اسماعیل هوشیار: در بروکسل چه گذشت!؟

نمیشود دردنیای واقعی نشست و پرسید و حرف زد. ایجاد موجی از کنفرانس و نشست و آلترناتیوهای بی سرانجام و ساخت و سازدموکراسی، درهرشرایطی را دررسانه ها هم جدی بگیرید و هم شوخی…..! ….

این سوال را تیترکردم چون خیلی مشتاق بودم برای دانستن . ازنوشته ها چیزی متوجه نشدم . ازانعکاسات به جواب نمیرسم . راستش کمی قاطی کردم . لحظات زیادی دارم که حس میکنم من متوجه خیلی مسائل نمیشوم. من درد مرضیه و پیچ و تابش روی تخت بیمارستان را حس نمیکنم . من نمیفهمم مرگ حسین با سرطان چه حسی دارد؟ نمیدانم چرا عنان رفت تهران وازمذاکره با اسد راضی بود ؟ نمیفهمم چرا بیش از یک دهه است اشرف برای نعمتی هرروز بسته میشود ؛ وبرای حیدری هرروز مقاومت میکند و پیروزمیشود؟ نمیفهمم اسیران اشرف تا چه زمان باید بازیچه بمانند ؟ علیرغم تیترهای مختلف ؛ نمیفهمم دربروکسل چه گذشت ؟ نمیفهمم طیفهای گوناگون اپوزسیون یعنی کی ؟ حالا من مانده ام واین همه سوال…. !

نمیشود دردنیای واقعی نشست و پرسید و حرف زد. ایجاد موجی از کنفرانس و نشست و آلترناتیوهای بی سرانجام و ساخت و سازدموکراسی، درهرشرایطی را دررسانه ها هم جدی بگیرید و هم شوخی…..!

عنان را درتهران وبغداد و دمشق باید باد بزنند وماعکسش و تیترش را ببینیم و بخندیم . بیچاره این عنان که قراربود نامزد ریاست جمهوری مصرشود ؛ ولی گفتندش : تو تاریخا جون میدی برای مذاکره با جلاد ….کوفی عنان همواره در طی این سالها سعی میکرد در پرده شک و نا باوری خواست جمهوری اسلامی حاکم بر ایران به پیش ببرد.آقای عنان مدتی است بشدت فعال گشته تا از سقوط حکومت بشار اسد که خواست جمهوری اسلامی است جلوگیری کند . آن روی سکه این تراژدی مضحک؛ داستان سرائی دمیدن به ارتش CIA آزادی سوریه است !

بعد از همه مسائل …..یک شرکت کننده درکنفرانس بروکسل گفت: نشست بروکسل کمی بیشتراز کنفرانس استکهلم به نزدیکی‌ها کمک کرد و درواقع گامی بیشتراز «نشستند و گفتند و برخاستند» بود. بله ؛ یک گام بیشترازقبل …..ولی این نشستهای رنگین راه به جایی نمیبرد؛ فقط به یک دلیل . کل این جماعت ، ازنظرسیاسی مثل کوتوله ها میماند . قدرت تشخیص ندارد وبه همین دلیل اجازه میدهد تا به راحتی به بازی گرفته شود!

به گزارش منابع خبری دربروکسل، ساندیس خورها و مفت خوران به مراتب بیشتراز نشست های قبلی حضورداشتند……
حضورمیلیونی هم تضادی حل نمیکند . سالهاست که عده ای فسیل سیاسی درصدد ساخت و سازهستند و نمیفهمند شرایط فعلی چگونه است ؟ هرنشست و برخاستی چه خواستگاهی دارد و ازکجا سازماندهی میشود . اینکه علیرغم همه تجارب سالیان پیش ؛ بازهم این جماعت اسکول حرفهای تکراری را بلغورمیکنن ، برای من جای تعجب ندارد و بازی غرب هم با همه این شیفتگان قدرت و تشنگان خایه مالی ؛  سنتی دیرین است . این یک رابطه منطقی است . غرب برای میز سیاست ایران به چنین بیماران سیاسی و ابله نیاز دارد و این ابلهان دنیای سیاست هم به غرب نیازدارند تا بنشینند و آلترناتیو و حرف مفت و ساندیس….! اگرسهراب سپهری زنده بود برایش میگفتم که  چرادرقفس هیچکس کرکس نیست ؟

بخشی از نام‌های شناخته شدۀ “اپوزیسیون” دربروکسل عبارت بودند از، عبدالله مهتدی از جناح چپ کردهای ایران، رضا تقی زاده و علیرضا نوری زاده مبتکرپروژه الماس نورازلندن، محمد محسن سازگارا بنیان گذارسپاه پاسداران ازآمریکا ، حسن شریعتمداری ازجمهوری خواهان لائیک و برخی ازچهرهای نزدیک به مشروطه خواهان مانند شهریار آهی….

کف نکنید که خریت زیادش هم خوب نیست ! به گفته علیرضا نوری‌زاده که درنشست دو روزه بروکسل ونشست های قبلی این همایشهای تخمی حضورداشت وتجربه پربارالماس نوررا درکارنامه سیاسی خودش دارد ، بحث عمده و ادامه‌ یابنده این نشست‌ها همچنان برمحور امکان یا عدم امکان برگزاری انتخابات آزاد درایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی ایران بوده است…..یعنی یه روز صبح اول طلوع آفتاب صندوقهای رای را بیاورند و ضمن احترام به قانون اساسی وحاکمییت ولایت فقیه ، همه رای بدن..حالا به چی ؟ بماند ! به کی ؟ میگم اصلا انتخابات آزاد یعنی چی !؟

قبل از آغاز، شهران طبری پروژه‌ای را ارائه کرد. وی در تشریح این پروژه گفت: «این پروژه هفت سال کار تحقیقی به دنبال داشته است و به هیچ عنوان در تناقض با پروژه قابل تحسین اتحاد برای دموکراسی نیست؛ بلکه شاید تسهیل کننده یا مکمل آن باشد. فقط قسطهای عقب افتاده زیاد داره ! هفت ساله داریم جون میکنیم که توی بازیهای غرب درمیزسیاست ایران به حساب بیائیم .

نوشابه امیری از رادیو اسرائیل تنها موردی بود که با صداقت گفت : ما خواستار برنامه‌ریزی برای تاسیس رسانه‌ای ملی هستیم و گفت : ‌«اگر جمهوری اسلامی می‌تواند به برخی پول دهد برای راه‌اندازی رسانه، ما نیز باید بتوانیم. برای ساختن چنین ساختاری مهم نیست این پول از کجا می‌آید. تعهد من رساندن خبر به جامعه است. با تمام محاسبات این مهم از عهده دوستان برخواهد آمد. ما سرمایه‌داران ایرانی داریم که می‌دانند چه کنند. اگر الجزیره توانسته کار کند یعنی امکانش وجود دارد. ما نیروی کار داریم و اگر شما ساختارش را درست کنید و اجازه دهید رسانه‌ای تشکیل شود که همه اقشار و گرایشات در آن حضور داشته باشند، باید این فرصت را در اختیار “مردم” قرارداد ». میگم چه عجله ایی …حالا یه چایی دیگه بودی ! بیچاره مردم که به نامشان چه میکنند !

آخرین سخنران کنفرانس بروکسل،‌ حسن شریعتمداری بود که در سخنان خود گفت: «مدلی که ما از انتخابات آزاد می‌گوییم در کنار و رقابت با دو پروژه دیگر است. ما انتخابات آزاد بر اساس توافق بین المللی که جمهوری اسلامی امضا کرده است و همه ایرانیان بدون تبعیض در آن شرکت کنند را می‌خواهیم با نظارتی که امکان هرگونه تقلب را از بین ببرد تا از نظام ولایت فقیه به سمت یک نظام سکولار گذار کنیم».

ولی فقیه حاکم درتهران هم به کنفرانس پیام داد و ضمن پوزش ازعدم حضور گفت : به جان همگی منم با انتخابات آزاد و عبور به سمت نظام سکولارموافقم …حالا بفرمانید تو…دم دربده !

بقیه حاضرین : اقدس ، ننه قمر، حاجی های اصلاح طلب سازگاری….وحدود چندین شخصیت سیاسی گیج و درپیتی دیگه ! بله ، دربروکسل هیچ خبری نبود. ازهمان جنس نشست استکهلم. فقط این بارپشت درهای بسته نبود . به قول ریاحی : « آویزان شدن یا همان تعامل با غرب هنوز درذهن نیروهای سیاسی بارمنفی دارد و اپوزیسیون گیج عمل می‌کند. مردم در شعارهای خود عملا از غرب کمک می‌خواهند، اما اپوزیسیون هنوز مخفیانه رابطه برقرار می‌کند و این هراس از تماس و ارتباط وکمک گرفتن از غرب وجود دارد در حالیکه نگاه به تجربه‌ها نشان می‌دهد که کشورها بعد از جنگ سرد به دموکراسی نرسیدند مگر این که از غرب کمک گرفتند…..افتاد حالا ؟

آویزان شدن و تعامل با غرب درزمین سیاست ایرانی وتوسط نیروهای سیاسی سنتی دیرین است . حداقل از زمان مشروطه ؛ دیگرسنت شکنی محسوب نمیشود . یک عادت یا عشق است .

اسماعیل هوشیار
۲۲٫تیر.۱۳۹۱
hoshyaresmaeil@yahoo.com
www.tipf.info

ارسال دیدگاه