اگر آن ها حمله کنند، ما هم می زنیم. خیلی هم قوی تر از آن ها می زنیم. برای این که کار به گزینه نظامی نرسد، آنها باید منطق گفتگو داشته باشند. ….
عصر ایران ؛ مهدی قدیمی:
با مشخص شدن نتیجه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، باز هم آینده روابط ایران و آمریکا به سیاست های باراک اوباما معطوف شد. اما نایب رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس معتقد است، نه تنها تفاوتی بین اوباما و رامنی وجود ندارد، بلکه سیاست های اوباما در مقابل ایران بدتر از سیاست های بوش بوده است. منصور حقیقت پور می گوید، برای ما گزینه نظامی و تحریم تفاوتی ندارد و برای مقابله با هر دو گزینه توانایی داریم.

- با توجه به مشخص شدن نتیجه انتخابات آمریکا، نظر شما درباره انتخاب مجدد آقای اوباما چیست و آیا این انتخاب در آینده روابط ایران و آمریکا تغییری ایجاد می کند؟
به نظر من خیر. مگر اینکه آمریکایی ها به این جمع بندی برسند که راهکاری که تا امروز انتخاب کرده اند اشتباه بوده و تقابل با ملتی که سی و چهارسال است ایستاده و این ایستادگی استمرار داشته، جواب نمی دهد. بنا براین اگر روش های خود را بازنگری و اصلاح کنند، امکان بحث و توافق وجود دارد و در غیر این صورت هیچ فرقی ندارد که چه کسی در انتخابات آمریکا پیروز شود.

- یعنی راهبرد مد نظر آقای رامنی برای برخورد با ایران تفاوتی با روش مورد نظر آقای اوباما ندارد؟
این ها دو روی یک سکه هستند و با هم تفاوتی ندارند. ما دوره بوش پسر را تجربه کردیم و دوره اوباما را هم تجربه کردیم. مگر اوباما چه اقدامی کمتر از بوش انجام داد؟ مهم این است که بازیگران اصلی سیاست آمریکا افراد ثابتی هستند و فقط مهره ها را عوض می کنند. آقای اوباما با بوش چه فرقی دارد؟ آقای اوباما تحریم های سنگینی را علیه سوریه و ایران و ونزوئلا اعمال کرد. بوش با شمشیر سر می برید و اوباما با پنبه. اما مهم این است که هر دو می برند.

- بنابراین از نظر شما تفاوتی ندارد که آمریکا در مقابل ما از گزینه نظامی استفاده کند یا ابزارهای سیاسی و اقتصادی مانند تحریم را مورد استفاده قرار دهد؟
به نظر من اگر آن ها بروند سراغ گزینه نظامی هم برای ما فرقی ندارد. مگر گزینه نظامی آن ها در عراق چه نتیجه ای داشت؟ همین الان ناوگان های آمریکایی وقتی می خواهند از آبهای جنوبی ایران عبور کنند، از ترس بچه های رزمنده ما ، از آب های عمان عبور می کنند. چون حتی می ترسند از آب های آزاد نزدیک ما عبور کنند.

- مگر ما در آب های آزاد ناو های آن ها را تهدید می کنیم؟
خیر. ما تهدید نمی کنیم ولی از خودمان دفاع می کنیم. اما آن ها این قدر از ما می ترسند که می روند از آب های عمان تردد می کنند و این مسئله حتی موجب اعتراض عمان هم شده است. ما ملت قدرتمندی هستیم و نه می توانند ما را از سلاح بترسانند و نه از تحریم. اما در عمل ، تحریم با سلاح هیچ فرقی ندارد. یکی می گوید حمله نظامی می کنم و دیگری می گوید اجازه نمی دهیم پول هایتان جابجا شود و نفت بفروشید.

- تفاوت تحریم با حمله نظامی این است که اگر گزینه نظامی انتخاب شود راه برگشت ندارد، اماتحریم ها با گفتگو قابل لغو شدن هستند. شما فکر نمی کنید دولتی که ما را تحریم می کند، راه گفتگو را همچنان باز نگه داشته است؟
مگر وقتی گزینه نظامی را در منطقه استفاده کردند به چه نتیجه ای رسیدند؟ در عراق و افغانستان به کجا رسیدند؟

- ساقط شدن حکومت صدام و طالبان نتیجه به کار گیری گزینه نظامی بود. همین طور ساقط شدن قذافی در لیبی.
در سوریه که سلاح می دهند به کجا رسیدند؟ صدام را هم مردم عراق ساقط کردند. صدام خودش رفتنی بود و به دلیل جنایت هایی که کرده بود قابل تحمل نبود.

- من همچنان این سوال برایم مطرح است که با توجه به آثار یک حمله نظامی، چطور شما معتقدید گزینه نظامی با گزینه تحریم تفاوتی ندارد؟
برای اینکه این ها روش دیپلماتیک ندارند. این ها چرا چند سال است که در مذاکرات ما با ۱+۵ ، ما را بازی می دهند؟ پس روش آن ها دیپلماتیک نیست.

- همین روش گفتگو که به عقیده شما غیر دیپلماتیک است، بهتر از این نیست که به کشور ما حمله نظامی کنند؟
اگر آن ها حمله کنند، ما هم می زنیم. خیلی هم قوی تر از آن ها می زنیم. برای این که کار به گزینه نظامی نرسد، آنها باید منطق گفتگو داشته باشند.

- شما کلا رسیدن به گزینه نظامی را بر ادامه یافتن گفتگوها و مذاکرات ترجیح می دهید؟
ما برای هر دو مورد آمادگی داریم و باید ببینیم اراده آن ها چیست. این ها در گفتگو صداقت ندارند و تمام تلاششان این است که از ما زمان بگیرند. همه تلاششان این است که ما را فریب بدهند و حق ما را ندهند. اما ما محکم ایستاده ایم و آن ها باید روش های خودشان را اصلاح کنند.

- با این نگاه، می توان نتیجه گرفت که فعلا راه مذاکره مسدود است؟
بله. اگر روش های خودشان را اصلاح کنند، امکان دارد با آن ها مذاکره کنیم.

- ممکن است ما هم در مواضع خود تغییری ایجاد کنیم تا مذاکرات به نتیجه برسد؟
ما کجای کارمان اشتباه بوده که آن را اصلاح کنیم؟ ما باید چکار کنیم؟

- مثلا از قول آقای آصفری نقل شده بود که ما هم تعلیق غنی سازی بیست درصدی را می پذیریم. آیا این احتمال وجود دارد؟
در جریان مذاکره ممکن است با تعلیق غنی سازی بیست درصدی هم موافقت کنیم. اما از باب لطف است که ما این کار را می کنیم. وگرنه ما حق داریم تا جایی که نیاز داریم غنی سازی را انجام دهیم. اما اگر در مذاکرات صادقانه حرف بزنند ممکن است ما هم قبول کنیم که غنی سازی بیست درصدی را متوقف کنیم. ما ۸۵۰هزار نفر بیمار داریم که برای درمان آن ها نیاز به غنی سازی بیست درصدی داریم و برای این منظور، رآکتور تهران را باید فعال نگه داریم. اما اگر بیست درصد را به ما بدهند، ممکن است غنی سازی را متوقف کنیم. اما غنی سازی سه و نیم درصد و پنج درصد را برای سوخت نیروگاه های هسته ای خودمان نیاز داریم و باید آن را تامین کنیم.