نامه مشترک سندیکاهای کارگری به سازمان بین المللی کار: اعتراض به دخالت دولت در تشکل های کارگری


یکصد و دومین اجلاس سازمان بین المللی کار در شهر ژنو سوئیس در حال برگزاری است و از ایران نیز افرادی از تشکل های کارگری رسمی به عنوان نمایندگان جامعه کارگری حضور دارند.

به گزارش کلمه، سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه، سندیکای کارگران فلزکارمکانیک و هیات بازگشایی سندیکای کارگران نقاش در نامه ای مشترک به ریاست سازمان ای ال او از موارد نقض اصول و حقوق بنیادین کار در ایران خبر دادند.

سندیکاهای نام برده شده در نامه شان ضمن اشاره به اینکه اساس نامه سه تشکل رسمی کارگری در کشور با مداخله دولت و وزارت کار نوشته شده است و دولت بر روند انتخابات این سه تشکل نظارت استصوابی دارد، این سه تشکل را فاقد وجاهت قانونی برای نمایندگی کارگران ایران قلمداد کرده اند.

متن کامل نامه به شرح ذیل است:
ILO ریاست محترم سازمانی
با توجه به شرایط بسیار سخت اقتصادی که گریبانگیر کشورمان گشته است،کارگران ایرانی درشرایط مطلوبی کار وزندگی نمی کنند. متاسفانه با نقض قوانین داخلی کشورمان،مقاوله نامه های بنیادین آن سازمان محترم هم زیرپاگذاشته شده است که نظرشمارابه بخشی از آن جلب می کنیم

۱- دستمزدها درسال جاری مطابق با تورم ٣۵ درصدی اعلام شده توسط بانک مرکزی ایران هم مطابقت نداشته و۱۰ درصدکمتر یعنی ۲۵درصد افزایش یافت بطوری که اعتراض احمدی عضوشورای عالی کار را نیز درپی داشت او می گوید«در۱۲سال گذشته همیشه افزایش حداقل مزد کمترازنرخ رسمی تورم اعلام شده توسط بانک مرکزی بوده است»(ایلنا۱/۲/۱٣۹۲) که این نقض آشکار ماده ۴۱ قانون کار وبند۱۲ از اصل ٣ قانون اساسی کشورمان واصل ۹۵ ازمقاوله نامه های بنیادین آن سازمان است.
همچنین در خصوص عدم پرداخت به موقع حقوق کارگران ،اعتراض ۱۰۰ کارگر نساجی مازندران درمقابل مجلس ۲۴/٨/۱٣۹۱که به نمایندگی از طرف ٨۰۰ کارگر این کارخانه که ۲۷ ماه است حقوق شان پرداخت نشده است واعتراض ۱٣۰۰ کارگر لوله سازی صفا در استان ساوه ۱۲/۱۰/۱٣۹۱به مدت ۶ماه اشاره نمود.محجوب یکی ازنمایندگان مجلس در ۵/۲/۱٣۹۲اعلام کرد ۲۰۰ هزار کارگر از تاخیر وعدم پرداخت حقوق رنج می برند.

۲- در بحث اشتغال زایی نه تنها با سیاست آزاد کردن اقتصاد، تولید صنعتی کشورمان دچار نقصان شد، بلکه کارگاه های کوچک قطعه سازی وابسته به صنایع خودرو سازی نیز به تعطیلی کشیده شد. عضو هیات مدیره کانون عالی کارفرمایان کشور سیدحمزه دروادی می گوید: «آمارهای دولت درباره اشتغال وبیکاری قابل اطمینان نیست» (ایلنا۱۲/٨/۱٣۹۱) و دکترمردوخی اقتصاددان می گوید: «اهداف اشتغال زایی محقق نشد واشتغال ناچیز زنان درجمعیت شاغل کشور از۱۵درصدتجاوزنکرد.» (ایلنا ۵/۱۰/۱٣۹۱) و همچنین خبرگزاری کار ایران گزارش کرد که در سال گذشته ۲۰۰ هزار کارگر بیکار و٣۰۰۰واحدتولیدی تعطیل شده اند.درآخرین بیکارسازی ها هم می توان به اخراج ۱۰۰۰کارگر جبل بر استان هرمزگان و۵۵۰کارگر لامپ سازی الوند قزوین اشاره کرد(به نقل از ایلنا) که این مواد نقض آشکار بند ۲ از اصل ۴٣ قانون اساسی کشورمان واصل ۱۲۲ مقاوله نامه های بنیادین آن سازمان است.

٣- تبعیض جنسی ،مذهبی،محیط کار را می توان درکلیه کارخانه های موادغذایی وپروتینی مشاهده نمود که ازاستخدام اقلیت های دینی خودداری کرده و این افراد هیچگاه در خط تولید قرار نمی گیرند. همچنین در بسیاری از رشته های تحصیلی و شغلی زنان با دستورهای پیاپی از امکان راهیابی به شغل مورد علاقه خود منع می شوند از جمله مهندسی معدن. به گفته اقتصاددان دکتر مردوخی: «اشتغال ناچیز زنان در جمعیت شاغل کشور از۱۵ درصد تجاوزنکرده است.» این موراد ناقض اصول۱۹ و۲۰ قانون اساسی کشور واصل۱۱۱مقاوله نامه های بنیادین است.

۴- در بحث دستمزد مساوی برای کار مساوی با مردان، افشین حبیب زاده عضو هیات مدیره خبرگزاری کارایران می گوید:« درکارگاههای کوچک زیر ۱۰نفر دستمزد پایینی به کارگران زن پرداخت می شود که بعضا به نصف حداقل مزد مصوب شورای عالی کارهم نمی رسد.»(ایلنا۹/۲/۱٣۹۲) زنان نه تنها حقوق کمتری نسبت به مردان دریافت می کنند بلکه دربسیاری ازمواقع مورد تعرض جنسی نیز قرار می گیرند که به دلیل روابط اجتماعی تحمیل شده به زنان آنان از ترس آبرو ازشکایت صرف نظر کرده وهیچ آمار رسمی دراین مورد موجود.نیست.زنان اولین دسته ای هستند که ازکاراخراج می شوند.رییس اتحادیه زنان کارگر آذربایجان شرقی می گوید:«زنان اولین قربانیان تعدیل دربازارکارهستند»(ایلنا ۱۰/۲/۱٣۹۲)

۵- افزایش حوادث شغلی یکی دیگر از مواردی است که زندگی وجان کارگران ایرانی را به مخاطره انداخته است.به گزارش اداره کل روایط عمومی واموربین الملل سازمان پزشکی قانونی ایران آمارتلفات حوادث ناشی ازکار در سال ۱٣۹۱ ۱۷۹۵ نفر بوده که از این تعداد۲۵ نفر زنان را شامل می شده است و نسبت به سال۱٣۹۰، ۱۹درصدافزایش داشته است.(به نقل از ایلنا)

۶- درحال حاضر فعالان سندیکایی برای فعالیت های صنفی خود در زندان بسرمی برند.آقایان رضا شهابی مسوول مالی سندیکای کارگران شرکت واحداتوبوسرانی تهران،محمدجراحی وشاهرخ زمانی ازهیات بازگشایی سندیکای کارگران نقاش وتزئینات تهران،پدرام نصرالهی،خالدحسینی،غالب حسینی،بهزادفرج الهی،رضاقادری،علی آزادی،حامد محمودنژاد،رسول بداغی،عبدالرضاقنبری هم اکنون در زندان هسند.آقایان ناصرمحرم زاده با ۱۴سال سابقه کار ،حسن سعیدی با ۱٣سال سابقه کار، وحید فریدونی با  ۹سال سابقه کارازاعضای سندیکای کارگران شرکت واحداتوبوسرانی تهران درسال گذشته وبهنام خدادادی ونجیم مجیدزاده از انجمن کارگری برق وساختمان اصفهان شاغل درپارس جنوبی درفروردین امسال به علت فعالیت های صنفی ازکاراخراج شده اند. که این نقض مقاوله نامه های ٨۷و۹٨ آن سازمان محترم است.

درحال حاضر جمعی به نمایندگی ازکارگران ایرانی در هیات اعزامی به آن نهاد محترم قرار دارند که به هیچ وجه مورد تایید سندیکاهای کارگری ایران نیستند. نهادهایی که این افراد را به عنوان نمایندگان خود به آن اجلاس فرستاده اند نهادهایی هستند که اساسنامه و برنامه اشان توسط وزارت کار ایران برایشان نوشته شده است و حتا نمایندگان به اصطلاح کارگری می باید از فیلتر وزارت کار بگذرند تا سمت نمایندگی را کسب کنند.افرادی که در شورای عالی کار برخلاف نظر ٣۰میلیون کارگر ایرانی با تصویب حداقل حقوقی ۴برابر زیر خط فقر، سند مرگ خانواده های کارگری را امضا می کنند ونهاد های اعزامی آنان حکم اخراج برادران کارگر خود را تایید می کنند هیچگاه تعلقی به زحمتکشان ایران ندارند. ما ازشما مصرانه می خواهیم که موارد نقض حقوق انسانی کارگران ایرانی را پیگیری و از پذیرفتن نمایندگان به اصطلاح کارگری خوداری کنید.

سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه
سندیکای کارگران فلزکارمکانیک
هیات بازگشایی سندیکای کارگران نقاش

متاسفانه بخش دیدگاه‌های این مطلب بسته است.