گزارش دکتر محمد ملکی از نقض حقوق بشر به اجلاس غیر متعهدها
دکتر محمد ملکی طی نامه ای به سران شرکت کننده در اجلاس غیر متعهد ها در تهران نکاتی از وضعیت حقوق بشر در ایران پس از انقلاب را با آن ها در میان گذاشته است. ….
متن کامل این نامه به دو زبان فارسی و انگلیسی چنین است:
با نام خدا
عالیجنابان؛
سران محترم شرکت کننده در اجلاس کشورهای غیرمتعهد در تهران
به شما که بعنوان میهمان پای به کشور مصیبت زده ی ایران نهاده اید، کشوری که این روزها در اندوه از دست دادن تعداد زیادی از هموطنانمان در زلزله شمال غرب کشور است، خوشامد میگویم. از فرصت حضورتان بهره گرفته مطالبی را با شما در میان میگذارم.
یقینا مستحضر هستید که کشور باستانی ایران، فرهنگی غنی و باسابقه دارد و خدمات ارزنده ای به غنای فرهنگ بشری نموده است. بسیاری از پژوهشگران ایران را پایه گذار حقوق بشر میدانند و خدمات کشور ما را به پیشرفت تمدن جهانی باور دارند.
عالیجنابان؛
شما اکنون پای به سرزمینی نهاده اید که این روزها بعلت بی کفایتی زمامدارانش، مردم در شرایط بسیار دردناکی بسر میبرند. از سویی گرفتار فقر و فساد هستند و از سوی دیگر سایه ی جنگی ویرانگر بر سر آنها افتاده است. در مدت بیش از سی سال، حکومتگران دست به اعمال ضدبشری زده اند، از جمله کشتار ده ها هزار مرد و زن دگراندیش که جز آزادی و عدالت چیز دیگری را طلب نمیکردند. از نمونه های بارز آن کشتارچندین هزار زندانی سیاسی در سال ۱۳۶۷ که دوره ی محکومیت خود را در زندانها میگذراندند به دستور آقای خمینی بوده است. این گونه کشتارها در مجامع حقوق بین المللی به عنوان «جنایت علیه بشریت» شناخته میشود. نمونه دیگر کشتار مردم در تظاهرات مسالمت آمیز دراعتراض به تقلب در انتخابات سال ۱۳۸۸ می باشد.
جهت اطلاع شما عالیجنابان اجازه دهید که نویسنده این یادداشت خود را معرفی نماید. بنده محمد ملکی استاد بازنشسته دانشگاه و اولین رییس دانشگاه تهران پس از پیروزی انقلاب هستم که مختصری از آنچه در این نظام به سرش آمده را برای شما بازگو میکنم تا بهتر آگاه شوید حکومتی که به دعوت آن به ایران آمده اید چگونه حکومتی است و با مردمی که نخواستند زیر بار ظلم و بیداد این حکومت فاشیستی ـ مذهبی بروند چه رفتاری داشته و دارد.
حدود یک سال پس از بسته شدن دانشگاهها به بهانه انقلابی فرهنگی در سال ۱۳۵۹، نامه ای انتقادی در اعتراض به این تصمیم نوشتم که این نامه بهانه ای شد تا تیر ماه ۱۳۶۰ به خانه من هجوم آورده و مرا دستگیر کنند. پنج سال در زندانهای مختلف و بدنام در ایران از جمله اوین و قزلحصار زیر سخت ترین شکنجه ها قرار گرفتم که هنوز پس از سی سال آثار آن شکنجه بر روی بدنم باقی است.
در اسفند ۱۳۷۹ مجددا باتفاق جمعی از فعالان ملی ـ مذهبی از طرف سپاه پاسداران دستگیر و حدود ۶ ماه در زندان مخوف عشرت آباد در سلولی به درازای ۱۸۰ سانتی متر و پهنای ۸۰ سانتی متر زندانی و بعد در یک دادگاه غیر قانونی محاکمه و به ۷ سال زندان محکوم شدم. در سال ۱۳۸۸ و پس از تظاهرات تاریخی مردم تهران در اعتراض به تقلب در انتخابات ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد، که اکنون دعوت کننده ی شماست، درحالیکه در بستر بیماری بودم مجددا دستگیر شده و ۱۹۱ روز که ۹۰ روز آن در سلول انفرادی بند ۲۰۹ زندان اوین بود در شرایطی بسیار ناگوار زندانی شدم.
عالیجنابان؛ لازم به یادآوری است بنده در آستانه ۸۰ سالگی و مبتلا به بیماری های گوناگون از جمله سرطان پروستات و نارسایی قلبی هستم و بعلت وخامت وضع سلامتی ام بالاجبار من را به مرخصی فرستادند و در یک دادگاه فرمایشی و غیرقانونی محکوم به یک سال زندان شدم. اینکه در این زندانها بر من بعنوان یکی از شاهدان زندانهای جمهوری اسلامی چه گذشت و چگونه زیر انواع شکنجه ها قرار گرفتم داستانی است جداگانه که اگر امکانی فراهم شود جزییات آنرا شرح خواهم داد.
عالیجنابان؛
حال که در وطن من هستید به نام یک ایرانی که از اعمال ضد انسانی این حکومت زجرها برده و دردها کشیده و شاهد رنجهای مردمش بوده از شما استدعا دارم که به زندانهای سیاسی ایران، که حکومت آنها را زندانهای امنیتی نام نهاده، سربزنید و با وکلای دادگستری، دانشجویان، روزنامه نگاران، فعالان سیاسی و مدنی که در این زندانها در بدترین شرایط هستند ملاقات کنید تا بر شما معلوم گردد رفتار حکومتی که از شما دعوت به حضور در ایران نموده با دگراندیشان و منتقدانش چگونه است.
لیست زندانیان سیاسی ایران را میتوانید از جناب آقای دکتر احمد شهید نماینده ویژه حقوق بشر سازمان ملل برای ایران که هرگز اجازه حضور در ایران را نیافته و یا دیگر سازمانهای حقوق بشر دریافت کنید.
من تعدادی از این زندانیان را جهت اطلاع شما در اینجا نام میبرم:
وکلای زندانی: نسرین ستوده، عبدالفتاح سلطانی، محمد سیف زاده
روزنامه نگاران زندانی: احمد زیدآبادی، مسعود باستانی، مهسا امرآبادی، بهمن احمدی امویی، کیوان صمیمی، عیسی سحرخیز، سیامک قادری
دانشجویان زندانی: مجید توکلی، شبنم مددزاده، بهاره هدایت، عماد بهاور، فرزاد مددزاده، مجید دری، ضیا نبوی، علی اکبر محمدزاده، حامد روحی نژاد، امید کوکبی، مهدی خدایی، سما نورانی، آرش صادقی، سیاوش حاتم، بابک داشاب
فعالان سیاسی: مسعود پدرام، علیرضا رجایی، سعید مدنی، عبدالله مومنی، حشمت الله طبرزدی، خسرو دلیرثانی، محمد فرید طاهری، امیر خرم، فریبرز رییس دانا، حسن اسدی زیدآبادی، مصطفی تاجزاده، بهزاد نبوی، ابوالفضل قدیانی، علی معزی، مهدی محمودیان، آرش سقر، فیض الله عرب سرخی، محسن امین زاده، ابوالفضل عابدینی، محسن میردامادی، محمد امین هادوی، محمد کاظمینی بروجردی، ارژنگ داوودی، محمد رضایی
فعالان سیاسی در حصر خانگی: مهدی کروبی، میرحسین موسوی، زهرا رهنورد
فعالان مدنی: محبوبه کرمی، محمد صدیق کبودوند، رضا شهابی، افشین اسانلو، محمد داوری، مهدی خدایی
و دهها زندانی سیاسی و عقیدتی دیگر
با احترام و آرزوی موفقیت
تهران ـ دکتر محمد ملکی ـ ۳ شهریور ۱۳۹۱
رونوشت:
ـ دبیر کل سازمان ملل متحد آقای بان کی مون
ـ نمایندگی حقوق بشر سازمان ملل، دیده بان ویژه ایران جناب آقای دکتر احمد شهید
ـ دبیرخانه اجلاس سران کشورهای غیرمتعهد