عبدالفتاح سلطانى وکیل دادگستری در نامه ای از زندان اوین تاکید کرده است: مسوولان امور زندان‌ها و زندانیان، فاعل مختار نبوده و مکلف به مراقبت و محافظت از زندانیان و در موارد بیماری موظف به رسیدگی به وضعیت آنان هستند. ….

مرکز حامیان حقوق بشر:
سلطانى وکیل مدافع حقوق بشر به دنبال پایان دادن به اعتصاب غذاى ده روزه‌اش به همراه سه تن دیگر از مدافعان حقوق بشر یعنى سعید مدنى، مهدى خدایى و امیرخسرو دلیرثانى با ارسال پیامى ضمن تشکر از همه کسانى که با ابراز نگرانى از اعتصاب غذاکنندگان درخواست پایان دادن به اعتصاب را داده بودند، گفته است که مسوولان امور زندان‌ها و زندانیان، فاعل مختار نبوده و مکلف به مراقبت و محافظت از زندانیان و در موارد بیماری موظف به رسیدگی به وضعیت آنان هستند.

متن نامه عبدالفتاح سلطانى به شرح زیر است:

بنام خداوند جان آفرین
محرومیت از آزادی برای زندانیان سیاسی و عقیدتی محبوس در زندانهای ایران تنها یکى از جنبه هاى اسارت و زندانی بودن است. وجه دیگر آن را می‌توان اسارت و زندانی بودن در چنگال درد‌ها و رنجهایی قلمداد کرد که بسیاری با آن دست و پنجه نرم می‌کنند و اسفناک اینکه به خاطر رویه غلط نادیده انگاری قوانین ومقررات حاکم، رهایی از قفس این درد‌ها و رنج‌ها مبتنی بر اراده و خواست مسئولان زندان‌ها، قضات دادگاههای صادر کننده احکام و نفوذ نهادهای امنیتی و حتی بسته به سلیقه مأمور بندی است که زندانی در آن دوران حبسش را تحمل مى کند. در حالی که مسوولان امور زندان‌ها و زندانیان، فاعل مختار نبوده و مکلف به مراقبت و محافظت از زندانیان و در موارد بیماری موظف به رسیدگی به وضعیت آنان هستند.

دیدن رنج و عذاب این اسیران در چنگال بیماری آنهم در شرایط محرومیت از آزادی که حتی برای معالجه و مداوای خود از آن محرومند، رنجی است دردناک که در لحظه لحظه زندگی سوهان جان و روح انسان است.

هر گونه روش اعتراضی به این رفتارهای غیر قانونی را آزمودم و به انتظار پاسخ نشستم شاید ثمری داده و به یاری زندانیان سیاسی و عقیدتی بیمار بشتابند و امکانات معالجه و درمان را برای آنان در بیمارستانی خارج از زندان فراهم کنند. اما پاسخی در خور نگرفتم به ناچار از تنها سرمایه زندگی خود؛ جانم، استفاده کردم تا دست کم بتوانم صدای این مظلومان در بند را به گوش آزادیخواهان ایران و جهان برسانم، باشد که مؤثر شود.

اینک قدمهای ناچیزی از طرف مسئولان زندان‌ها در این راه برداشته شده است که می‌توان آن را شروعی برای تمکین به قوانین و مقررات دانست. هرچند گامهای برداشته شده معدود و ناچیز است و لازم است اساسآ روند رسیدگی به وضعیت زندانیان بیمار اصلاح شده و رسیدگی پزشکی به وضعیت زندانیان بیمار بدون مشکلات ادارى یا سلیقه اى صورت پذیرد.

دوستان، یاران، همراهان و آزادگان عزیز!
پیام‌ها و درخواستهای شما را برای شکستن اعتصاب غذایم دریافت کردم و مطمئن شدم که صدای ما و فریاد اعتراضمان که پژواک فریاد زندانیان بیمار است به گوش شما آزادگان رسیده است. اطمینان دارم که در پیگیری وضعیت پزشکی زندانیان بیمار با ما همراه خواهید بود.

با احترام به نظر شما بزرگان و آزادگان و با توجه به نگرانیهای شما عزیزان نسبت به سلامتی‌ام از آخرین ساعات شامگاه یکشنبه نوزدهم آبان اعتصاب غذای خود را می‌شکنم اما همچنان بر خواسته‌های خود هستم و چنانچه مسئولان زندان روند رسیدگی به وضعیت بیماران را اصلاح نکنند، به شیوه‌های مدنی دیگر اعتراض خود را ادامه خواهم داد و از شما آزادگان انتظار حمایت، همراهی و پیگیری این خواسته‌ها تا رفع هرگونه رفتارهای فراقانونی دارم. جسم و جان من وقف هموطنان عزیز، هم نوعان و همه آزادیخواهان جهان است پس حفظ این امانت برای خدمت به بشر است.

لازم می‌دانم ضمن قدردانی ازهمسر فداکار و صبورم معصومه دهقان و دخترم مائده که در تمام سختی‌ها در کنار و همراه من بوده‌اند، از کلیه اشخاص حقیقی و حقوقی، گروه‌ها و نهادهای سیاسی، مدنی و حقوق بشرى از جمله سرکار خانم شیرین عبادی برنده صلح نوبل، جناب آقای محمد خاتمی رئیس جمهورى سابق ایران، جناب آقای عباس امیر انتظام قدیمی‌ترین زندانی سیاسی ایران، خانواده‌های محترم مرحوم سحابی، مهدی کروبی و زندانیان سیاسی و نیز خواهر محترم مرحوم هدی صابر، مادرقهرمان شهید سهراب اعرابی، یازده نفر از زندانیان سیاسی و عقیدتی سالن ۱۲زندان رجائی شهر، وکلای مرکز حامیان حقوق بشر، همکارانم در کانون مدافعان حقوق بشر، دوستان و فعالان ملی مذهبی در داخل و خارج از کشور، فدراسیون بین المللی جوامع حقوق بشر، گزارشگران بدون مرز، فعالان سازمانهای جبهه ملی خارج از کشور، هم بندیان محترم در بند ٣۵٠ اوین، ریاست و اعضای محترم هیأت مدیره کانون وکلای دادگستری مرکز و همکاران گرامى‌ام خانم‌ها مهناز پراکند، فریده غیرت، گیتی پورفاضل، شیما قوشه، زهره ارزنى، مینا جعفرى و آقایان سید محمد هاشمی، سید محمد سیف‌زاده، مجید‌پور استاد، آرش کیخسروی، حسن کیا و یکایک ۴٨ نفر همکار گرانقدرم که نگران وضعیت اینجانب بوده‌اند تشکر کرده و دست‌هایتان را به گرمی می‌فشارم.

عبدالفتاح سلطانی
بند ٣۵٠ زندان اوین