یکی از مسائلی که در جامعه ما وجود دارد مسئله خشونت های اجتماعی است به نحوی که بخش قابل توجهی از خشونت های خانوادگی تا حد زیادی ریشه در خشونت های اجتماعی دارد و هرقدر خشونت و استرس های اجتماعی افزایش می یابد به مراتب اثرات آن درخانواده ها بیشتر می شود ….
سلامت نیوز:
یک جامعه شناس با بیان اینکه:« تنها ۳۰ درصد از خشونت های خانوادگی توسط زنان گزارش می شود که هیچ نوع کار بازدارندگی درخصوص آنها نمی شود.»تاکید کرد:« تعداد NGO های زنان در کشور محدود است و این مکان ها موقتی است.»
دکتر افسانه کمالی در گفت و گو با خبرنگار سلامت نیوز در خصوص دلیل افزایش خشونت های خانوادگی و نقش ساختار جامعه در افزایش آن گفت:« خانواده جدا از جامعه نیست. در واقع خانواده آنچه که در جامعه اتفاق می افتد را بازتولید می کند و بخش قابل توجهی از مشکلات اجتماعی و استرس های اجتماعی را به نحوی در خانواده مشاهده می کنیم.»

وی ادامه داد:«یکی از مسائلی که در جامعه ما وجود دارد مسئله خشونت های اجتماعی است به نحوی که بخش قابل توجهی از خشونت های خانوادگی تا حد زیادی ریشه در خشونت های اجتماعی دارد و هرقدر خشونت و استرس های اجتماعی افزایش می یابد به مراتب اثرات آن درخانواده ها بیشتر می شود بنابراین راه حل کاهش و کنترل خشونت های خانوادگی در اجتماع نهفته است به طوری که اگر بتوانیم این مشکلات را برطرف کنیم شاهد کاهش خشونت های خانوادگی خواهیم بود.»
این عضو هیات علمی دانشگاه الزهرا(س) در خصوص آمار خشونت های خانوادگی در کشور گفت:« آمار مشخصی درمورد خشونت های خانوادگی نداریم به دلیل اینکه اکثر این خشونت ها که در حق زنان اعمال می شود توسط آنها پنهان می ماند. در واقع زنان از گزارش خشونت هایی که در موردشان اعمال می شود ابا می کنند اما بطور کلی می توان گفت ۳۰ درصد زنان تحت خشونت های خانوادگی که انواع مختلفی از توهین تا آسیب های جسمانی دارد قرار می گیرند.»

وی تاکید کرد:«برخی از زنان به دلیل اینکه این خشونت ها به کرات در موردشان اعمال شده است را خشونت محسوب نمی کنند و به راحتی از آن می گذرند و آن را گزارش نمی کنند اما می توان گفت تنها ۳۰ درصد از خشونت های خانوادگی گزارش می شود که هیچ نوع کار بازدارندگی درخصوص آنها نمی شود و در واقع گزارش شدن آن نیز هیچ فایده ای برای زنان ندارد و هیچ رسیدگی به آن نمی شود.»
این عضو انجمن جامعه شناسی ایران ادامه داد:«به دلیل اینکه این خشونت ها در درون خانواده رخ می دهد و کسانی که این خشونت را اعمال می کنند از یکدیگر جدا نیستند، اعمال مجازات در مورد آنها از نظر خود قربانیان نیز صحیح به نظر نمی رسد و مایل به مجازات نیستند چرا که فایده ای برای آنها ندارد به این دلیل که مجبورند در کنار خانواده خود زیر یک سقف به زندگی خود ادامه دهند.»

این جامعه شناس در پاسخ به اینکه آیا NGO های زنان و یا مکانی برای نگهداری از زنان بی سرپرست و یا زنانی که مورد خشونت واقع می شوند در کشورمان وجود دارد گفت:« تعدادNGO های زنان در کشور محدود است از طرفی شهرداری در تهران چنین مکان هایی را تدارک دیده است ولیکن این مکان ها محدود است و در تمام شهرها و روستاها وجود ندارد و محدودیت هایی نیز برای استفاده زنان از این مکان ها وجود دارد.»

کمالی افزود:« از طرفی زنان معمولا به عنوان قربانیان خشونت ترجیح می دهند دیگران از این مسئله آگاه نشوند در حالی که مراجعه به چنین مراکزی با علنی شدن خشونت ها مترادف است و کارایی چندانی ندارد همچنین این مکان ها موقتی است و زنی که به این مکان مراجعه می کند نیاز به یک پناه دایمی دارد در حالی که این مکان ها برای آنها جنبه پناه موقت دارد بنابراین به دلیل اینکه این زنان باید مجددا به خانواده بازگردند نهایتا نمی توانند مجازاتی در خصوص فرد خشونت کننده اعمال کنند.»

وی در پایان گفت:« مسئله مهم در جامعه ما آموزش جامعه است و اینکه باید فرهنگ جامعه طوری تحت تاثیر قرار گیرد که افراد یاد بگیرند چطور در درون خانواده زندگی کنند، چطور با یکدیگر رفتار کنند و ازهمه مهمتر زنان را ملک خود ندانند و آنها را به عنوان کسانی که به امیال آنها پاسخ می دهند نبینند و صرفا برای استفاده جنسی محسوب نکنند بلکه باید برای آنها حقوق انسانی و برابری قائل باشند. این تلقی از زنان باعث می شود خشونت ها در درون خانواده کاهش پیدا کند و محلی از اعراب نداشته باشد.»