اول ماه مه روز جهانی کارگر، روز رزم مشترک همه‌ی کارگران و رنجبران و استثمارشوندگان جهان است؛ این روز فرصتی است تا یک بار دیگر صف واحد طبقاتی را علیه سود پرستان ستمگر تشکیل دهیم و صدای رسای طبقه‌ی کارگر را به گوش جهانیان برسانیم که : “ما کارگران و زحمتکشان بازوی پر توان و تعیین‌کننده‌ی مسیر تاریخ آینده‌ی جهانیم و بیداد را به هر طریق ممکن به باد فنا خواهیم سپرد و دوش‌به‌دوش زنان و مردان کارگرِ همه‌ی کشورهای جهان ، روند فاسد و روبه‌زوال نظم سرمایه‌داری را که عامل همه‌ی بحران های انسانی و اجتماعی است ،سد خواهیم کرد؛ تا دیگر هیچ مادری برای سیر کردن فرزند خود مجبور به تن فروشی نشود و هیچ پدری برای درمان فرزند بیمار خود به التماس زار نزند و هیچ کودکی برای سیر کردن خود سطل زباله را زیر و رو نکند و هیچ کجای طبیعت قربانی سود اقلیت شکم‌باره و سیری‌ناپذیر نگردد.”

کارگران و زحمتکشان ایران نیز بیش از یک قرن است که همگام و دوشادوش همه‌ی رنجبران جهان علیه بیداد طبقه‌ی سرمایه‌دار و نظم سرمایه‌داری مبارزه می‌کنند.در مبارزه‌ی بی‌امان با این نظام به‌غایت مرتجع و سرکوب گر پیروزی های بزرگی نیز به‌دست آورده و از شکست‌ها نیز تجربه‌های گران‌بهایی کسب کرده‌اند که در مبارزه‌ی آتی چراغ راهشان خواهد بود. درک بحران های ساختار نظم مسلط بر جهان که همه‌ی ارکانش با خون ستم دیدگان و استثمارشوندگان رنگین شده چندان دشوار نیست. این ساختار که تا کنون به کام اقلیت یک درصدی سرمایه‌داری بوده با تکانه‌های بحران های جدی آماده‌ی فروریزی است. وحدت طبقاتی و همگامی با زحمتکشان جهان ، سازمان پذیری و تشکل ، جدی‌ترین سلاح ما علیه این بیداد طبقاتی است با این سلاح است که می‌توان و باید این ساختار مبتنی بر سود یک درصدی‌ها را در جهان و ایران به چالش کشید. فعالان و مدافعان حقوق کارگر در پی آن‌اند که با درک شرایط و توازن قوای طبقاتی خواسته‌های کارگران و زحمتکشان ایران را در این رزم طبقاتی اعلام کنند و از همه‌ی باورمندان به برابری و رفع ستم طبقاتی می‌خواهند که با حمایت از این مبارزه به تعمیق آن یاری رسانند.

مبرم‌ترین این خواسته‌ها عبارت‌اند از :

1. پرداخت فوری حقوق و دستمزد معوق کارگران شاغل در همه‌ی بخش های اقتصاد اعم از بخش خصوصی و غیرخصوصی و تعیین حداقل دستمزد بر اساس بالاترین استانداردهای زندگی بشر امروز و با نظارت فعال تشکل های مستقل کارگری.
2. تأمین مسکن مناسب برای همه‌ی حقوق‌بگیران و تأمین کار برای همه‌ی بیکاران و همگانی کردن استفاده از مقرری بیمه‌ی بیکاری برای همه‌ی بیکاران
3. واگذاری سازمان تأمین اجتماعی به صاحبان واقعی آن و اداره‌ی آن توسط نمایندگان واقعی کارگران
4. بیمه کردن همه‌ی شاغلان و بیکاران و کنترل و نظارت تشکل های صنفی کارگران بر صحت اجرای آن و پرداخت حق بیمه‌ی کارگران توسط کارفرمایان
5. برچیدن بساط نظامیان و عناصر امنیتی از واحدهای تولیدی و مؤسسات اقتصادی و کارگاه‌ها و به رسمیت شناختن تشکل های کارگری و هرگونه اعتراض کارگران برای احقاق حق خود
6. حذف برنامه‌ی اصلاح قانون کار از دستور کار مجلس و دولت
7. لغو مصوبه‌ی خارج کردن کارگاه‌های زیر ۱۰ نفر از شمول قانون کار
8. رفع محدودیت از سندیکاها ، اتحادیه‌های کارگری و هرگونه تشکل و مراسم کارگری به‌ویژه قانونی کردن تعطیلی روز جهانی کارگر به‌عنوان روز مبارزه‌ی کارگران علیه ستم طبقاتی
9. الزام کارفرمایان به پرداخت دستمزد برابر در مقابل کار برابر و رفع هر گونه تبعیض در محیط کار اعم از تبعیض جنسیتی ، تابعیتی ، قومیتی ، عقیدتی و…
10. حمایت از خانواده‌های نیازمند و جلوگیری از کار کودکان زیر ۱۸ سال
11. کنترل کارگاه‌ها و همه‌ی محیط های کار در زمینه‌ی رعایت بهداشت، ایمنی کار و حمایت از جان کارگران در برابر سود کارفرمایان
12. برخورداری تمامی بازنشستگان و مستمری‌بگیران از یک زندگی مرفه و بدون دغدغه‌ی اقتصادی و رفع هرگونه تبعیض در پرداخت مستمری بازنشستگان و بهره‌مندی آنان از تأمین اجتماعی و خدمات درمانی
13. آزادی حق اعتصاب برای کارگران و زحمتکشان به‌عنوان سلاح برنده علیه بیداد کارفرمایان صاحب قدرت
14. قطع سرکوب اعتراضات کارگری و مردمی، لغو مجازات اعدام ، آزادی فوری و بی‌قیدوشرط زندانیان کارگری و دیگر فعالان اجتماعی از زندان و توقف فوری پیگرد های قضایی علیه آنان و بر چیده شدن فضای امنیتی موجود در جامعه
15. حذف قراردادهای موقت و سفید امضا و به رسمیت شناختن قراردادهای جمعی با نظارت و مدیریت تشکل های مستقل کارگری
16. واگذاری بنگاه‌های اقتصادی خصوصی شده به کارگران شاغل در همان واحد اقتصادی و جلوگیری از غارت این واحدها توسط مدیران حریص، آزمند و بی‌کفایتی که این واحدها را تا آستانه‌ی تعطیلی و ورشکستگی کشانده‌اند.
17. آزادی بیان و قلم و هر گونه تشکل برای کارگران و فعالان اجتماعی بدون محدودیت
18. رفع قوانین تبعیض‌آمیز و محدودیت اشتغال و تحصیل برای زنان ، کارگران غیر ایرانی ،اقلیت های قومیتی و عقیدتی و…
19. حذف هزینه‌های آموزش‌وپرورش ، آموزش عالی و مهارت‌آموزی در سطح کشور و نیز حذف هزینه‌های درمان تمام حقوق‌بگیران و بیکاران و خانواده هاشان در تمام بیمارستان‌ها
20. لغو جهت‌گیری های اقتصادی مبتنی بر توصیه‌ی نهاد های اقتصاد امپریالیستی – بانک جهانی ، صندوق بین‌المللی پول و سازمان تجارت جهانی– و رفع محرومیت عمومی ناشی از این سیاست‌ها که تا کنون قربانی های بسیاری از جامعه گرفته است.

« پاینده باد اول ماه مه، روز رزم مشترک کارگران جهان»
کانون مدافعان حقوق کارگر
۱۱اردیبهشت ۱۳۹۲