در بیست وپنجمین سالگرد کشتارزندانیان سیاسی در ایران ….

رفعت زین الدین
۹ سپتامبر ۲۰۱۳
بیست و پنجمین سالگرد کشتار زندانیان سیاسی دهه ۶۰ با حضور جمعی از فعالین سیاسی این شهر توسط  کمیته یادمان یاد یاران گوتنبرگ برگزار شد.
این برنامه ابتدا با پخش قسمت هایی از سخنان و خاطرات مادر ریاحی که سه فرزند او از جان باختگان این دورهْ خونین بوده اند و تعدادی دیگر از فرزندان و نزدیکان چند زندانی دیگر به همراه تصاویری از خاوران آغاز شد که متأسفانه به دلیل کیفیت بد صدا به درستی قابل شنیدن نبود. سپس با یک دقیقه کف زدن ادای احترام شد.

همایش، با خواندن بیانیه این کمیته با شعار “نه می بخشیم و نه فراموش می کنیم” و با یادآوری این که بسیاری از افراد و مسٔولینی که در این کشتار و جنایت نقش داشته اند در حال حاضر نیز بر مسند قدرت هستند و همچنین با زنده نگه داشتن نام کسانی که هم اکنون در زندان به سر می برند که شامل فعالان سیاسی٬ حقوق بشری ٬زنان٬ کارگران و اقلیت های قومی و مذهبی و……. آغاز شد.

در ادامه سه تن از زندانیان این دهه به نامهای پروانه حاجیلو٬ مهرزاد دشتی خانی وهدایت غلامی خاطرات و نظرات خود را بیان کردند. در بخش دیگری از برنامه هلمند اربابی از زندانیان دهه ۶ ٬ شاعر و نویسنده٬ سروده ای بسیار زیبا از خود همراه با کلامی تأثیر گذار خواندند.
بخش پایانی برنامه پرسش و پاسخ بود که با پیشنهاد کاملاً به جا و درست آقای اربابی و خانم نیکی میرزایی مبنی بر اینکه وظیفهْ افراد و گروههای سیاسی خارج از کشور تلاش گسترده برای فراگیر شدن افشای این کشتار و جنایت باید به حدی باشد که چون پتکی بر سر نظام فرود آید و با فشار افکار عمومی مجبور به پاسخگویی شود٬ و در نهایت تلاش شود که از درون این همایش ها و نشستها به جایگاهی قدرتمند برسیم.