دکتر لوانیس موزالاس یکی از اعضای قدیمی سازمان پزشکان جهان به خبرنگار پرس تی‌وی گفت: «۱۹۰ هزار آواره کرد وارد شهر سوروچ شدند که ۹۰ هزار نفر جمعیت دارد. از  میان این آوارگان، ۱۰۰ هزار نفر در منطقه‌ای گسترده‌تر پراکنده شدند و حدود ۹۰ هزار نفر نیز در سوروچ اقامت گزیدند … از این میان، ۲۰ تا ۲۵ هزار نفر در چادرهای سرد و مابقی نیز در خانه‌های متروکه سکونت دارند. ۳۴ هزار نفر از آوارگان، کودکان زیر ۱۵ سال هستند. ….

بر طبق آمارکمیسیون عالی پناهندگان  سازمان ملل در جهان بیش از ۵۰ میلیون انسان خانه و زندگی خود را از دست داده و در حال فرار هستند.  هرکجا که بحران هست. جنگ و وحشت و نا امنی موجود است, خیل عظیم آوارگان نیز در راهند. مناسبات سودجویانه سرمایه داری حاکم بر جهان مرز نمی شناسد و سرمایه داران کشورهای مختلف در رقابت باهم و برای دستیابی به سود بیشتر و ارتقاء منافع خود حتی به ایجاد بحران های ساختگی و مصنوعی نیز متوسل میشوند. فروش سلاح و مهمات جنگی و ابزار نابودی انسانها و خانه و کاشانه آنها یکی از اقلام پرسود کشورهای سرمایه داری و امپریالیستی را تشکیل میدهد و توسعه بازار و بهره برداری از منابع طبیعی سرزمین ها ی نیز از جمله انگیزه های ضد انسانی این کشورها میباشد.

آوارگان از میان دود و آتش و ویرانی و شرایط هولناک زندگی خویش می گریزند و بسوی ناکجاآبادی ناشناخته و ناامن می روند. در هاله ای از یاس و نومیدی و وحشت دست بدست عزیزترین هایشان راهی سرزمینهای دیگر شده و گاها طعمه آبهای دریا و رودخانه ها و یا  قربانی طمع شکارچیان انسان میشوند. فرصتی حتی برای به خاک سپردن عزیزانشان هم دست نمیدهد و اینهم غمی جانگداز دیگر بر دل آفت زدگانی است که غالبا و بمرور زمان از سوی جامعه جهانی فراموش می شوند.

فرار بمعنای برجا گذاشتن همه چیز است!

گزارشگران : با تشکر از شما مینو همیلی گرامی
…..

گزارشگران:
گریز از شهر و روستاهای اطراف کوبانی از کی و چگونه شروع شد؟

مینو همیلی:
محاصره کوبانی توسط داعش در تاریخ ۱۶ سپتامبر ۲۰۱۴ بمنظور تصرف آن شهرکه در شمال سوریه واقع و هم مرزبا ترکیه است، آغاز شد. تا ۲ اکتبر این گروه موفق به تصرف ۳۵۰ روستای کردنشین منطقه شده‌بود. در همان روزهای اول حملات این گروه باعث فرار بیش از ۲۰۰هزار نفر از مردم منطقه به ترکیه که در فاصله ۲ کیلومتری این شهر قرار گرفته بود, شد.
روز بروز و با پیشروی داعش,  تعداد آوارگان افزایش یافت.  اخیرأ دولت ترکیه اعلام کرده است که بیش از یک میلیون آواره عراقی و سوری در آن کشور هستند و این یک فاجعه انسانیست.

گزارشگران:
ترکیب آنها چگونه بود و چه بخش هائی از ساکنین در شهر ماندند؟

مینو همیلی:
پس از حمله داعش، کوبانی از غیرنظامیان تخلیه شد و نبردی تن به تن بین ۵ هزار رزمنده کرد با نیروهای داعش در جریان بوده است.  سازمان ملل می‌گوید تقریبا همه غیرنظامیان کوبانی به ترکیه گریخته‌اند بیش از ۱۶۰ هزار سوری که اکثر آنها کرد هستند از زمان شدت گرفتن درگیری ها در کوبانی به نواحی مرزی ترکیه گریخته انداکنون جنوب وشرق کوبانی تا شهر رقه که مرکز اداری و نظامی داعش است و غرب کوبانی تا حلب در تصرف داعش است. داعش کلیه شهرک‌ها و روستاهای این منطقه را اشغال کرده است. بخشی از این مناطق عرب و بقیه کردنشین است. اهالی این مناطق فرار کرده و اکثرا به ترکیه رفته‌اند. داعش در این قسمت چند صد کیلومتر با ترکیه مرز مشترک دارد. این منطقه اشغالی شامل بخشی از شرق شهر کوبانی که تقریبا یک سوم شهر است نیز می‌شود.جمعیت کودکان و سالخوردگان در میان آوارگان کوبانی چشمگیر است.  اخبار مسرت آمیزی  که این روزها و همزمان با این گفتگو از سوی حزب اتحاد دموکراتیک (پ ی د) منتشر شده حاکی از آن است که جنبش مقاومت مردمی کردستان سوریه روستاها و مناطق وسیعی را از کنترل داعش خارج کرده و نیروهای اسلامی مجبور به عقب نشینی شده اند.

گزارشگران:
سیاست دولت ترکیه و رفتار ساکنین مرزی در برابر این موج فرار از شهر کوبانی تا کنون چگونه بوده است؟ و محل اسکان آنها دقیقا در کجا قرار دارد؟

مینو همیلی:
ترکیه به اسلامگرایانی که از نقاط مختلف جهان قصد پیوستن به داعش را داشته و دارند، اجازه می دهد که از داخل ترکیه به سوریه وارد شوند. بخش قابل توجهی از کمک های مالی و تسلحیاتی ترکیه و بعضی دیگر از کشورهای منطقه به مخالفان حکومت بشار اسد هم عملا به دست داعش افتاده است این در حالیست که ترکیه بارها مرزهای خود را بروی آوارگان و افراد داوطلبی که برای  پیوستن به نیروهای مردمی قصد رفتن به کوبانی را داشتند بسته است.
درهمان ابتدای حمله داعش, ترکیه مرز خود را بروی رانده شدگان بست اما خودداری ترکیه از پذیرش کردهای کوبانی سوریه باعث اعتراض کردهای ترکیه و آزادیخواهان سراسر دنیا شد و مجبور شد مرزهای خود را بروی آوارگان باز کند. در استانبول و چند شهر دیگر ترکیه، داعش دفاتر علنی برای استخدام مزدور و اعزام به داخل عراق و سوریه دایر کرده است!

گزارشگران:
حمایت های بین المللی که در گزارشات خبرگزاری ها می آید, آیا در میان آوارگان محسوس است؟ این حمایت ها شامل چه چیزهائی است؟ قطعأ هر حمایتی در این شرایط مثمر ثمرخواهد بود از جمله حمایتهای نقدی، خدماتی ،خوراکی ،بهداشتی و …

مینو همیلی:
در مورد مقاومت مردمی کوبانی، تنها همدردی مردم مترقی جهان که بصورت تظاهراتهای همبستگی میلیونی نمایان گشته که در سراسر جهان از اول نوامبرامسال و به درخواست عده بیشماری از اساتید، نویسنده و فیلسوفانی مانند نوام چامسکی شروع شده و هراز گاهی در کشورهای اروپایی ادامه دارد.  داوطلبان زیادی هم از سراسر جهان به نیروهای مقاومت پیوسته اند.  گریلاها و مردم مبارز کوبانی نیازهای دارویی دارند که دولت اسلامی ترکیه اجازه ورود کمکهای دارویی و مردمی ارسالی از سایرنقاط دنیا به کوبانی را نمی دهد.  اما کمکهای تسلیحاتی و تدارکاتی دول مرتجع منطقه و از جمله ترکیه روزانه برای داعش  ازهمان مرز ترکیه به کمک ارتش ارسال می گردد.  از سوی دیگر داعش خود مستقیما” و از طریق اینترنت اقدام به خرید تسلیحات از شرکتهای آمریکایی و اروپایی کرده و محمولات خریداری شده را در ترکیه تحویل میگیرد!  همانطوریکه میدانید، داعش نفت استخراجی در مناطق اشغالی مانند موصل را بسیار ارزان و باقیمت بشکه ای ۲۰ دلار به ترکیه و حتی اتحادیه اروپا میفروشد.

گزارشگران:
گفته می شود که زمستان و روزهای  سردی در راه است. آیا با داده ها و امکانات کنونی, آوارگان توان مقاومت در برابر سرمای سخت منطقه را دارند؟

مینو همیلی:
اخیرأ سازمان بین‌المللی «پزشکان جهان» درباره شرایط وخیم انسانی آوارگان کرد کوبانی در ترکیه هشدار داده است
دکتر لوانیس موزالاس یکی از اعضای قدیمی سازمان پزشکان جهان به خبرنگار پرس تی‌وی گفت: «۱۹۰ هزار آواره کرد وارد شهر سوروچ شدند که ۹۰ هزار نفر جمعیت دارد. از  میان این آوارگان، ۱۰۰ هزار نفر در منطقه‌ای گسترده‌تر پراکنده شدند و حدود ۹۰ هزار نفر نیز در سوروچ اقامت گزیدند … از این میان، ۲۰ تا ۲۵ هزار نفر در چادرهای سرد و مابقی نیز در خانه‌های متروکه سکونت دارند. ۳۴ هزار نفر از آوارگان، کودکان زیر ۱۵ سال هستند.
پزشکان همچنین درباره احتمال گسترش بیماری‌های واگیر‌دار در اردوگاه‌های آوارگان در ترکیه به علت شرایط بد رعایت بهداشت فردی هشدار دادند.
آنا مایلی، رییس شعبه یونان سازمان پزشکان جهان در این باره گفت: «این خطر برای تمام مکان‌هایی که تمرکز جمعیت در آن‌ها چشمگیر است وجود دارد … کودکان زیادی هستند که به علت جنگ به طور کامل واکسینه نشده‌اند و این مساله می‌تواند به بروز چنین بحرانی منجر شود..»
موزالاس یادآور شد از آن‌جایی که پناهجویان کرد هم‌زمان با نزدیکی زمستان با کمبود چشمگیر  تجهیزات و خدمات پزشکی مواجهند به برخی اقلام نیاز فوری دارند که از جمله آنها می‌توان به پوشاک کودکان و پتو اشاره کرد.
سازمان ملل نیز چند ماه پیش اعلام کرد بدلیل کمبود منابع مالی، ۴۰ درصد از بودجه اختصاصی به آورگان سوری در ترکیه کاسته است که این هم بمعنی گرسنگی و مرگ و میربیشتر در میان آورگان خواهد بود.

گزارشگران:
گفته میشود که آوارگان در مرز ترکیه از نزدیک و با چشمان غیر مسلح شاهد درگیری ها و بمباران شهرشان کوبانی هستند. چه احساسی دارند ؟

مینو همیلی:
کوبانی برای مردم بیرون از این شهر یعنی جنگ، یعنی بمباران و درگیری. اما برای ساکنان پیشین شهر که حالا آوارگان جنگی هستند یعنی علاوه بر اینها تماشای هر روزه ویرانی خانه هایشان. زندگی‌ای که با هزاران امید در طول سالها ساخته بودند و حالا ناچارند از فراز تپه ای مشرف به شهر ویرانیش را نظاره گر باشند. مهرداد فرهمند در فراز این تپه پای صحبت عده ای از ساکنان کوبانی نشسته است.
در اینجا استناد میکنم به سفرنامه مظفر محمدی از کمپ‌های آوارگان او نوشته است : وقتی با زنان و مردان و حتی کودکانی که سر سفره نان خشک و خالی نشسته‌اند حرف می‌زنید و می‌پرسید چه می‌خواهید؟ چه کم دارید؟ می‌گویند اسلحه و مهمات! می‌گویند ما هیچ چیز نمی‌خواهیم، نه چادر، نه نان، نه دارو، نه مدرسه، نه حمام…، فقط به بچه‌هایمان در این‌جا و در کوبانی اسلحه برسانید…!
آن‌ها گریه نمی‌کنند. احساساتت را با ناله و زجه تحریک نمی‌کنند، دست گدایی دراز نمی‌کنند، اما با گفتن اینکه فقط به ما اسلحه برسانید مو بر بدنتان راست می‌شود، صدای ضربان قلبتان را می‌شنوید. وقتی به آن‌ها پشت می‌کنید نمی‌توانید جلو ریختن اشکتان از هیجان و شوق به این قدرت و توانایی بگیرید. اشک احترام به عزت نفس و اراده و تصمیم انسان‌های آزادی‌خواه! کسانی که در چادر‌هایشان دو انگشت را به نشانه پیروزی بلند می‌کنند و اسلحه می‌خواهند!
زنان و مردان آواره کوبانی در کمپ‌ها مدرسه می‌سازند، چادرهای بزرگی را به محل بازی بچه‌ها اختصاص می‌دهند و جایی را هم به کارهای هنری و نمایش و موزیک تعیین می‌کنند. در کمپ، روزانه ده‌ها داوطلب برای آشپزی نام‌نویسی می‌کنند. آن‌ها از غذای بخور و نمی‌ری که جز نان و سوپ ومقدار کمی لبنیات است شکوه‌ای ندارند. به امروز و روزمرگی و غم نان و گرما و سرما فکر نمی‌کنند. تنها مشغله و دغده‌شان پیروزی و آزادی کوبانی است. آن‌ها تسلیم سرنوشت نشده‌اند.
«عمو جان، از جبهه و جنگ چه خبر؟»
-» زور باشه! «،» خیلی خوبه! «تا چند روز دیگر کوبانی آزاد می‌شود…
آن‌ها به شکست نمی‌اندیشند
یکی از اعضای «ی پ گ» خانه‌اش را در منطقه صنعتی مرکز شهر ودر دامنه تپه نشان می‌دهد و می‌گوید: «دو هفته پیش من در خانه‌ام بودم. اما حالا دست داعش است.» نشانی از حسرت در چشمانش دیده نمی‌شد. او به پیروزی ایمان داشت. چقدر باور به پیروزی هیجان انگیز و روحیه‌بخش است و چقدر افسوس گذشته را خوردن مخرب و ویران کننده. چیزی که در این مردم دیده نمی‌شود! آن‌ها تصمیم گرفته‌اند پیروز شوند.
در چشمان این مردم خوانده می‌شود که انگار شکست هم پیروزی است. «می‌ا فتم و برمی‌خیزم!»
کودکان آواره در حال “خانه سازی”
با وجود این، کودکان، زنان و سالخوردگان کوبانی به دکتر، معلم، پرستار، روان‌شناس، به لباس و غذا و دارو و اسباب‌بازی و حضور دوستانشان در اقصی نقاط جهان در کنارشان احتیاج دارند. آن‌ها با دیدن یک دوست از هر کجای دنیا و با هر زبانی که حرف می‌زند و رنگ پوستی که دارد، چشمانشان برق می‌زند و بی‌اختیار انگشت‌های خود را به نشانه پیروزی بالا می‌برند و با پشت کردن شما، به زندگی تحمیلی، سخت و طاقت فرسا، انتظار و دلهره و دغدغه‌هایشان برمی‌گردند. اگر زبان کرمانجی یا عربی بلد نیستید در چند هفته مکالمات اولیه را یاد بگیرید. اگر لباس اضافی دارید، اگر پس‌انداز ولو ناچیزی دارید، بچه‌های کوبانی چشم انتظار شما هستند. یا در هم‌کاری با صلیب سرخ بین‌المللی و یونیسف به کمپ‌های آوارگان بفرستید.

گزارشگران:
گزارشات حاکی ار آن هستند که با توجه به موقعیت جغرافیایی محل اسکان  آوارگان در نوار مرزی ترکیه و همچنین کمبودهای جدی و امکانات محدود آنها, فاجعه ای انسانی در راه است.نیازهای اولیه و ضروری آنها برای مقابله با این شرایط چیست و چگونه میتوان به آنها یاری رساند؟

مینو همیلی:
بخشی از جواب این سؤال را دربالا نوشتم.در ادامه باید دولت ترکیه را چه در داخل و چه در اروپا و دیگر کشورهای جهان تحت فشار قرار داد که دست از حمایت از داعش بردارد، مرز‌ها را به روی مردم کوبانی برای رساندن تسلیحات و تدارکات و نقل و انتقال زخمی‌ها و… باز کند.
اگر ترکیه خود مستقیما به کوبانی کمک نمی‌کند، حداقل مانع از ارسال تسلیحات و تجهیزات نظامی و تدارکاتی از هر طرف که ممکن است به کوبانی نشود.
برای کمک به کوبانی می‌توان و باید همگی بمیدان آمده و شبکه‌های عظیم ارتباطی ایجاد کرد. نباید خیابان‌ها را‌‌ رها کرد. باید با تظاهرات اعتراضی در مقابل سفارتخانه های ترکیه در کشورهای مختلف به دولت ترکیه فشار آورد.علی‌رغم شعارهای تا کنونی خیابان‌های شهرهایی از آلمان و انگلیس و تا سلیمانیه و سنندج که کوبانی تنها نیست، اما کوبانی واقعا” تنها است . کوبانی در محاصره تانک‌های ترکیه و قاتلان داعش به شدت تنها است. با کمترین امکانات تسلیحاتی و تدارکاتی و پزشکی و خدماتی امکان سقوط کوبانی در سکوت و تنهایی زیاد است.  بمعنای واقعی و عملی، نه در شعار، مردم کوبانی و مقاومت قهرمانانه آنها را دربرابرکثیف ترین و بی رحم ترین گروه مذهبی که بشریت تاکنون دیده است، تنهایشان نگذاریم.!

گزارشگران:
با سپاس از شما

www.gozareshgar.com
gozareshgar1001@yahoo.de
26.12.2014