بن بستی که هم اکنون در کنفرانس ژنو برای صلح در سوریه پیش آمده است طرح چنین سئولاتی را ضروری می کند ….
رادیو فرانسه:
فیگارو- پیر روسلن، آنچه را که خود هجوم شتابزده مقامات غربی به سوی تهران می نامد نوعی استفاده سودجویانه از موقعیت جدیدی توصیف می کند که برای ایران بر اثرآغاز مذاکرات موفقیت آمیز اتمی بوجود آمده است. نویسنده یاد آوری می کند که انگلستان بتازگی روابط دیپلماتیک خود را با تهران از سر گرفته است؛ ایتالیا، سوئد، بلژیک و این هفته لهستان، وزرای خارجه خود را با عجله به تهران فرستادند و حتی صبر نکردند تا نماینده دیپلماسی اروپا خانم اشتون آنطور که قرار گذاشته شده است، ماه آینده به تهران برود. بعقیده پیر روسلن، رژیم تهران دو سره برنده شده است. یعنی مشروعیت خود را به سرعت بدست می‌آورد بدون انکه در سیاست های خود هیچ تغییری ایجاد کند. در واقع این کشور با رو کردن قراردادهای تجاری، حریفان خود را دچار چنددستگی می کند؛ آنها را به رقابت با یکدیگر وامیدارد و وادارشان می کند که در مذاکرات هسته ای به نفع ایران تمایل بیشتری به سازش نشان دهند.

نویسنده یادآوری می کند که سفیر ایران در فرانسه- علی آهنی، فعالیت هایش را چند برابر کرده است؛ ملاقات نمایندگان پارلمان از ایران را تدارک می بیند و در عین حال منتظر است تا وزیر خارجه فرانسه- لوران فابیوس، دعوت همتایش را برای سفر به تهران پاسخ مثبت دهد. سفیر می گوید باید یک نقشه راه تدارک دید و در عین به سفر پرزیدنت فرانسوا اولاند به ایران اندیشید. نویسنده می پرسد، آیا ایران بر اثر توافق با غرب حاضر خواهد بود از تنش‌های خاورمیانه بکاهد؟ در مورد سوریه چه ابتکار عملی می توان از ایران انتظار داشت؟ بعقیده نویسنده بن بستی که هم اکنون در کنفرانس ژنو برای صلح در سوریه پیش آمده است طرح چنین سئولاتی را ضروری می کند. بعقیده نویسنده روزنامه فیگارو، تحریم‌ها تنها سلاحی هستند که می توانند ایران را نه فقط درباره پرونده هسته ای به سازش بکشانند، بلکه ممکن است او را در سیاست منطقه‌ای نیز به تغییر وادار کنند.