شریک در خلق «حماسه ی سیاسی» دیکتاتور نمی شویم!

ما روز جمعه در کنار مردمانی خواهیم بود که به اعتراض رای نمی دهند و در صف اپوزیسیون می ایستند. ما امیدواریم که از روز شنبه بار دیگر به تاسی از جنبش بزرگ سبز، دست های بیشمار معترضین به استبداد و طرفداران تغییر، که در این ایام از هم جدا شده است، دوباره در هم گره بخورد ….

اخبار روز – یآدداشت سیاسی:
حرف ها گفته شده و استدلال ها صورت گرفته است. انتخاب ها نیز در بخش بزرگ و غالب توجهی به سرانجام رسیده است. برای ما قابل تصور است که فردا بسیاری از مردمی که اخبار روز دوستشان دارد و همواره خواهان بهروزی و نیکبختی آن هاست، به امید تغییر، به امید جلوگیری از بدتر شدن وضعیت و به امید ممانعت از سقوط کشور، به پای صندوق های رای بروند تا به کسی رای بدهند که فکر می کنند، قادر است این همه و یا بخشی از این همه را تحقق ببخشد. ما عمیقا آرزومندیم که این جوانه های امید یک بار دیگر در شوره زار جمهوری اسلامی پژمرده نشود. امیدواریم امید به تغییر بعد از روز جمعه ۲۴ خرداد نیز، زنده بماند و گسترده تر و فراگیرتر شود. ما می دانیم بخش عظیمی از مردمی که روز جمعه در پای صندوق های رای ظاهر می شوند، مخالف حکومت ولایت فقیه و استبداد حاکم بر کشور هستند و قصدشان خلق حماسه ی سیاسی مورد نظر رهبر حکومت نیست، ما هر چند می دانیم امکان بهره وری حکومت از این «حضور» بسیار گسترده تر از امکانات مخالفان خود می باشد، اما علیه هرگونه سوءاستفاده از رای مردم و واژگونه کردن شرکت انان در انتخابات به نفع حاکمیت، به سهم و اندازه ی خود اعتراض خواهیم کرد.

ما ضمن پشتیبانی از هر خواست و حرکت در جهت تغییر وضعیت موجود کشور به سود دموکراسی و عدالت، اما همچنان بر این نظر هستیم که راه تغییر در کشور ما از انتخابات زیر سیطره دستگاه ولایت و شورای نگهبان آن نمی گذرد. ما به این انتخابات و دست اندرکاران آن معترض باقی می مانیم و مهم ترین «مسئولیت شهروندی» خود در این شرایط را برافراشته نگاه داشتن پرچم اعتراض می دانیم. ما معتقدیم گسترش جبهه ی اعتراض و ایستادگی بر سر خواست های دموکراتیک و تلاش برای ایجاد ساز و کارهای مبارزه ی دموکراتیک و عدالت خواهانه یعنی جنبش مستقل مردمی – که در نوشته های اخیر از همه ی آن ها به نام «خیابان» یاد کردیم – همچنان تنها راهی است که حکومت را وادار به عقب نشینی خواهد کرد و افق تغییرات واقعی در جامعه را پدیدار خواهد کرد. ما کمک به برافراشته ماندن پرچم اعتراض به وضعیت موجود را به امید بستن به کاندیداهایی که بخواهند و بتوانند در حکومت ولایت فقیه وضعیت را «بهتر» کنند، و یا از «بدتر» شدن آن جلوگیری کنند، ترجیح می دهیم.
برای ما قابل تصور نیست و بالاتر از آن فاجعه بار است اگر حکومت می توانست و بتواند بگوید که «مشارکت صددرصدی» در انتخابات را تامین کرده و کسی در پهنه ی کشور ما، مخالف این نمایش او نیست. ما با رای ندادن خود از موجودیت اپوزیسیون دفاع می کنیم. ما معتقدیم که حفاظت از حق حیات نیروی اعتراضی که به صحنه آرایی های حکومت تسلیم نمی شود، و تلاش برای گسترش آن، سرانجام قدرت کافی را برای پایان دادن به وضعیت تاسف بار جامعه ی ما و سرگردانی همیشگی در انتخاب بین بد و بدتر، فراهم خواهد آورد. بدون این نیروی اعتراض، چهار سال بعد ما در وضعیت باز هم بدتری قرار خواهیم داشت.

ما حکومت ایران را مسئول محروم ماندن خود از حق رای و انتخاب خود می شناسیم. آن ها با برقراری نظارت استصوابی شش نفر را در برابر ما قرار داده اند که نه تنها کوچکترین نزدیکی با مطالبات و خواست های ما ندارند، بلکه علیه افکار، عقاید و اهداف ما هستند. برای ما رای دادن به خودی خود ارزش نیست، به چه کسی رای دادن و تحت چه شرایطی رای دادن مهم است. ما نمی توانیم به یکی از این شش نفر که بهترینشان «کلیددار» شورای امنیت ملی حکومت اسلامی بوده است رای بدهیم. آن ها علیه ما بوده اند.
علاوه بر نظارت شدید استصوابی، حکومت اسلامی هر گونه امنیت انتخاب را از بین برده و رای مردم را به اندازه ی ورق پاره ای بی ارزش کرده است. چهار سال پیش آن ها رای مردم را دزدیدند و به نام فرد مورد نظر خود خواندند و یا اصلا نخواندند. برگزارکنندگان انتخابات امسال همان دزدان چهارسال پیش هستند که همچنان از دزدی خود دفاع و معترضان به آن را محکوم می کنند. هیچ نظارتی بر آن ها وجود ندارد و کوچکترین تضمینی نیست که رای مردم امسال درست خوانده شود.

ما از برگزاری انتخابات آزاد در ایران دفاع کرده ایم و درآینده نیز در جهت همگانی شدن این خواست تلاش خواهیم کرد، ما ایستادگی بر انتخابات آزاد را به ویژه در ایام «انتخابات» ضروری دانسته ایم و حاضر نشده ایم پرچم آن را بر زمین بگذاریم. از این رو ما در خلق «حماسه ی سیاسی» مورد نظر رهبر حکومت شریک نخواهیم شد. پرچم انتخابات آزاد را بر زمین نخواهیم گذاشت و به انتخابات ضددموکراتیک ریاست جمهوری در ایران نه خواهیم گفت!

اعتراض ما،
اعتراض به بی حقوقی زنان و اقلیت ها برای انتخاب شدن در جمهوری اسلامی و انتخابات،
اعتراض به سی و پنج سال سرکوب و کشتار و سلب حق زندگی ما در میهن،
اعتراض به نبود آزادی بیان و مطبوعات و عقیده،
اعتراض به نبود انتخابات آزاد در ایران،
اعتراض به تقلب بزرگ در انتخابات سال ٨٨،
اعتراض به کشتار مردمی که رای خود را می خواستند،
اعتراض به ادامه ی حبس میرحسین موسوی، مهدی کروبی، زهرا رهنورد و همه ی زندانیان سیاسی،
اعتراض به رد صلاحیت های گسترده و روش های ضددموکراتیک در انتخابات جاری است.

ما پافشاری بر این حقوق را به معنای ادامه ی حیات اپوزیسیون در کشور خود و وفاداری به اهداف جنبش سبز می شناسیم. از این رو، روز جمعه در کنار مردمانی خواهیم بود که در صف اپوزیسیون حکومت اسلامی باقی می مانند و به اعتراض در این انتخابات شرکت نمی کنند.
ما امیدواریم از روز شنبه بار دیگر به تاسی از جنبش بزرگ سبز، دست های بیشمار معترضین به استبداد و طرفداران تغییر که در این ایام از هم جدا شده است، دوباره در هم گره بخورد.

متاسفانه بخش دیدگاه‌های این مطلب بسته است.