتصادی و مالی صورت گرفته است و اجرایی شدن آن در برجام به بعد از اقدام های ایران موکول گردیده، لازم است تضمین های قوی و کافی برای جلوگیری از تخلف های طرف مقابل تدارک شود که از جملهء آن اعلام کتبی رییس جمهوری آمریکا و اتحادیهء اروپا مبنی بر لغو تحریم ها است.  هرگونه اظهاری مبنی براین که ساختار تحریم ها باقی خواهد ماند، به منزلهء نقض برجام است».  مقام معظم این شرط را درحالی تعیین می کند که بنابر متن صریح “برجام” دست کم در ۸ سال اول، حرفی از لغو تحریم ها درمیان نیست و تنها تعلیق – قابل برگشت – آنها مطرح شده است!

دربخش دیگری از نامه، مقام معظم رهبری، با رندی آخوندی، می کوشد که مسایل دیگری چون تروریسم و حقوق بشر را نیز جزء مقوله هایی که پرداختن به آنها “نقض برجام” است قلمداد کند: «درسراسر دورهء ۸ ساله وضع هرگونه تحریم درهرسطح و به هر بهانه ای (ازجمله بهانه های تکراری و خودساختهء تروریسم و حقوق بشر)، توسط هریک از کشورهای طرف مذاکرات، نقض برجام محسوب خواهد شد». البته، از مقام معظم رهبری نمی توان انتظار داشت که مرجع استنباط خود را توضیح دهد و بگوید که این اعلام یکجانبه “نقض” برچه پایه و اساسی است.
یک روز پیش از انتشار این نامه، کنگرهء امریکا متنی را دردستورکار خود گذاشت که به موجب آن کلیت سپاه پاسداران به عنوان یک سازمان تروریستی شناخته شود. پیشتر نیروی قدس سپاه پاسداران در ردیف سازمان های تروریستی قرارگرفته بود و درصورت تصویب این متن کل سپاه پاسداران به عنوان سازمان تروریستی شناخته می شود. باتوجه به اکثریت جمهوری خواهان در کنگره، امکان تصویب این متن کم نیست و دراین صورت باراک اوباما درموقعیت دشوار تصمیم گیری برای وتو یا پذیرش آن قرارخواهد گرفت.

درجاهای دیگر نامهء سیدعلی خامنه ای، دستورالعمل هایی درمواردی مانند تغییرکاربری کارخانهء آب سنگین اراک و فروش موجودی اورانیوم غنی شده دیده می شود که موجب استهزای حریفان می شود. اودرمورد کارخانهء آب سنگین اراک، که تکلیف آن در متن برجام مشخص شده و مذاکره برای تغییرکاربری آن با چین جریان دارد، می گوید: «اقدام درمورد نوسازی کارخانهء اراک، با حفظ هویت سنگین آن، تنها درصورتی آغاز خواهد شد که قرارداد قطعی و مطمئن دربارهء طرح جایگزین و تضمین کافی برای اجرای آن منعقد شده باشد»!

درمورد فروش موجودی اورانیوم غنی شده – حدود ۹۵۰۰ کیلو ازکل ۹۸۰۰ کیلو اورانیوم غنی شده ۳٫۵ درصدی، که بهای آن دربازار بین المللی چیزی حدود ۲۰ میلیون دلار، یعنی یک ده هزارم هزینه و خسارت اجرای برنامهء هسته ای است – نیز رهنمون می دهد که رییس جمهوری مراقب باشد که در این معامله کشور مغبون نشود!: «معاملهء اورانیوم غنی شدهء موجود دربرابر کیک زرد با دولت خارجی درصورتی آغاز خواهد شد که قرارداد مطمئن دراین باره همراه با تضمین کافی منعقد شده باشد. معامله و تبادل مزبور باید به تدریج و دردفعات متعدد باشد»!

وقاحت گستاخانه در متن نامهء سیدعلی خامنه ای را نمی توان نادیده گرفت. گستاخانه ازاین نظر که درک و شعور دیگران را به هیچ می انگارد و درخود بزرگ بینی نیز افراطی بیمارگونه دارد.  کوتاه سخن، جای جای نامهء مقام معظم رهبری به رییس جمهوری نشانگر سقوط شتابندهء حکومتی است که دراثرخودکرده های بی تدبیرش درگرداب ورشکستگیِ به تقصیر دست و پا می زند و برای آن که شرّش ازسرکشور کم شود و خطر ازدست رفتن یکپارچگی و تمامیت آن را رفع کند، تنها نیازمند یک خیزش همدلانه و تلنگر مردمی است!

۲۹ مهر ۱۳۹۴
Shahbaznakhai8@gmail.com