قوربانتأچ اجه، منتظر همۀ ما بود تا یکبار دیگر در خانه ایکه توماج را در آن پرورانده بود یکایک ما را در آغوش گرم خود بفشارد و با لبخند پرمعنی و زیبای همیشگی خود گرد و غبار و خستگی مبارزه و رنج زیستن در غربت را از تن و جان تمامی ما بزداید. ….

با تأسف فراوان در تاریخ ۲۶ نوامبر ۲۰۱۲/ ششم آذرماه ۱۳۹۱ از فوت مادر داغدیدۀ شهید شیرمحمد درخشنده توماج، قوربانتأچ اجه در سن ۸۶ سالگی مطلع شدیم. امروز کمتر خانواده ای در ایران و بویژه در تورکمنصحرا به نوعی، در دوران سیاه رژیم به ماتم یکی از عزیزان خود نشسته اند، فوت، قوربانتأچ اجه، برای همۀ روشنفکران و سیاسیونی که خود را فرزندان تمامی مادران تورکمن می شناسند و برای همۀ مردم تورکمنصحرا، غمی جانکاه و مشترک است.

مادر قوربانتأچ، که در زمان رژیم شاه در تفتیش مکرر خانۀ خود از طرف مأموران ساواک در پنهان سازی اسناد و مدارک مربوط به فعالیتهای فرزند مبارز خود شیرلی توماج از چشم آنها، جهت اندکی کاهش از بار مجازات و اتهامات بر فرزندش هربار خود را به آب و آتش میزد و در تبعیدگاه و زندانهای مختلف در دورافتاده ترین شهرهای ایران همیشه صدای مهربان و گرمای دستهای امیددهندۀ وی در هر ملاقات همراه توماج و یاران دربند او بوده و مادری که با سرنگونی رژیم و با بپاخاستن ملت تورکمن برای احقاق حقوقی که توماج ها و دیگر فرزندان وی برای آن بهمراه ملت خود مبارزه کرده بودند، دیگر تمامی مصائب و رنج و زجرهای روحی و روانی خود مربوط به گذشته و سپری شده می دانست. اما، این امید برای یک مادر زجرکشیده بزودی جای خود را به کشیدن بار غم عظیم فاجعۀ آدم ربائی و ترور فرزند خود توماج و همرزمان وی و اعدام و اسارت و تبعید و مهاجرت اجباری بسیاری دیگر از فرزندان وی تا آخر عمر داد. زیرا، قوربانتأچ اجه، همۀ ما را همانند فرزند تنی خود، توماج دوست میداشت و با سربلندی به مبارزینی که تداوم دهندۀ راه فرزندان ترور و نابود شدۀ ملت تورکمن بودند، مباهات میکرد و شعله های امید را در دل خود برای پیروزی راه آنها تا آخرین لحظه از حیات خود زنده نگهداشته بود.

قوربانتأچ اجه، منتظر همۀ ما بود تا یکبار دیگر در خانه ایکه توماج را در آن پرورانده بود یکایک ما را در آغوش گرم خود بفشارد و با لبخند پرمعنی و زیبای همیشگی خود گرد و غبار و خستگی مبارزه و رنج زیستن در غربت را از تن و جان تمامی ما بزداید.
برای ما پذیرفتن خبر فوت مادر بسیار دشوار است. زیرا، باور عدم تحقق آرزوهای انسانی و مادرانۀ وی و اینکه دیگر او را نخواهیم دید و در پای سخنان مهربانانۀ وی نخواهیم نشست و به آنچه که بر وی و مادران دیگر در دوران نکبت رژیم اسلامی گذشته است گوش فرانخواهیم داد، بسیار سخت است!

ما با اندوهی بی نهایت، وفات مادرمان را به خانواده و بازماندگان وی که ملتی به پهنای تورکمنصحرا می باشند و به یکایک مبارزین و روشنفکران تورکمن در داخل و خارج از کشور، با قلبی آکنده از اندوه تسلیت می گوئیم و آرزوی تحقق امیدهای والا و انسانی این مادر مبارز و آرزوی گلباران مزار وی و دیگر مادران وفات یافتۀ تورکمن در حسرت دیدار فرزندان پیروزمند خود در سیاهی رژیم اسلامی در تورکمنصحرای ماتم زده را داریم!

کانون فرهنگی- سیاسی خلق تورکمن
ششم آذرماه ۱۳۹۱
۲۶ نوامبر