گزارشگران بدون مرز، روزنامه لوموند و شبکه ۵ مسروراند تا جایزه آزادی بیان سال ٢٠١٢ خود را به رییس مرکز آزادی بیان و مطبوعات سوریه و روزنامه ٨ صبح از افغانستان اهدا کردند. جشن اعطای جایزه در تاریخ ١٨ دسامبر در سالن اجتماعات موسسه لوموند در پاریس برگزار شد. ….

کریستوف دلوار، سرمنشی گزارشگران بدون مرز گفت:” امسال هیات داوران جایزه آزادی بیان شامل مدافعان شاخص حقوق بشر از قبیل تسلیمه نسرین، هاری وو و آلفا عمر کونرا بودند.”
” هیات داوران از موذن درویش؛ ژورنالیست سوری که شحاعت فوق العاده‌ای در رویارویی با خطر در دفاع از آزادی بیان نشان داده است، تقدیر می کند. گزارشگران بدون مرز آزادی وی را از مقام‌های سوری می خواهد او را آزاد کنند.”

یویس بیگوت، مدیر شبکه پنج جهانی گفت :” تلویزیونی ما باید در خط مقدم دفاع از آزادی مطبوعات باشد. ما ارزش های عام آن را هر روزه در ٢٠٠ کشوری که ما در آن‌ها حضور داریم، نمایندگی می کنیم. کارمندان ما و کارمندان ایستگاه های همکار با ما از قبیل RTBF, RTS، رادیو کانادا و تلویزیون‌های فرانسه، دایما با تمام کسانی که از جهان بحران زده، و جهانی که در حال انقلاب و اغلب در جنگ قرار دارد، شواهدی ارایه می کنند، در تماس هستند. بنا براین معلوم است که ما باید با گزارشگران بدون مرز و روزنامه لوموند در این جایزه که از تمام آن‌هایی که با شجاعت و احساس و گاهی به بهای جانشان کار می‌کنند تجلیل کند، چرا که آن ها باور دارند که آن چه انجام می دهند در آزادی تمام شهروندان شان دخیل است.”

آلن فراشون مدیر روزنامه لوموند در آغاز مراسم گفت ” از بیست سال پیش تاکنون جایزه گزارش‌گران بدون مرز برای حساس کردن همگان به امر آزادی رسانه‌ها و یادآور ان است که مبارزه‌ی همکاران در هر کجای دنیا که باشند، مبارزه‌ی ماست. برای همین روزنامه لوموند این افتخار را دارد تا گزارش‌گران بدون مرز را در انجام این تعهدش همراهی کند.”

مازن درویش به علت شجاعت و تعهدش به آزادی بیان به حیث “ژورنالست سال ٢٠١٢” اعلام شد. وی طی یورش نیروهای امنیتی به مرکز آزادی بیان و مطبوعات سوریه در دمشق به تاریخ ١۶ فوریه ٢٠١١ بازداشت و هم اکنون در حبس انفرادی به سر می برد. به گفته منابع متعدد، وی به شدیدترین وجه در بازداشت شکنجه شده و زندگی‌اش در خطر قرار دارد. به‌ویژه که وی از بیماری شدیدی که نیاز به رسیدگی پزشکی دارد و وضع وی را بدتر می سازد، رنج می برد. مقام های سوری از افشای محل بازداشت وی و یا این که به دادگاه فرستاده خواهد شد، خودداری کرده‌اند. وی بر خلاف قوانین بین‌المللی اجازه دیدار با وکلا و خانواده خود را ندارد.
“مازن درویش شاهد خشونت رژیمی بوده است که بر دیوانگی مرگبار تاکید می کند و دستگیری وی هشداری است به ژورنالستان و تمام کسانی که از حق آزادی اطلاع رسانی در سوریه دفاع می‌کنند. درویش به حیث یک مدافع حقوق بشر و آزادی بیان، نقش کلیدی در ارایه معلومات درباره اوضاع در سوریه در زمانی داشت، که تقریبا تمام ژورنالیستان خارجی از مسافرت به این کشور ممنوع شده بودند.”

“در بخش رسانه‌ها، برنده روزنامه ٨ صبح از افغانستان است که شاهد زنده‌ای‌ست از این که ژورنالیسم آزاد و با کیفیت می‌تواند در دشوارترین نقاط کره زمین، انکشاف یابد.”
٨ صبح یک روزنامه مستقر در کابل است که در ٢٠ می ٢٠٠٧ توسط شماری از ژورنالستان شناخته شده و فعالان آزادی رسانه‌ها پایه گذاری شد. این روزنامه به صاحب امتیازی سنجر سهیل که بنیانگذار این روزنامه هم هست، گزارش های خبری و تحلیل‌هایی را روی موضوعات عمده مرتبط با افغانستان، از جمله دموکراسی، حقوق بشر و تحولات سیاسی نشر می کند.

گزارش های این روزنامه به شکل عینی نه تنها با هدف توازن و استقلال در گزارش دهی بلکه همچنین با هدف ارتقای دموکراسی و توسعه وضعیتی که آزادی بیان و آزادی رسانه ها را تضمین کند، تهیه می‌شوند.
این روزنامه تنها روزنامه افغانستان است که در شش ولایت این کشور- کابل، ولایت شمالی بلخ، ولایت جنوبی ننگرهار، ولایت غربی هرات، ولایت مرکزی بامیان و ولایت جنوبی غزنی توزیع می شود. این روزنامه‌ی سکولار تلاش می‌کند تا پوشش بی طرفانه‌ و عینی هم از طالبان و هم مقام‌هایی که آن‌ها را تحت فشار می‌گذارند، داشته باشد.

سنجر سهیل مدیر روزنامه در این مراسم گفت: “برای ما و خوانندگان ما، این جایزه افتخار است و مطبوعات آزاد رادر افغانستان جرات می بخشد. چهره‌های جوان روزنامه‌نگاری ما با چالش‌های زیادی رو در روی هستند اما ما قانع شدیم که این جایزه، سپاسگذاری از آگاهی دهی عامه و شجاعت و گزارش دهی حرفه ای توسط ژورنالستانی است که تلاش می کنند تا حکومت و دولت افغانستان مسوول تر، شفاف تر و بالاتر از همه دموکرات‌تر شود.”

جایزه‌ی روزنامه هشت صبح را نویسنده نامدار افغان عتیق رحیمی به دو نماینده این روزنامه آقای سنجر سهیل و پرویز کاوه سردبیر روزنامه اهدا کرد. وی در سخنانی دفاع از آزادی بیان را دفاع از کرامت انسانی تعریف کرد.
ژیلا بنی یعقوب روزنامه‌نگار ایرانی نیز از جمله نامزدان جایزه روزنامه‌نگار سال بود.

در اغاز مراسم، کریستف دولوار جایزهرضا تاجیک روزنامه‌نگار و برنده جایزه‌ی سال ٢٠١٠ سازمان را که در زمان برنده شدن این جایزه زندانی بود، به وی اهدا کرد. دبیر اول گزارش‌گران بدون مرز با یادآوری جمله‌ی شیرین عبادی برنده جایزه‌ی صلح نوبل که به نیابت رضا تاجیک جایزه را دریافت کرده بود. گفت امیدوارم این آرزوی خانم عبادی که گفته بودند : ” او زندانی است و تنها جرم او نوشتن است نوشتن حقایق. وی هم اکنون در زندان اوین و در انفرادی بسر می‌برد…. من امیدوارم که او سال اینده در کنار شما و در این مراسم حاضر باشد.” برای رضا تاجیک تحقیق یافت، برای همه روزنامه‌نگاران زندانی تحقق یابد.”

رضا تاجیک، سخنان خود را با یاد از روزنامه نگاران زندانی ایران آغاز کرد، به تهدیدها و معضلات انها و خانواده‌هایشان اشاره کرد. وی از تهدید‌ها علیه خانواده‌ی زندانیان سیاسی در ایران و از این میان ایجاد مشکل برای همسرعلیرضا رجایی، روزنامه‌نگار زندانی و وضعیت دیگر روزنامه نگاران زندانی سخن گفت و در آخر از تنها زوج‌های روزنامه‌نگار زندانی در جهان مهسا امرابادی – مسعود باستانی و ژیلا بنی یعقوب – بهمن احمدی امویی نام برد.

گزارشگران بدون مرز هر سال از ١٩٩٢ تا کنون به یک ژورنالیست و یک رسانه در بخش های مختلف جهان که سهم درخشانی برای دفاع و ارتقای آزادی بیان داشته‌اند اهدا می‌کند. روزنامه لوموند و شبکه تلویزیون پنج جهانی از شریکان اعطای این جایزه از سال گذشته بوده‌اند.