ما دانشگاهیان، چهره‌های عمومی و کنش‌گران اجتماعیِ ساکنِ غزه، شاهد نسل‌کشیِ عامدانه‌ی ۱.۸ میلیون فلسطینی هستیم. ما تنها در صورتی خواهان آتش‌بس با اسرائیل‌ایم که محاصره‌ی غزه پایان یابد و آزادی‌های اساسیِ ساکنان غزه که بیش از هفت سال است از آنان دریغ شده به ایشان بازگردانده شود.نگرانی‌های اساسی ما نه فقط سلامتی و امنیت مردم غزه، بلکه کیفیت زندگی‌شان است. ….

بیانیه‌ی ۱۰۰ تن از دانشگاهیان، روزنامه‌نگاران و فعالان مدنی غزه: هیچ آتش‌بسی بدون عدالت برای غزه، ممکن نیست

ترجمه از : علی عبدی

ساکنان غزه باید بتوانند آزادانه و بی‌هراس از زندان‌‌های غیرعادلانه و بی‌محکمه زندگی کنند، از راه کسبِ درآمد پشتیبان خانواده‌‌هاشان باشند، و برای ملاقات با بستگان و ادامه‌ی تحصیل آزادانه به سفر بروند.
اما بیش از ۴۷ سال است که فلسطینی‌ها، و به طور خاص ساکنان غزه از سال ۲۰۰۷، بهره‌ی بسیار اندکی از این حقوقِ بنیادینِ انسانی برده‌اند. ما اکنون به ورای مرزهای طاقتِ یک انسانِ عادی هُل داده شده‌ایم.
یک «جنازه‌ی زنده»

تهمت‌هایی که رسانه‌های جمعی و سیاستمداران از هر سو به حماس می‌زنند و حماس را متهم می‌کنند که به مردم دستورِ مقاومت می‌دهد تا خانه‌های‌شان را خالی نکنند و سپر انسانی باشند، بی‌اساس است. از آن‌جا که پناه‌گاه‌های موقتِ غزه پُر شده‌اند و اسرائیل بی‌حساب‌وکتاب بمباران می‌کند، عملن هیچ جای امنی در غزه وجود ندارد.

هم‌چنین وقتی حماس آتش‌بسِ یک‌جانبه‌ای که از طرف مصر و اسرائیل و بدون مشورت با غزه پیشنهاد شده‌بود را نپذیرفت، نظر اکثریت قریب به اتفاق ساکنان غزه را نمایندگی کرد. ما با غالب مردم غزه هم‌نظریم که بازگشت به وضعیت پیشین غیرقابل‌قبول است. ما نمی‌پذیریم که اسرائیل عبور و مرور به نوار غزه را محدود کند، ورود کالا و موادغذایی را در کنترل خود داشته باشد (و جلوی ورود اغلب مصالح ساختمانی به غزه را بگیرد)، تقریبن هر نوع صادراتی را منع کند، اقتصاد غزه را فلج کند و یکی از بالاترین نرخ‌های بیکاری و فقر را در جهان عرب رقم بزند.

اگر آن وضع ادامه پیدا کند، یعنی به «جنازه‌ی زنده» بازگشته‌ایم.
متأسفانه تجربه‌‌های پیشین نشان می‌دهد که دولت اسرائیل به طور مداوم خلف وعده کرده و به تعهدات‌ش مبنی بر اصلاح سیاست‌هایی که پیش می‌گیرد پایبند نیست. هم‌چنین، جامعه‌ی بین‌الملل هیچ اراده‌ی سیاسی از خود برای به اجرا درآوردن این مطالباتِ انسانی نشان نداده‌ است. ما تنها زمانی خواهان آتش‌بس هستیم که شرایط مورد بحث به نتایج زیر بیانجامد:

۱- آزادی عبور و مرور فلسطینی‌ها به بیرون و داخل غزه
۲- واردات و صادرات نامحدود کالا و موادغذایی، از طریق زمین، دریا و هوا
۳- استفاده‌ی بدون محدودیت ساکنان غزه از حریم دریایی‌‌‌
۴- نظارت و اجرای این توافق توسط گروهی به نمایندگی از سازمان ملل، و حفظ امنیت ساکنان غزه

این مطالبات اولیه، توسط اغلب کشورها نادیده گرفته‌شده‌ است. زمان آن رسیده که فلسطینیانِ غزه از حقوق انسانی که شایسته‌ی آن هستند بهره‌مند شوند.»

امضاکنندگان:
اکرم حبیب، استاد ادبیات امریکایی، دانشگاه اسلامی غزه
مونا الفرا، مدیر جامعه‌ی صلیب سرخ
عبدالله الصافین، نویسنده/روزنامه‌نگار
عادل اوادلله، رئیس شورای پژوهش علمی فلسطین
توفیق ابو شمار، نویسنده و تحلیل‌گر سیاسی
ابراهیم الیزجی، تاجر
اشرف مشهروی، فیلم‌ساز
موشیر الفرا، کنش‌گر اجتماعی و نویسنده
معین رجب، استاد اقتصاد، دانشگاه الازهر غزه
ایمان فلوج، مدیر مرکز ادم برای گفت‌وگوی تمدن‌ها
محمد جیاب، سردبیر مجله‌ی اقتصاد غزه
عدنان ابو عامر، رئیس دانشکده‌ی سیاسی، دانشگاه الامت
فاضل نعیم، رئیس سندیکای پزشکان فلسطینی
عیاد ابو هجیر، مرکز فلسطینی برای دموکراسی و صلح
دنیا العمل اسماعیل، رئیس بنیاد زنان خلاق
زینب الغنمی، رئیس بنیاد زنان برای مشاوره‌ی حقوقی
محسن ابو رمضان، رئیس شبکه‌ی سازمان‌های غیردولتی فلسطین
جمیله سرحان، عضو کمیسیون مستقل حقوق بشر فلسطین
یوسف السوایتی، مدیر بیمارستان الاودا
محمد السقا، حقوق‌دان
فاطما مخلاتی، قاضی دادگاه عالی
……………………………………………………………..

متن بیانیه:
http://goo.gl/lT3rD1