تخمین ما این است که با موجودی کنونی مواد غذایی، آب و سوخت، مردم کوبانی تنها می‌توانند یک ماه دیگر زنده بمانند، هرچند که هجوم جمعیت آوارگان در بازگشت از ترکیه به کوبانی، پیش‌بینی دقیق در این زمینه را دشوار می‌سازد. ….

ترجمه از انگلیسی: سمیه رستم پور
منبع: Kurdish Question

“حملات دولت اسلامی به شهر کوبانی، شهر کردنشین شمال سوریه، از ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۴ تا کنون ادامه دارد. در نتیجه این جنگ، بخش های بزرگی از شهر و روستاهای اطراف آن از بین رفته‌ یا تخریب شده‌اند. به علت محاصره شهر، نیازهای انسانی شدت یافته است. اما از آنجا که تمام مسیرهای منتهی به کوبانی مسدود شده‌اند، ارسال کمک های انسان‌دوستانه به شهر امکانپذیر نیست. از طرف دیگر با توجه به وضع نامناسب پناهندگان کوبانی در ترکیه، بیش از پیش مردم در حال بازگشت به کوبانی هستند. شهرداری کوبانی توسط داوطلبان اداره می شود.

بزرگترین مشکل کمبود آب آشامیدنی سالم است؛ پس از شروع خیزش مردمی در سوریه، خط تامین آب کوبانی، که به شکل مرکزی در کنترل دولت است، قطع شده است. به این ترتیب ساکنین کوبانی یک خط تامین آب جایگذین را ایجاد کرده‌اند. اما در نتیجه حملات ارتش تروریستی موسوم به دولت اسلامی، این خط تآمین آب خودساخته نیز نابود شده است. در حال حاضر مردم کوبانی آب خود را از چاه‌های محدودی که موجود است، تآمین می‌کنند. این در حالی است که آب این چاه‌ها قابل شرب نیست و تنها مصارف بهداشتی دارد. آب آشامیدنی را تنها می‌توان در بطری‌های پت یافت که حتی در این مورد نیز، موجودی فعلی کم است و در درازمدت کافی نخواهد بود. به شکل مشابه، این شهر با کمبود موادغذایی نیز مواجه است. به خصوص گندم و آرد که با آن می‌توان دست کم نیازهای اساسی را تآمین کرد؛ مرکز تولید نان شهری، که در کنترل بخش اداری شهر بود، اکنون به همراه تمام موجودی آرد آن، به دست داعش افتاده است.

مسئله بعدی، منابع انرژی است؛ با توجه به اینکه منابع انرژی توسط دولت مرکزی اداره می‌شوند، نزدیک به دو سال است (از زمان اعلام خودمختاری مناطق کردنشین سوریه) که برق این منطقه قطع شده است. تا قبل از حمله داعش، مردم منطقه برق خود را از طریق ژنراتور تآمین می‌کردند ولی داعش به انبار سوخت مورد نیاز ژنراتورها حمله کرده و آن را نیز از بین برده است. فقدان سوخت نه تنها باعث ایجاد مشکل در تآمین منابع انرژی می‌شود، بلکه مشکلی جدی در آستانه فصل زمستان است. زیرا برای حرارت کوره‌ها نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین کمبود لباس زمستانی، به خصوص کاپشن و کفش، وجود دارد. مردم وقتی که از روستاها می‌گریختند، چاره‌ای نداشتند جز اینکه تمام وسایلشان را پشت سر خود رها کنند.

علاوه بر این، مراقبت های پزشکی نیز مشکلی جدی به نظر می‌رسد؛ سه بیمارستان موجود، همه از بین رفته‌اند. در حال حاضر، یکی از خانه‌های رها شده‌ی شهر به عنوان محلی موقت برای مراقبت از بیماران مورد استفاده قرار می‌گیرد که تنها توسط یک پزشک داوطلب اداره می شود. هرچند به علت کمبود دارو، عملا درمان بسیاری از بیماری‌ها امکانپذیر نیست. البته برخی تجهیزات پزشکی در دسترس است، اما نمی‌توان آنها را برای جراحی‌های مهم به کار برد زیرا منابع انرژی لازم (برق) مورد نیاز این دستگاه‌ها، موجود نیست. نه تنها بسیاری از مردم در نتیجه تهاجم غیر انسانی شبه نظامیان تروریستی مجروح شده‌اند و شمار زیادی همچنان به شکل خشونت‌آمیزی هدف این تهاجم‌اند، اجساد فاسد و بمباران‌ها، خطر اشاعه‌ی بیماری های فراگیر را نیز پیش آورده است. از طرف دیگر با توجه به حملات مداوم داعش و کمبود امکانات فنی، امکان جابه‌جایی و پاکسازی اجساد وجود ندارد.

تخمین ما این است که با موجودی کنونی مواد غذایی، آب و سوخت، مردم کوبانی تنها می‌توانند یک ماه دیگر زنده بمانند، هرچند که هجوم جمعیت آوارگان در بازگشت از ترکیه به کوبانی، پیش‌بینی دقیق در این زمینه را دشوار می‌سازد. بهرحال، بیش از همه موارد فوق، تامین آب آشامیدنی، مشکلی اساسی به شمار می‌رود.
بنابراین، هدف ما این است که با این نامه جامعه بین‌المللی را فرابخوانیم. خواست‌های ما شامل موارد زیر می‌باشد:

• ایجاد یک مسیر (کریدور) برای کمک های بشردوستانه تحت کنترل سازمان ملل متحد.
• اعزام هیئتی بین المللی از کارشناسان برای بررسی وضعیت کوبانی.
• تآمین آب آشامیدنی و عرضه مواد غذایی.
• ارسال تیم‌های بین المللی پژشکی برای مراقبت‌های درمانی.
• تامین تجهیزات فنی به منظور بازسازی شهر.”

—————————————————-
منبع: سایت خبری – تحلیلی روز
http://nnsroj.com/fa/default.aspx