اول ماه مه، روزی است که انسان های آزادی خواه، خواستار برابری وتحقق زندگی انسانی در آن هم بستگی خود را درمقابل ارتجاع سرمایه جهانی و متحدان آنان به رخ می کشند، خواسته ها و مطالبات خود را فریاد می کشند و مسیر صحیح مبارزه را آشکار می کنند. ….

اطلاعیه کانون همبستگی با کارگران ایران – گوتنبرگ
به مناسبت اول ماه مه ۲۰۱۴ (۱۱اردیبهشت ۱۳۹۳)

روز جهانی کارگر برگزاری «اول ماه مه» روز جهانی کارگران و زحمتکشان،بیش از یک قرن از یکسو نماد گرامی داشت مبارزات، پیروزی ها و اتحاد طبقاتی کارگران در اقصی نقاط جهان است وازسوی دیگرجزئی جدایی ناپذیر ازبرنامه مبارزاتی کارگران درتمامیت جهان، دربرابرسرمایه داری عنان گسیخته است تا جهانی بدون نابرابری و بدون طبقات متخاصم را فرا برویانند!

دراین میان کارگران ایران، طی سال های سیاه حاکمیت جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی ازپیگیرترین حلقه های طبقه کارگر جهانی،علیرغم اینکه سخت ترین شرایط امنیت شغلی اش را در تمامیت رنج تاریخی اش تا به امروز با مقاومتی کم نظیر سپری کرده و همچنان ادامه می دهد، موفق به برگزاری مراسم مستقل اول ماه مه دراعلان همبستگی با هم طبقه ای های شان طی سال های گذشته در ایران نشدند ولی توانستند ،علیرغم قدرت سرکوب تحرکات کم نظیرفراقانونی خود را در نمایشی کم نظر در جای جای کشور با سازماندهی تحرکات خیابانی ، تجمع درون کارخانه ها ،گلگشت ها ، درون بندهای زندان ها و صدوراعلامیه ها ، بیانیه های مشترک وقطعنامه ها ،هرچند با پرداخت هزینه احضار، دستگیری و زندان با شایستگی بنمایش بگذارند.

درمقطع جابجایی قدرت درایران وادعای حسن روحانی که به موقعیت طبقه کارگروخاصه مسئله دستمزد های آنان برابر رشد تورم و سبد هزینه های زندگی روزمره شان توجه خواهند داشت تا رای بخشی از این نیروی عظیم اجتماعی را صاحب گردند ، همه ما شاهد بودیم که امسال نیزهمچون دو سال گذشته ،حداقل دستمزد سال۹۳ کارگران و مشمولان قانون کار کشور را، تنها با ۲۵ درصد افزایش نسبت به سال ۹۲ که معادل ۴۸۷ هزار و ۱۲۵ تومان بود ،به سطح زیر ۷۰۰ هزار تومان کشانده اند و این در حالیستکه خبرگزاری رسمی کشور وروزنامه های داخل کشور، خط فقر را برای یک خانوده چهارنفره بالای دو میلیون تومان مفروض داشته اند. تازه این خود درحالیستکه بخش قابل توجّهی از کارگران و زحمتکشان،خاصه زنان کشور دروجوه مشاغل سخت وکارخانگی وکارگاهی از دریافت همین حداقل حقوق نیز محرومند.

در کناراین ها بحث دستمزدهای معوقه کارگران ،کارگران قراردادی سفید امضاء ،محروم بودن کارگران از هر گونه بیمه کارگری و درمانی و تامین اجتماعی در شرایطی که صندوق تامین اجتماعی را از طریق مدیریت این صندوق (سعید مرتضوی) در برابر چشمان سی میلیون عضو این صندوق ، غارت کردند ودولت روحانی همچون سلف خود احمدی نژاد از بزرگترین بدهکاران به صندوق تامین اجتماعی است. درکنارسونامی بیکاری خاصه در بین زنان و جوانان تحصیلکرده و از کار افتادن بخش وسیع صنایع تولیدی کشورو موضوع دشواری کارزنان وعدم برابر حقوقی آنان با مردان در بسیاری از مشاغل و نادیده گرفتن حقوق کودکان کار و به بیگاری کشاندن آنان در کارهای سخت کوره پزخانه ها وکارگاهها با واگذاری کمترین حقوق دربردگی کشاندن کودکان به نمایش می گذارند.

در آستانه اول ماه مه امسال ما در دوره ای هستیم که موج تازه ای از فشار و محرومیت بر لایه های پائین جامعه تحمیل می گردد. گرانی قیمت های آب و برق و گاز در سال جدید مضمون این موج تازه است. حاکمیت سرمایه داری ایران ،مشغول سبک وسنگین کردن این میباشند که چگونه و به چه روش هایی یارانه های نقدی را جمع کنند. حاکمان جمهوری اسلامی می دانند که نارضایتی از سیاست های جدید چهاراسبه تاختن آنان درعرصه سیاست های نئولیبرالی ، چه تاثیرات مخربی از خود در میان لایه های محروم وتهیدست، کارگران و زحمتکشان به جای می گذارد که می تواند همواره خشم فروخفته آنان به جولان در آورد و به خیابان کشاند.

بی دلیل نیست که آدمی با مشخصه محسنی اژه ای سخنگوی قوه قضاییه رسما تهدید می کند که حکومت در برابر پیشروی اعتراضی کارگران سکوت نکرده و معترضین را مجازات می نماید. با اینهمه امروزچهره های زیادی از فعالان کارگری شناخته شده در زندانند.رضا شهابی، محمد جراحی- شاهرخ زمانی ، بهنام ابراهیم زاده، رسول بداقی، شیت امانی ،خرابات ، مولانایی و مینا هیری، هادی تنومند، قاسم مصطفی پور، ابراهیم مصطفی پور، محمد کریمی و… دیگر فعالین سیاسی و اجتماعی و ملی در زندانند. فعالین کارگری در درون زندان دست به اعصاب می زنند ، مقاومت جانانه می ورزند.همواره علیه سرمایه داری اسلامی و ستمگری سازمانیافته اش مبارزه می کنند. خود و خانواده هایشان فشارهای مضاعف را تحمّل می نمایند تا رهایی خود و هم طبقه هایشان و خواسته مطالباتی آنان را متحقق سازند. اول ماه مه، روز تجدید خاطره مبارزاتی و یادآوری تمام تلاش ها و از خودگذشتگی های تمام مبارزات و قهرمانی های کارگران و زحمتکشان در گوشه گوشه جهان است.

اول ماه مه، روزی است که انسان های آزادی خواه، خواستار برابری وتحقق زندگی انسانی در آن هم بستگی خود را درمقابل ارتجاع سرمایه جهانی و متحدان آنان به رخ می کشند، خواسته ها و مطالبات خود را فریاد می کشند و مسیر صحیح مبارزه را آشکار می کنند.

در اول ماه مه امسال« فعالان کانون همبستگی با کارگران ایران – گوتنبرگ» در کنار دیگر مبارزان و باورمندان به برتری موقیعت طبقه کارگر در جهان و ایران ، در میدان یرن توریت – گوتنبرگ درکنار دیگر مبارزان راه ازادی ، این روز را گرامی می دارند و همگان را به حضور در این میدان فرا می خوانند زنده باد اول ماه مه! زنده باد طبقه کارگر جهانی! کارگر زندانی و زندانی سیاسی ازاد باید گردد زنده باد سوسیالیسم!

سه شنبه ۹ اردیبهشت ۱۳۹۳ برابر با ۲۹ آوریل ۲۰۱۴