به نو شدن سال، هربار امید نو شدن زمانه نیز در دل مردم می جوشد و انسان آرزو می کند که تباهی از جهان رخت ببندد و لبخند شادی و زیبائی بر لب ها بنشیند. ….

در آستانۀ سال نو میلادی جهان در آتش و خون است

به نو شدن سال، هربار امید نو شدن زمانه نیز در دل مردم می جوشد و انسان آرزو می کند که تباهی از جهان رخت ببندد و لبخند شادی و زیبائی بر لب ها بنشیند.
هر سال که می گذرد امید مردم جهان به این است که شرایط زیست و معیشت شان بهبود یابد.

امید به تغییر شرایط زندگی، برخورداری از آزادی و صلح و امنیت حق همگانی ست. بشر امید می ورزد که بر تباهی حاکم بر جهان چیره شود و روی  خوش زندگی چهره بنماید.
اما این حقیقت رخ نشان نمی دهد و ابری سنگین چهرۀ خورشید آرزوی میلیاردها بشر را پوشانده است و نیروی شر توانسته زندگی را به مردم دنیا تلخ کند.
با این همه، بشریت از تلاش و کوشش برای تغییر جهان و هماهنگ ساختن آن با نیاز و طبیعت هستی اجتماعی اش دست نمی کشد و هم چنان امید می ورزد.

خجسته باد تلاش برای رخ نمود زیبائی و امنیت و رهائی از چنگ بی عدالتی و گرسنگی. توفان اراده میلیون ها انسان برای دگرگون ساختن اوضاع دنیا در سال های اخیر، نشانۀ همین عزم سنگین و دیرپای بشریت است.
از  کشورهای عربی و شمال آفریقا و ایران گرفته تا میدان های رزم سیاتل، بشریت به پا خاسته است تا وضع موجود را دگرگون سازد. و این دگرگونی ضرورتی ست در برابر بیداد؛ بیدادی مانند آنچه سال های دراز در جامعه ما ایران جریان داشته است. بیدادی هم چون سانسور، اختناق و سرکوب هر آن کس که کم ترین اعتراضی به سیاست های تبه کارانه جمهوری اسلامی کرده است و آنان را هم چون، رضا شهابی، نسرین ستوده، منیژه نجم عراقی، فریبرز رئیس دانا و زندانیان سیاسی بسیار دیگر به زیر تیغ کشیده است.

کانون نویسندگان ایران (در تبعید)، در دفاع از تلاش جهانی برای نو کردن زمانه، در دفاع از حق سخن گفتن و آزاد زیستن و در دفاع از زندگی، سالی پر از رفاه، آزادی، شادی و تغییر شرایط اسارت بار کنونی برای مردم جهان آرزو می کند. با این امید که همراه آن، مردم ستم دیده ایران نیز از شر نکبت و تباهی جمهوری اسلامی رها شوند.

کانون نویسندگان ایران (در تبعید)
در آستانۀ سال نو میلادی ۲۰۱۳